دیدار نماینده کُردپا و دوزن تِکال، روزنامه‌نگار و بنیانگذار هاوار هلپ در خصوص وضعیت پناهندگان در اقلیم کردستان
روز جمعه پنجم مرداد ۱۴۰۳؛ اَوین مصطفی‌زاده، سخنگو و عضو هیئت مدیره کُردپا در دیداری با دوزن تِکال، روزنامه‌نگار حقوق بشر، فعال سیاسی و بنیانگذار Hawar.help واقع در آلمان، به وضعیت پناهندگان و مخالفان سیاسی کُرد در اقلیم کردستان عراق خصوصا بعد از توافق امنیتی بین ایران و عراق پرداختند.
خانم مصطفی‌زاده در این دیدار به وضعیت پیش آمده در خصوص لغو اقامت سیاسی و اعطای کارت UN به مخالفان و پناهندگان سیاسی بعد از فشار و اقدامات جمهوری اسلامی درجهت روند توافق امنیتی بین ایران و عراق پرداخت و اشاره کرد مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار هزاران پناهنده سیاسی است و هیچ نهادی مسئولیت پاسخگویی را برعهده ندارد.
نماینده کُردپا اشاره کرد، فشار و تهدیدات جمهوری اسلامی خصوصا بعد از خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی و به دنبال اجرای توافقنامه امنیتی مابین ایران و عراق علیه پناهندگان که اعم آنها مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی هستند صورت گرفته، زیرا جنگ جمهوری اسلامی با انقلاب ژن ژیان ئازادی هنوز ادامه دارد و می‌خواهد مبارزین و مخالفان را چه در داخل و چه در خارج سرکوب کند و از کردستان نیز به شدت کینه دارد.
اشاره به وضعیت چندین تن از آسیب‌دیدگان و بازداشت‌شدگان خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی که به اقلیم کردستان روی آورده بودند و با وضعیت دشوار و بلاتکلیفی روبه‌رو بودند، بخشی دیگر از مسائل ارائه شده بود.
درخواست سخنگوی کُردپا از بنیانگذار Hawar.help این بود که هنوز صدای این پناهندگان به جایی نرسیده و نهادهای حقوق بشری و کشورهای دیگر از این وضعیت اطلاع چندانی ندارد، به همین لازم است وضعیت این پناهندگان از نزدیک مورد بررسی قرار گیرد و هزینه این سرکوب در خارج از ایران که مستقیما توسط جمهوری اسلامی انجام می‌گیرد، بالا رود.
خانم تِکال که به همراه یک تیم آلمانی جهت بررسی وضعیت آنچه پس از داعش هنوز در عراق و اقلیم کردستان خصوصا در ارتباط با ایزدی‌ها وجود دارد، به عراق آمده بودند، گفتند؛ این اطلاعات مهمی در مورد پناهندگان و مخالفان سیاسی کُرد در اقلیم کردستان است و تلاش خواهم کرد بازتاب دهنده آن باشم.
پیشتر کُردپا در یک گفتگوی ویژه با کیوان صمدی از بازداشت‌شدگان خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی، به وضعیت پناهندگان سیاسی در اقلیم کردستان عراق پرداخته بود. البته این گفتگو مربوط به زمانی است که هنوز توافق امنیتی بین ایران و عراق اجرایی نشده بود و اعطای کارت اقامت سیاسی و UN برای پناهندگان وجود داشت.
