عبرت‌های شین آباد، بایدها و نبایدها
19:18 - 14 آذر 1392
Unknown Author
بهروز جلیلیان
با فرا رسیدن فصل سرما و بارش برف و باران، نیاز مدارس به وسایل و امکانات و تجهیزات گرمایشی خود را نشان می‌دهد. با توجه به اینکه بیشتر نقاط استان کرمانشاه و خاصه شهرستان اسلام آباد غرب و توابع به خاطر سرما و برودت هوا زودتر از دستورالعمل وزارت آموزش و پرورش که در آن ۱۵ آذرماه هر سال را آغاز روشن کردن وسایل گرمایشی عنوان کرده است به استقبال آن می‌روند.
سالانه هر از چند گاهی شعله‌های آتش به دلایل مختلف در مدارس بالا می‌رود، از سلسله آتش سوزی‌های مدارس از فجیع‌ترین آن می‌توان از حادثه شین آباد نام برد.
شین آباد روستایی است از توابع شهرستان پیرانشهر که نام آن با آتش سوزی در دبستان دخترانه بر سر زبان‌ها افتاد.
آتش سوزی در مدرسه دخترانه روستای شین آباد از جمله آتش سوزی‌هایی است که به دلیل نقص تجهیزات گرمایشی در مدارس، هر ساله روی می‌دهد در این حادثه که در ۱۵ آذرماه سال ۱۳۹۱ روی داد تعداد ۲۹ نفر از دانش آموزان از کل ۳۷ دانش آموز دختر روستا، دچار سوختگی سطحی تا عمیق شدند که دو نفر از آنان به نام سیران یگانه و ساریا رسول زاده به علت شدت جراحات وارده جان خود را از دست دادند و همچنین انگشتان ۳ نفر دیگر از حادثه دیدگان به خاطر سوختگی و عدم قبول پیوند قطع شد.
حادثه زمانی رخ داد که بخاری نفتی کلاس دچار حریق شد و تلاش آموزگار و سرایدار مدرسه مفید فایده واقع نشد. نشت نفت بخاری، ازدحام دانش آموزان کلاس درس موقع خروج و وجود حصار در پنجره‌های کلاس درس عامل اصلی حادثه شناخته شد. کم نیستند سیران‌ها و ساریاها که در اثر عدم رعایت مسائل ایمنی و سهل انگاری مسئولین ذیربط در مدارس دچار ضایعه جبران ناپذیر شده‌اند، و کم نیستند معلمان فداکاری همچون “حسن امیدزاده” که با نجات جان دانش آموزان، خود در شعله‌های آتش سوختند.
هرچند نماینده وقت پیرانشهر در تذکر شفاهی خود در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی خواهان و خواستار استعفای وزیر وقت آموزش و پرورش(حاجی بابایی) شد.
نه درمان حادثه دیدگان و نه تضمین استخدام آنان بعد از فارغ التحصیلی و نه عذرخواهی وزیر برای همیشه نمی‌تواند دردی از دردهای خانواده سیران‌ها و ساریاها را درمان کند فقط و فقط با اقدامات پیشگیرانه و ایمنی مدارس و آموزش صحیح و عمیق و نه فرمالیته، می توان ضریب حوادث را کاهش و به حداقل رساند.
در همین راستا توصیه می‌شود ادارات آموزش و پرورش تا حد امکان موارد ذیل را مد نظر قرار دهند.
۱- شارژ هر ساله کپسول‌های آتش نشانی و توجه به تاریخ انقضاء و قابل دسترس بودن این کپسول‌ها برای دانش آموزان.« در صورت امکان هر کلاس درس دارای کپسول آتش نشانی باشد.»
۲- آموزش آموزگاران، کادر اجرایی مدارس و دانش آموزان جهت استفاده بهینه از کپسول آتش نشانی.
۳- از استقرار بخاری‌ها در مکان‌هایی همچون پشت درب ورودی کلاس‌ها که باعث انسداد ورود و خروج کلاس در صورت وقوع آتش سوزی می‌شود، جلوگیری شود.
۴- مدارسی که حصار پنجره‌ها قابل باز شدن می‌باشند در ساعت کاری باید باز باشند.
۵- با وجود استفاده از بخاری‌های کاربراتوری و گازی در مدارس به جای بخاری‌های قطره‌ای که استفاده از آن در مدارس ممنوع می‌باشد تلاش شود بخاری‌های تابشی برقی که در سقف مدارس تعبیه می‌شود، جایگزین شود.
۶- در صورت امکان مدارس مجهز به سیستم اعلان آژیر خطر باشند تا در مواقع ضروری از توان نیروی مردمی جهت امداد استفاده شود.
هر چند آتش سوزی‌هایی از این دست هر از گاهی در کشور پهناوری همچون ایران غیر قابل اجتناب می‌باشد ولی باید علاج واقعه را قبل از وقوع کرد نه بعد از حادثه به دنبال مقصر گشت.
بارعایت نکات ایمنی و ساخت و ساز صحیح و … تلاش کنیم ضریب امنیت مدارس را افزایش دهیم تا در مقابل خداوند و نسل آینده احساس گناه نکنیم. باشد که روزی برسد هیچ دانش آموزی در اثر حوادثی از این دست دچار ضایعه و خسران نشود.
*یادداشت اسلام‌آباد تایمز
با فرا رسیدن فصل سرما و بارش برف و باران، نیاز مدارس به وسایل و امکانات و تجهیزات گرمایشی خود را نشان می‌دهد. با توجه به اینکه بیشتر نقاط استان کرمانشاه و خاصه شهرستان اسلام آباد غرب و توابع به خاطر سرما و برودت هوا زودتر از دستورالعمل وزارت آموزش و پرورش که در آن ۱۵ آذرماه هر سال را آغاز روشن کردن وسایل گرمایشی عنوان کرده است به استقبال آن می‌روند.
سالانه هر از چند گاهی شعله‌های آتش به دلایل مختلف در مدارس بالا می‌رود، از سلسله آتش سوزی‌های مدارس از فجیع‌ترین آن می‌توان از حادثه شین آباد نام برد.
شین آباد روستایی است از توابع شهرستان پیرانشهر که نام آن با آتش سوزی در دبستان دخترانه بر سر زبان‌ها افتاد.
آتش سوزی در مدرسه دخترانه روستای شین آباد از جمله آتش سوزی‌هایی است که به دلیل نقص تجهیزات گرمایشی در مدارس، هر ساله روی می‌دهد در این حادثه که در ۱۵ آذرماه سال ۱۳۹۱ روی داد تعداد ۲۹ نفر از دانش آموزان از کل ۳۷ دانش آموز دختر روستا، دچار سوختگی سطحی تا عمیق شدند که دو نفر از آنان به نام سیران یگانه و ساریا رسول زاده به علت شدت جراحات وارده جان خود را از دست دادند و همچنین انگشتان ۳ نفر دیگر از حادثه دیدگان به خاطر سوختگی و عدم قبول پیوند قطع شد.
حادثه زمانی رخ داد که بخاری نفتی کلاس دچار حریق شد و تلاش آموزگار و سرایدار مدرسه مفید فایده واقع نشد. نشت نفت بخاری، ازدحام دانش آموزان کلاس درس موقع خروج و وجود حصار در پنجره‌های کلاس درس عامل اصلی حادثه شناخته شد. کم نیستند سیران‌ها و ساریاها که در اثر عدم رعایت مسائل ایمنی و سهل انگاری مسئولین ذیربط در مدارس دچار ضایعه جبران ناپذیر شده‌اند، و کم نیستند معلمان فداکاری همچون “حسن امیدزاده” که با نجات جان دانش آموزان، خود در شعله‌های آتش سوختند.
هرچند نماینده وقت پیرانشهر در تذکر شفاهی خود در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی خواهان و خواستار استعفای وزیر وقت آموزش و پرورش(حاجی بابایی) شد.
نه درمان حادثه دیدگان و نه تضمین استخدام آنان بعد از فارغ التحصیلی و نه عذرخواهی وزیر برای همیشه نمی‌تواند دردی از دردهای خانواده سیران‌ها و ساریاها را درمان کند فقط و فقط با اقدامات پیشگیرانه و ایمنی مدارس و آموزش صحیح و عمیق و نه فرمالیته، می توان ضریب حوادث را کاهش و به حداقل رساند.
در همین راستا توصیه می‌شود ادارات آموزش و پرورش تا حد امکان موارد ذیل را مد نظر قرار دهند.
۱- شارژ هر ساله کپسول‌های آتش نشانی و توجه به تاریخ انقضاء و قابل دسترس بودن این کپسول‌ها برای دانش آموزان.« در صورت امکان هر کلاس درس دارای کپسول آتش نشانی باشد.»
۲- آموزش آموزگاران، کادر اجرایی مدارس و دانش آموزان جهت استفاده بهینه از کپسول آتش نشانی.
۳- از استقرار بخاری‌ها در مکان‌هایی همچون پشت درب ورودی کلاس‌ها که باعث انسداد ورود و خروج کلاس در صورت وقوع آتش سوزی می‌شود، جلوگیری شود.
۴- مدارسی که حصار پنجره‌ها قابل باز شدن می‌باشند در ساعت کاری باید باز باشند.
۵- با وجود استفاده از بخاری‌های کاربراتوری و گازی در مدارس به جای بخاری‌های قطره‌ای که استفاده از آن در مدارس ممنوع می‌باشد تلاش شود بخاری‌های تابشی برقی که در سقف مدارس تعبیه می‌شود، جایگزین شود.
۶- در صورت امکان مدارس مجهز به سیستم اعلان آژیر خطر باشند تا در مواقع ضروری از توان نیروی مردمی جهت امداد استفاده شود.
هر چند آتش سوزی‌هایی از این دست هر از گاهی در کشور پهناوری همچون ایران غیر قابل اجتناب می‌باشد ولی باید علاج واقعه را قبل از وقوع کرد نه بعد از حادثه به دنبال مقصر گشت.
بارعایت نکات ایمنی و ساخت و ساز صحیح و … تلاش کنیم ضریب امنیت مدارس را افزایش دهیم تا در مقابل خداوند و نسل آینده احساس گناه نکنیم. باشد که روزی برسد هیچ دانش آموزی در اثر حوادثی از این دست دچار ضایعه و خسران نشود.
*یادداشت اسلام‌آباد تایمز
