زندانیان سیاسی ایران از دیروز تا امروز
03:30 - 1 مرداد 1391
Unknown Author
چنور محمودی
امروزە در کشورھای اروپائی (غربی و تا چندی دیگر شرقی ھم) زندان سیاسی معنا و مفھوم ندارد زیرا کە این مسئلە جا افتادە کە احدی را نمی‌توان بە لحاظ عقاید و افکارش، ھرچند در تضاد بنیادی و علنی با مجموعە نظام حکومتی باشد مورد تعرض و تعقیب قرار داد. ایضا ھمە این جوامع و بە تبع مردم حکومت‌ھا پذیرفتەاند کە بدون رسیدگی و محاکمە نمی‌توان کسی را بە حبس انداخت، چە رسد بە اینکە جانش را گرفت کە خوشبختانە در اکثر این کشورھا مجازات اعدام ھم لغو شدە، اما وقتی هر جامعه‌ای وجدان اجتماعی می‌پذیرد کە چند نفر قاتل و دزد را (فرض اینکە قاتل و دزد بودەاند) ظرف چند ساعت بە اصطلاح محاکمە كنند و بعد در میدان عمومی شھر بە دار آویزان کند و سپس جسدھایشان را بر بالای جرثقیل به نمایش بگذارد و مردم را بە اعمال طاعون اخلاقی خشونت و کینە و نفرت دعوت کند.
این اعمال وحشیانە فقط و فقط در یک جامعە بیمار بە ھم می‌رسد و متاسفانە کم کم عادت می‌شود و مردم قبح و زشتی آنرا دیگر درک نمی‌کنند.
زندانی سیاسی از دید جامعە حقوق بشر
ازدید جامعە حقوق بشر احدی نباید بە لحاظ افکار وعقاید و مسلک و مذھب مورد تعقیب، حبس یا آزار و ستم قرار گیرد. زندانی سیاسی مفھوم وسیعی دارد و نسبت آن با زندانی عقیدتی نسبت عموم وخصوص است.
یعنی اینکە بە ھر زندانی عقیدتی، زندانی سیاسی اطلاق می‌شود ولی ھر زندانی سیاسی لزوما زندانی عقیدتی نیست و ممکن است کە بە علت ارتکاب عملی کە مطابق قانون جرم تلقی می‌شود، دستگیر شدە باشد.
بە عبارت دیگر در بینش حقوق بشر، جرم عقیدتی وجود ندارد ولی جرم سیاسی وجود دارد و آن عملی است کە مطابق قانون جرم تلقی می‌شود، ھر چند کە قصد و داعی سیاسی ارتکاب شدە باشد. در مورد زندانیان سیاسی بە این مفھوم، یعنی کسانی کە مرتکب عملی شدە‌اند کە قانونا جرم است، قانون از نظر سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر مد نظر می‌باشد نە قوانین جمھوری اسلامی.
قوانین جمھوری اسلامی بر خلاف اصول کلی حقوقی مورد قبول مراجع بین‌المللی و سازمان حقوق بشر و دکترین حقوقی می‌باشد و سازمان عفو بین‌الملل بارھا رژیم جمھوری اسلامی را در رابطه با عدم رعایت مسائل حقوق بشر متھم شناختە است.
در رژیمی کە بە ھر کس انگ ضد انقلابی، مفسد فی‌الارض و محارب باخدا زدە می‌شود، ھر چند کە چند اعلامیە پخش کردە و یا در تظاھراتی شرکت کردە و یا عضو فلان گروە سیاسی بودە، حقوق محلی از اعراب را ندارد و قوانینی کە چنین مجازات‌ھایی را تجویز و توجیە کنند از نظر سازمان عفو بین‌الملل و حقوق بشر مشروعیت ندارد، بنابراین در مورد زندانی سیاسی دو شرط اصلی باید موجود باشد، اول اینکە مرتکب عملی شدە باشد، و دوم اینکە از حق یک محاکمە عادلانە منطبق با موازین و اصول حقوق بشر برخوردار باشد.
از همین روی است که زندانیان سیاسی جمھوری اسلامی مشمول ھیچ یک ازاین دو شرط نبودە‌اند و احکام و ارگان‌ھای انقلاب اسلامی از نظر سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر فاقد ارزش و اعتبار حقوقی اند.
قریب بە 30 سال است کە زندان‌ھای رژیم جمھوری اسلامی ایران مملو از زندانیان سیاسی است و در بدترین شرایط ممکن دھ‌ھا ھزار نفر تحت شدیدترین شکنجە‌ھا قرار گرفتە‌اند. این رژیم تاکنون و بە دفعات مکرر ھر گونە حرکت اعتراضی زندانیان سیاسی را با گلولە پاسخ‌گفتە است و کوچک‌ترین اعتراض ونارضایتی در زندانھا با استفادە از آزار و شکنجە زندانیان سیااسی سرکوب می‌شود.
بە دنبال پذیرش قطعنامە‌ی 598 سازمان ملل از سوی رژیم جمھوری اسلامی ایران و ناتوانی این رژیم در ادامە جنگ ارتجاعی با عراق، سردمداران رژیم بیش از بیش سیاست سرکوب نیروھای انقلابی را در پیش گرفتند تا از این طریق بحران فزایندە سیاسی اقتصادی و تشدید تضادھای درونی را مھار نمایند و برای جلوگیری ازاوج گیری مبارزات آزادیخواھان بر جو ترور و خفقان حاکم بر جامعە افزود و شروع بە تیر باران دستە جمعی زندانیان سیاسی از جملە معترضین کُرد در زندانھا کردند. رژیم جمھوری اسلامی در این سال‌ھا ھزاران تن از زندانیان سیاسی را بە طور فجیعی بە قتل رساندە است و ھم اکنون جان ھزار تن دیگر از زندانیان سیاسی در معرض خطر اعدام قراردارند. 30سال پیاپی است کە در پی قطعنامە‌ھای مختلفی از طرف سازمان ملل ایران محکوم بە نقض حقوق بشر و رسوا شدن رژیم در سطح افکار عمومی جھان و ھر بار ایران اینگونە پاسخ می‌دھد، زندانیان سیاسی را تروریست می‌نامند در نشتی خبری از دادستان کل کشور در مورد زندانیان سیاسی سوال شدە درجواب می‌گوید طبیعی است کە نظام‌در برابر اینگونە افراد قاطعانە رفتار کند، لذا افرادی کە بنام زندانی سیاسی از سوی دشمنان ما نامیدە می‌شوند در حقیقت تروریست‌ھایی ھستند کە با زبان اسلحە، کشتار، انفجار و... با ملت سخن میگویند و جای آنھا جز زندان در جای دیگری نیست.
طبق گزارش روزنامە لس آنجلس تایمز، شکنجە در زندان‌ھای ایران آنچنان وحشتناک است کە بسیاری از زندانیان را برای بردن بە جوخە‌ھای اعدام مجبورند با برانکارد حمل کنند زیرا آنھا بدلیل شکنجە قادر بە ایستادن نیستند.
1- جلیل خلیل‌زادە55سال دارد کە سال 63 از زندان رھایی یافتە ( زندان سیاسی بودە ) در گزارشی در بارەی زندان‌ھای ایران گفتە: بین انواع شکنجە‌ھا کە شاھد آن بودەام قطع دست، زندانی کردن زندانیان در سلول‌ھای بسیار کوچک، ممانعت‌ھای‌طولانی از خوابیدن و شلاق زدن و همچنین وی اضافە نمودە: کە در زندان‌ھای تبریز زنان حاملە شکنجە شدە و پس از تجاوز بە آنھا، اعدام می‌شدند.
2- زندانیان سیاسی ھوادار حزب دمکرات کردستان ایران کە سال‌ھا در زندان شکنجە دیدە‌اند( رو...) و (ھ...) (در ایران زندگی می‌کنند) میگویند: معمول‌ترین شکنجە جسمی در زندان‌ھای جمھوری اسلامی شلاق زدن است کە بر روی کف پا، پشت اندام‌ھای تناسلی،...شلاق زدن آنقدر ادامە می‌یابد تا زندانی بیھوش‌شود و پس از بە ھوش آمدن نیز بە علت دردناک بودن و باد کردن پاھا، ایستادن یا راە رفتن برای مدت‌ھا ممکن نبود. رو...می‌گوید: بعد از ھر فرد مشکوکی و انتقال بە زندان، بلافاصلە با وی فوتبال بازی می شود، یعنی زندانی در وسط اتاق قرار می‌گیرد و مامورین زندان از وی بە عنوان توپ فوتبال استفادە می‌کنند. این امر باعث می‌شود کە زندانی اعتماد بە نفس خود را از دست بدھد و قبل از اینکە اطلاعاتش بسوزد آنرا در اختیار جلادان رژیم قرار دھد.
3- در گزارش عفو بین‌الملل کە در17 اوت 90 منتشر شد که مبتنی برشواھدی بودە کە چھار زندانی سیاسی سابق کە ھم اکنون درخارج بە سر می‌برند این زندانیان از ھواداران حزب دموکرات کردستان ایران بودەاند کە در گزارش خود آوردە‌اند: شکنجە جسمانی کە در گزارش‌های عفو بین‌الملل اسم بردە شدە آویزان کردن ار سقف و انواع تجاوز و اشکال مختلف تجاوز جسمی در زندان‌ھای ایران دیدە می‌شود، می‌افزایند کە علاوە بر شکنجە جسمی، شکنجە روحی نیز وسیع از مھمترین شیوە‌ھای شکنجە روانی توھین و ناسزا بە زندانی و خانوادە‌اش تھدید بە اعدام شود.
آنان جزئیات دستگیری و سپس شکنجە‌ھای طولانی در زندان یکی از زندانیان کُرد توضیح می‌دھد کە پاسداران بعد از دستگیری و انتقال وی بە زندان، از او می‌خواھند کە ھر چە‌دربارە حزب دمکرات کردستان ایران می‌داند بنویسد. مقاومت وی باعث می‌شود شکنجە‌ھای وحشیانە شروع شود دژخیمان رژیم وی را بە را بە زیر زمین می‌برند و روی تختی می‌خوابانند و پاھای وی را می‌بندند، سر وی را می‌پوشانند تا صدای فریادھایش شنیدە نشود سپس با سوزن‌ھای بلند بدن او را سوراخ می‌کنند و بە ھمراە این شکنجە‌ھای قرون وسطایی، شکنجە‌ھای روانی مثل جلوگیری از خوابیدن نیز مداما روی وی اعمال می‌شود که در اثر این شکنجە‌ھا او تقریبا فلج می‌شود.
اوضاع موجود
بازداشت‌ھای غیر قانونی، ھر رفتاری با زندانیان و شکنجە و آزار آنھا، محاکمات نمایشی و قلابی در زندان‌ھای ایران ادامە دارد.
سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر وظیفە دارند رژیم را برای پایان دادن بە این رفتار غیر قانونی و غیر انسانی زیر فشار ھر چە بیشتر قرار دھد. آقای احمد شھید نمایندە ویژە سازمان‌الملل برای تحقیق پیرامون وضع حقوق بشر در ایران وظیفە دارند اخبار و شواھد موجود را بە طور جدی مورد توجە قرار دھند و تدابیری برای نجات جان زندانیان سیاسی کە بە طور جدی جانشان در خطر است بیابند.
محتویات این نوشتار منعکس کننده دیدگاه آژانس کُردپا نمی‌باشد.
امروزە در کشورھای اروپائی (غربی و تا چندی دیگر شرقی ھم) زندان سیاسی معنا و مفھوم ندارد زیرا کە این مسئلە جا افتادە کە احدی را نمی‌توان بە لحاظ عقاید و افکارش، ھرچند در تضاد بنیادی و علنی با مجموعە نظام حکومتی باشد مورد تعرض و تعقیب قرار داد. ایضا ھمە این جوامع و بە تبع مردم حکومت‌ھا پذیرفتەاند کە بدون رسیدگی و محاکمە نمی‌توان کسی را بە حبس انداخت، چە رسد بە اینکە جانش را گرفت کە خوشبختانە در اکثر این کشورھا مجازات اعدام ھم لغو شدە، اما وقتی هر جامعه‌ای وجدان اجتماعی می‌پذیرد کە چند نفر قاتل و دزد را (فرض اینکە قاتل و دزد بودەاند) ظرف چند ساعت بە اصطلاح محاکمە كنند و بعد در میدان عمومی شھر بە دار آویزان کند و سپس جسدھایشان را بر بالای جرثقیل به نمایش بگذارد و مردم را بە اعمال طاعون اخلاقی خشونت و کینە و نفرت دعوت کند.
این اعمال وحشیانە فقط و فقط در یک جامعە بیمار بە ھم می‌رسد و متاسفانە کم کم عادت می‌شود و مردم قبح و زشتی آنرا دیگر درک نمی‌کنند.
زندانی سیاسی از دید جامعە حقوق بشر
ازدید جامعە حقوق بشر احدی نباید بە لحاظ افکار وعقاید و مسلک و مذھب مورد تعقیب، حبس یا آزار و ستم قرار گیرد. زندانی سیاسی مفھوم وسیعی دارد و نسبت آن با زندانی عقیدتی نسبت عموم وخصوص است.
یعنی اینکە بە ھر زندانی عقیدتی، زندانی سیاسی اطلاق می‌شود ولی ھر زندانی سیاسی لزوما زندانی عقیدتی نیست و ممکن است کە بە علت ارتکاب عملی کە مطابق قانون جرم تلقی می‌شود، دستگیر شدە باشد.
بە عبارت دیگر در بینش حقوق بشر، جرم عقیدتی وجود ندارد ولی جرم سیاسی وجود دارد و آن عملی است کە مطابق قانون جرم تلقی می‌شود، ھر چند کە قصد و داعی سیاسی ارتکاب شدە باشد. در مورد زندانیان سیاسی بە این مفھوم، یعنی کسانی کە مرتکب عملی شدە‌اند کە قانونا جرم است، قانون از نظر سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر مد نظر می‌باشد نە قوانین جمھوری اسلامی.
قوانین جمھوری اسلامی بر خلاف اصول کلی حقوقی مورد قبول مراجع بین‌المللی و سازمان حقوق بشر و دکترین حقوقی می‌باشد و سازمان عفو بین‌الملل بارھا رژیم جمھوری اسلامی را در رابطه با عدم رعایت مسائل حقوق بشر متھم شناختە است.
در رژیمی کە بە ھر کس انگ ضد انقلابی، مفسد فی‌الارض و محارب باخدا زدە می‌شود، ھر چند کە چند اعلامیە پخش کردە و یا در تظاھراتی شرکت کردە و یا عضو فلان گروە سیاسی بودە، حقوق محلی از اعراب را ندارد و قوانینی کە چنین مجازات‌ھایی را تجویز و توجیە کنند از نظر سازمان عفو بین‌الملل و حقوق بشر مشروعیت ندارد، بنابراین در مورد زندانی سیاسی دو شرط اصلی باید موجود باشد، اول اینکە مرتکب عملی شدە باشد، و دوم اینکە از حق یک محاکمە عادلانە منطبق با موازین و اصول حقوق بشر برخوردار باشد.
از همین روی است که زندانیان سیاسی جمھوری اسلامی مشمول ھیچ یک ازاین دو شرط نبودە‌اند و احکام و ارگان‌ھای انقلاب اسلامی از نظر سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر فاقد ارزش و اعتبار حقوقی اند.
قریب بە 30 سال است کە زندان‌ھای رژیم جمھوری اسلامی ایران مملو از زندانیان سیاسی است و در بدترین شرایط ممکن دھ‌ھا ھزار نفر تحت شدیدترین شکنجە‌ھا قرار گرفتە‌اند. این رژیم تاکنون و بە دفعات مکرر ھر گونە حرکت اعتراضی زندانیان سیاسی را با گلولە پاسخ‌گفتە است و کوچک‌ترین اعتراض ونارضایتی در زندانھا با استفادە از آزار و شکنجە زندانیان سیااسی سرکوب می‌شود.
بە دنبال پذیرش قطعنامە‌ی 598 سازمان ملل از سوی رژیم جمھوری اسلامی ایران و ناتوانی این رژیم در ادامە جنگ ارتجاعی با عراق، سردمداران رژیم بیش از بیش سیاست سرکوب نیروھای انقلابی را در پیش گرفتند تا از این طریق بحران فزایندە سیاسی اقتصادی و تشدید تضادھای درونی را مھار نمایند و برای جلوگیری ازاوج گیری مبارزات آزادیخواھان بر جو ترور و خفقان حاکم بر جامعە افزود و شروع بە تیر باران دستە جمعی زندانیان سیاسی از جملە معترضین کُرد در زندانھا کردند. رژیم جمھوری اسلامی در این سال‌ھا ھزاران تن از زندانیان سیاسی را بە طور فجیعی بە قتل رساندە است و ھم اکنون جان ھزار تن دیگر از زندانیان سیاسی در معرض خطر اعدام قراردارند. 30سال پیاپی است کە در پی قطعنامە‌ھای مختلفی از طرف سازمان ملل ایران محکوم بە نقض حقوق بشر و رسوا شدن رژیم در سطح افکار عمومی جھان و ھر بار ایران اینگونە پاسخ می‌دھد، زندانیان سیاسی را تروریست می‌نامند در نشتی خبری از دادستان کل کشور در مورد زندانیان سیاسی سوال شدە درجواب می‌گوید طبیعی است کە نظام‌در برابر اینگونە افراد قاطعانە رفتار کند، لذا افرادی کە بنام زندانی سیاسی از سوی دشمنان ما نامیدە می‌شوند در حقیقت تروریست‌ھایی ھستند کە با زبان اسلحە، کشتار، انفجار و... با ملت سخن میگویند و جای آنھا جز زندان در جای دیگری نیست.
طبق گزارش روزنامە لس آنجلس تایمز، شکنجە در زندان‌ھای ایران آنچنان وحشتناک است کە بسیاری از زندانیان را برای بردن بە جوخە‌ھای اعدام مجبورند با برانکارد حمل کنند زیرا آنھا بدلیل شکنجە قادر بە ایستادن نیستند.
1- جلیل خلیل‌زادە55سال دارد کە سال 63 از زندان رھایی یافتە ( زندان سیاسی بودە ) در گزارشی در بارەی زندان‌ھای ایران گفتە: بین انواع شکنجە‌ھا کە شاھد آن بودەام قطع دست، زندانی کردن زندانیان در سلول‌ھای بسیار کوچک، ممانعت‌ھای‌طولانی از خوابیدن و شلاق زدن و همچنین وی اضافە نمودە: کە در زندان‌ھای تبریز زنان حاملە شکنجە شدە و پس از تجاوز بە آنھا، اعدام می‌شدند.
2- زندانیان سیاسی ھوادار حزب دمکرات کردستان ایران کە سال‌ھا در زندان شکنجە دیدە‌اند( رو...) و (ھ...) (در ایران زندگی می‌کنند) میگویند: معمول‌ترین شکنجە جسمی در زندان‌ھای جمھوری اسلامی شلاق زدن است کە بر روی کف پا، پشت اندام‌ھای تناسلی،...شلاق زدن آنقدر ادامە می‌یابد تا زندانی بیھوش‌شود و پس از بە ھوش آمدن نیز بە علت دردناک بودن و باد کردن پاھا، ایستادن یا راە رفتن برای مدت‌ھا ممکن نبود. رو...می‌گوید: بعد از ھر فرد مشکوکی و انتقال بە زندان، بلافاصلە با وی فوتبال بازی می شود، یعنی زندانی در وسط اتاق قرار می‌گیرد و مامورین زندان از وی بە عنوان توپ فوتبال استفادە می‌کنند. این امر باعث می‌شود کە زندانی اعتماد بە نفس خود را از دست بدھد و قبل از اینکە اطلاعاتش بسوزد آنرا در اختیار جلادان رژیم قرار دھد.
3- در گزارش عفو بین‌الملل کە در17 اوت 90 منتشر شد که مبتنی برشواھدی بودە کە چھار زندانی سیاسی سابق کە ھم اکنون درخارج بە سر می‌برند این زندانیان از ھواداران حزب دموکرات کردستان ایران بودەاند کە در گزارش خود آوردە‌اند: شکنجە جسمانی کە در گزارش‌های عفو بین‌الملل اسم بردە شدە آویزان کردن ار سقف و انواع تجاوز و اشکال مختلف تجاوز جسمی در زندان‌ھای ایران دیدە می‌شود، می‌افزایند کە علاوە بر شکنجە جسمی، شکنجە روحی نیز وسیع از مھمترین شیوە‌ھای شکنجە روانی توھین و ناسزا بە زندانی و خانوادە‌اش تھدید بە اعدام شود.
آنان جزئیات دستگیری و سپس شکنجە‌ھای طولانی در زندان یکی از زندانیان کُرد توضیح می‌دھد کە پاسداران بعد از دستگیری و انتقال وی بە زندان، از او می‌خواھند کە ھر چە‌دربارە حزب دمکرات کردستان ایران می‌داند بنویسد. مقاومت وی باعث می‌شود شکنجە‌ھای وحشیانە شروع شود دژخیمان رژیم وی را بە را بە زیر زمین می‌برند و روی تختی می‌خوابانند و پاھای وی را می‌بندند، سر وی را می‌پوشانند تا صدای فریادھایش شنیدە نشود سپس با سوزن‌ھای بلند بدن او را سوراخ می‌کنند و بە ھمراە این شکنجە‌ھای قرون وسطایی، شکنجە‌ھای روانی مثل جلوگیری از خوابیدن نیز مداما روی وی اعمال می‌شود که در اثر این شکنجە‌ھا او تقریبا فلج می‌شود.
اوضاع موجود
بازداشت‌ھای غیر قانونی، ھر رفتاری با زندانیان و شکنجە و آزار آنھا، محاکمات نمایشی و قلابی در زندان‌ھای ایران ادامە دارد.
سازمان عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر وظیفە دارند رژیم را برای پایان دادن بە این رفتار غیر قانونی و غیر انسانی زیر فشار ھر چە بیشتر قرار دھد. آقای احمد شھید نمایندە ویژە سازمان‌الملل برای تحقیق پیرامون وضع حقوق بشر در ایران وظیفە دارند اخبار و شواھد موجود را بە طور جدی مورد توجە قرار دھند و تدابیری برای نجات جان زندانیان سیاسی کە بە طور جدی جانشان در خطر است بیابند.
محتویات این نوشتار منعکس کننده دیدگاه آژانس کُردپا نمی‌باشد.
