نهمین دوره‌انتخابات مجلس در یک نگاه‌

نهمین دوره‌انتخابات مجلس در یک نگاه‌
ئاگری اسماعیل نژاد

انتخابات مجلس در ایران در شرایطی برگزار گردید که‌اپوزیسیون در داخل و خارج ، شرکت در آن را تحریم کرده‌بودند.
تحریمها همراه‌بود با واکنش متقابل سران رژیم اسلامی و این واکنش‌در تمام سطوح رهبری نظام جمهوری اسلامی به‌شیوه‌علنی ابراز گردید این انتخابات نیز طبق روال انتخابات گذشته‌با نظارت و کنترل شواریی نگهبان و بدون نظارت مجامع بین المللی برگزار گردید و هر دو طرف اعم از مخالفین و موافقین رژیم جمهوری اسلامی در بیانیه‌های خود و خطاب به‌مردم ایران اعلام نمودند که‌رویه‌این انتخابات آنچنان بوده‌است که‌آنها خواسته‌اند طرف مخالفین انتخابات ، را سرد و بدون حضور مردم قلمداد نمود و رژیم اسلامی آن را حماسه‌دیگر مردم ایران تلقی نمود.

در اینجا یک پرسش مطرح است آیا اساسا میتوان شرکت در انتخابات با شرایطی که‌در ایران موجود است به‌منزله‌مشروعیت سیاسی رژیم اسلامی تلقی شود؟

نمایان است که‌عواملی زیادی بر میزان مشارکت مردم در انتخابات مجلس ایران تاثیر گذار هستند.

برای جواب به‌سوال فوق لازم است مجموعه‌این عوامل مد نظر گرفته‌شود.

طبق گزارشات منابع مختلف بین المللی ایران از کشورهای ناقض حقوق بشر ، آزادی بیان و دشمن اینترنیت محسوب میشود نظام حاکم در این کشور به‌سمت نظامی توتالیتر اسلامی و با اتکا به‌نیروهای نظامی در حرکت است. این کشور همچنین در شرایط بسیار نامناسب اقتصادی بسر میبرد و در دو ماه‌اخیر نرخ ارز رسمی و فلزات گرانبها در این کشور نوسانات زیادی به‌خود دیده‌است نرخ رسمی بیکاری در ایران اعلام نمیشود تحریمهای بین المللی در زمینه‌سیاسی و اقتصادی شدت زیادی گرفته‌اند و بر هر تحلیلگری روشن است که‌تحریمهای اقتصادی ایران تاثیر فراوانی بر شرایط زندگی مردم داشته‌است چون علیرغم اینکه‌تحریمها در راستا تاثیر گذاری بر برنامه‌اتمی ایران طراحی شده‌است اما رژیم اسلامی سعی کرده‌است جهت تحریک افکار عمومی و نیز جلوگیری از ایجاد اخلال در برنامه‌اتمی خود در راستایی درگیرکردن بیشتر جامعه‌و مردم ایران با تحریمهای بین المللی عمل نماید همزمان با این مسائل، مسئله‌‌حمله‌نظامی به‌ایران نیز مطرح است و در این شرایط سران جمهوری اسلامی ایران از نیاز به‌مشارکت مردم در انتخابات صحبت کرده‌اند حتی شخص اول رژیم اسلامی مشارکت مردم را با فریضه‌نماز مقایسه‌کرده‌و آن را الزامی میداند 1و مخالفین این رژیم به‌عدم مشارکت مردم را مطرح مینمایند.

اساسا در رژیمی دیکتاتور که‌در تلاش برای دخالت در کوچکترین مسائل زندگی مردم است کانالهای برای فشار بر مردم ،جهت تحقق خواسته‌خود وجود دارد و وجود این کانالها جهت تحقق خواست سران سیاسی رژیم اسلامی این مسئله‌را مطرح مینماید که‌در انتخابات که‌برگزار شد و ‌سران آن خواهان مشارکت حداکثری مردم شدند آیا رژیم اسلامی از این کانالها برای تحقق خواسته‌خود استفاده‌کرده‌است یا نه‌و اگر بله‌در چه‌سطحی این کانالها را بکار گرفته‌است. عدم جوابگویی به‌مردم و تلاش برای سلطه‌بیشتر بر جامعه‌ایران توسط رژیم اسلامی هر ناظر سیاسی را قانع خواهد نمود که‌در این انتخابات از کانالها فشار بر مردم جهت مشارکت در انتخابات استفاده‌شده‌است مسئله‌استفاده‌رژیم از کانالها سلطه‌دیکتاتوریت بر جامعه‌ایران بسیار پر اهمیتر از ‌ مسئله‌صحت و سقم آمار و ارقام اعلام شده‌توسط وزارت کشور رژیم اسلامی است. چون در شرایطی که‌کانالها فشار بر مردم جهت اخذ رای اعمال میگردد این آمارها که‌واقعی خوانده‌میشوند از خواستگاهی غیره‌معمول برخوردار هستند و فاقد هرگونه‌ارزش در دنیای انتخابات و دمکراسی هستند.

سران رژیم و کاندیداهای مجلس نهمین رژیم اسلامی در مدت یک هفته‌گذشته‌سعی نمودند از طریق کانالهای موجود در نظام دیکتاتوریت خود مردم را تشویق به‌شرکت و تهدید به‌عدم شرکت نمایند در چنین شرایطی اساسا مطرح کردن این مسئله‌که‌‌میزان مشارکت در انتخابات حاکی از میزان رضایت مردم از رژیم اسلامی است خود به‌چالش گرفته‌میشود چون انتخابات ایران از امنیت کافی برای برگزار برخوردار نبود و شرکت کننده‌در انتخابات خود را در موقعیتی یافته‌است که‌عدم شرکت در آن را به‌منزله‌تهدید نامعلوم برای خود تلقی نموده‌پس شرکت کننده‌برای دفع شر احتمالی سعی کرده‌‌ گزینه‌مشارکت که‌گزینه‌دفع شر احتمالی است را انتخاب نماید.

در چنین حالتی باید اظهار نمود که‌در انتخاباتی که‌وسیعترین سطح از اپوزیسیون (که‌نیرو سازمان یافته‌سیاسی نیز هستند) آن را تحریم نموده‌است و همزمان با آن نظام موجود که‌نظامی دیکتاتور است و در تلاش حضور حداکثری است، حضور زیاد مردم در واقع با میزان دیکتاتوریت نظام رابط دارد نه‌با میزان مشروعیت نظام چون تنها در شرایطی میتوان میزان مشارکت را اقتباسی برای میزان مشروعیت قرار داد که‌مردم و فضایی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی ایران از امنیت کافی برای مشارکت در انتخابات برخوردار باشد.

هر چند بعد از مطرح کردن این مقوله‌باید به‌آمارهای اعلامی توسط وزارت کشور رژیم نیز به‌دید گمان نگریست.
در چنین حالتی شاید این موضوع مطرح گردد که‌اگر مردم نمی توانند در انتخابات شرکت نکنند چرا اپوزیسیون رژیم اسلامی در ایران بحث تحریم انتخابات را مطرح مینمایند؟

اساسا اپوزیسیونی ‌شرایط شرکت وی در انتخابات فراهم نباشد و امیدی به‌تغییر شرایط نداشته‌باشد نمی تواند گزینه‌ای غیر از گزینه‌تحریم انتخابات را در دست داشته‌باشد چون آنچه‌نمایان است امید به‌هر گونه‌تغییر و حتی اصلاح در رژیم اسلامی سرابی بیش نیست.

پس در واقع موضوع تحریم انتخابات توسط اپوزیسیونی ایران تاکید بیشتر بر دیکتاتوریت رژیم است نه‌امید به‌تغییر رفتار رژیم و یا اصلاح از طریق انتخاباتی که‌اجرا و نظارت را خود رژیم بر عهده‌دارد و باید اظهار نمود که‌ اگر رژیم اسلامی اصلاح پذیر بود اپوزیسیون میتوانست با مشارکت در انتخابات اصلاح و یا تغییر آن را سرعت بخشد.

در اینجا باید اشاره‌داشت که‌تحریم انتخابات اپوزیسیون و مشارکت مردم در این حالت که‌کشور تحت کنترول نظامی دیکتاتور و در شرایطی غیره‌امنیتی است تنها نمایانگر دیکتاتوریت رژیم و ترس از افزایش سرکوب جامعه‌است و‌به‌هیچ وجه‌نمیتواند نمایانگر خواستگاه‌اجتماعی رژیم اسلامی در ایران باشد.

برای مشخص شدن میزان مشروعیت رژیم اسلامی در جامعه‌ایران تنها میتوان به‌انتخاباتی اتکا کرد که‌در شرایط وجود امنیت اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی و با حضور اپوزیسیون و نظارت جامعه‌جهانی برگزار گردد.

1: مصاحبه‌آیت الله‌خامنه‌ای با کانال دولتی ایران در صبح روز جمعه‌در 2 مارس 2012