گفتگوی آژانس کُردپا با عباس کاکایی، فعال دانشجویی

14:58 - 11 دی 1391
آژانس خبررسانی کُردپا به منظور آگاهی از وضعیت فعالین دانشجویی و فرهنگی در دانشگاه‌های ایران، گفتگویی ویژه با عباس کاکایی دانشجوی زندانی کُرد که در روزهای اخیر مجبور به خروج از کشور گردید، انجام داده است که متن آن در پی می‌آید:

این فعال دانشجویی به خبرنگار آژانس کُردپا گفت: علی‌رغم اینکه دانشجویان کُرد در جریان جنبش دانشجویی متحمل هزینه‌های زیادی شده‌اند ولی همیشه در صف مقدم این جنبش اجتماعی بوده‌اند و نیز هر چند به دلیل فضای امنیتی در کشور این جنبش کم‌رنگ شده اما تاکنون این جنبش در دانشگاه‌ها‌ی ایران همچنان ادامه دارد.

عباس کاکایی در پاسخ به این پرسش که شرایط کنونی فعالان سیاسی و فرهنگی در دانشگاه چگونه است، تصریح کرد: در دانشگاه به ندرت زمینه برای چاپ نشریات دانشجویی فراهم است و به همین سبب نتوانستم آنگونه که لازم است فعالیتی از خود بروز دهیم و بنده تنها در نشریه‌ی \"نوروز\" چند مقاله به دو زبان کُردی و فارسی منتشر نمودم.

وی در ادامه‌ی افزود که در سال ١٣٨٨ بصورت مداوم و از طریق سازمان دانشجویی دانشکده‌ی علوم اجتماعی تهران در تظاهرات جنبش سبز حضور داشتم چون معتقد بودم این جنبش می‌تواند به جنبش عمومی و آزادیخواهی مردم ایران مبدل شود.

کاکایی همچنین عنوان کرد، ١٦ آذرماه سال ١٣٨٨، به همراه \"هژیر کُردنژاد\" از سوی حراست دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بازداشت شدم و در این مدت \"سهراب کریمی\" دیگر فعال دانشجویی کُرد، تحت بازداشت دستگاه امنیتی حکومت اسلامی ایران قرار داشت.

این فعال دانشجویی ضمن تأیید خبر بازجویی و شکنجه‌ی روحی و جسمی از سوی اداره‌ی اطلاعات تهران، اظهار داشت: توسط دادگاه انقلاب پایتخت به یک سال حبس تعزیری محکوم و با سپری نمودن این مدت، سرانجام در ٥ آذرماه سال ١٣٨٩ از زندان اوین آزاد شدم.

عباس کاکایی دلیل خروج خود از ایران را اینگونه بازگو کرد: پس از آزادی از زندان، به طور مداوم از سوی اداره‌ی اطلاعات حکومت اسلامی احضار و مورد بازجویی و تحت فشار قرار می‌گرفتم و همین احساس نگرانی و ترس از خطر جانی بود که به اجبار ایران را ترک کردم.

عباس کاکایی متولد سال ١٣٦٥ در شهرستان قروه است.
وی تا مقطع دبیرستان در قروه بوده و سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفته و در دانشگاه تهران و در دانشکده‌ی علوم اجتماعی تحصیلات خود را به پایان رسانده و به مدت چند سال نقش مهمی در فعالیت‌های اجتماعی و مدنی شهرهای قروه و تهران ایفا کرده است.