ناپدیدشدگی اجباری را مردود بشماریم

یاد پیروزدوانی و دیگر قربانیان شبکه های قتل درمانی را گرامی بداریم

کبودوند «پایگاه اطلاع رسانی خانواده کبودوند»

محمدصدیق کبودوند به مناسبت سیزدهمین سال ناپدیدشدگی پیروز و به یاد همه قربانیان ترور و قتل‌های زنجیره‌ای بیانیه‌ای به شرح زیر در زندان صادر کرد:

سیزده سال پیش- در اواخر پاییز- کشف اجساد کارد آجین شده و یا خفه شده و ناپدیدی تعدادی از روشنفکران سیاسی و مدنی، منجر به آشکارسازی بخشی از شبکه‌های سازمان یافته مدیران پلیس مخفی حکومتی که چند دهه به شکار مخالفان و روشنفکران ناراضی پرداخته بودند، گردید.
در آن زمان اگرچه تلاش شد که فعالیت شبکه‌های مخوف پلیس مخفی که عنوان «گروه خودسر» برآن نهاده بودند تنها محدود به چند قتل در یک محدوده زمانی خاص شود، اما این اقدام هرگز مورد پذیرش وجدان‌های بیدار قرار نگرفت، زیرا فعالیت چنین شبکه‌هایی با تولد جمهوری اسلامی آغاز و در همان سال‌های آغازین حکومت، بویژه در دهه شصت منجر به ناپدیدی صدها نفر و قتل هزاران نفر در داخل و خارج از کشور گردیده بود.
در کردستان نیز تعداد زیادی از فعالان کُرد و از جمله فعالان مذهبی کُرد در کرمانشاه و سنندج و دیگر شهرها و یا در زندان‌ها به طرز مرموزی به قتل رسیدند و صدها نفر از دیگر فعالان سیاسی کُرد که به آن سوی مرزها پناه برده بودند - بویژه در کردستان عراق - قربانی ترور شده و در ادامه آن رهبران احزاب ناراضی کُرد و سایر احزاب و گروه‌های اپوزیسیون ایرانی در ترکیه، اتریش، آلمان و فرانسه و دیگر کشورها به قتل رسیدند.
ادامه روند پاکسازی یا نابودسازی مخالفان که قتل درمانی نام گرفته بود، در دهه‌ی هفتاد بویژه در پاییز 1377 با ناپدیدشدن پیروزدوانی و قتل داریوش و پروانه فروهر، قتل محمد مختاری، محمدجعفر پوینده، مجید شریف و دیگران ابعاد دیگری به خود گرفته بود که سرانجام منتهی به افشای بخشی از فعالیت‌های شبکه‌های ترور امنیتی شده و در این رابطه اگرچه تعدادی از مدیران وزارت اطلاعات و پلیس مخفی بازداشت شدند، ولی این به معنی پایان تصفیه مخالفان حکومت جمهوری اسلامی نبود.
اما، پیروز دوانی که در سوم شهریورماه همان سال ناپدید شد، در آن ایام 37 سال داشت. وی که در کارنامه فعالیت‌های سیاسی خود سابقه دوبار زندانی شدن داشت، مدیر شرکت پژوهشی‌پیام پیروز و نشریات دیدگاه، جهان امروز، چندبولتن و گاهنامه و کارشناس در امور و مسائل چپ و کارگری بود که فعالیت‌هایش در امور سیاسی و مدنی گسترده و بسیار چشمگیر و غیرقابل انکار است.
پیروز دوانی که از موسسان گروه اتحاد چپ دموکراتیک بود، بعدها دبیری سازمان اتحاد برای دموکراسی در ایران را برعهده گرفت. وی مبارزی دموکراسی خواه و تلاشگری مسالمت جو بود که کمک شایان توجه و کم نظیری به حرکت‌های مدنی و سیاسی مردم ایران در دهه هفتاد نمود.
پیروزدوانی که قربانی ناپدیدشدگی اجباری دهه مزبور است، همانگونه که جسمش از سیزده سال پیش ناپدید شده، نامش نیز در میان قربانیان اصلی قتل‌های زنجیره‌ای تقریباً ناپدید گردیده و این ستمی ناروا در حق این پیکارجوی راه آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و عدالت خواهی و برابرطلبی در ایران بوده است.
من- محمدصدیق کبودوند- از همگان درخواست می‌نمایم تا ضمن گرامی داشت یاد تمامی قربانیان شبکه‌های قتل درمانی، ترور و ناپدیدشدگی، یاد پیروزدوانی را نیز به عنوان اولین قربانی قتل‌های زنجیره‌ای پاییز سال 1377 گرامی بدارند. در پایان پیشنهاد می‌کنم که روز سوم شهریور به نام روز ناپدیدشدگی اجباری در ایران نامگذاری شود، تا پدیده شوم ناپدیدشدگی سیاسی مردود و محکوم گردد.