روز خبرنگار؛ روزی که در غریبی گذشت
22:28 - 21 مرداد 1392
Unknown Author
فردین کمانگر
هر ساله با نزدیک شدن به روز ١٧ مرداد‌ماه مطبوعات کشور، حال و هوایی دیگری پیدا می‌کند، در مطبوعات کشور مطالبی آن چنانی انتشار پیدا می‌کند که در حمایت از روزنامه‌نگار کشور است. بسیاری که تا دیروز خود منتقد آزادی نشریات و اطلاع‌رسانی بوده‌اند در این روز با عاریه گرفتن قلم و کاغذ به ارائه‌ی نوشته‌های آن چنانی برای حمایت این قشر از جامعه اقدام می‌کنند، که این موضوع نگارنده را بر آن داشت که با نگاهی اجمالی به حوزه‌ی رسانه در کشور و استان‌ها داشته باشم.
در دنیای امروز بی‌تردید، همگان بر این مهم اشراف داشته و داریم که نقش رسانه‌ها در توسعه و پیشرفت جوامع تا چه اندازه است و در همه‌جا از رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دمکراسی و شاید هم رکن سوم نام می‌برند و کشورهایی که برد تبلیغات رسانه‌ای گسترده و در وسعت زیاد دارند توانسته‌اند در دیگر زمینه‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نیز در سطح مطلوب، شاهد توسعه و پیشرفت باشند و در حقیقت مطبوعات و رسانه‌ها آینه‌ی تمام نمای مشکلات اقتصادی سیاسی و اجتماعی مردم است.
قدرت رسانه‌های تصویر و شنیداری و نوشتاری و الکترونیکی در دنیای امروز در سطحی است، که نقش و تأثیر بسزایی در پیشرفت و توسعه‌ی جامعه داشته است و این قدرت در اختیار عده‌ای از افراد نخبه و روشنفکران جامعه به نام خبرنگار و روزنامه‌نگار قرار گرفته است که در سخت‌ترین شرایط کاری در جامعه مشغول انجام رسالت خبرنگاری هستند.
شغل مقدس خبرنگاری یکی از شغل‌های پر دردسر در جامعه ما قلمداد شده، که بعضی‌ها نیز آن را حرکت بر روی لبه‌ی تیز تیغ نامیده‌اند و جزء شغل‌های سخت و زیان‌آور در جامعه شناخته شده، که امر آگاهی دادن و روشنگری به افکار عمومی از نکات مهم در دنیای امروز است، که بر عهده‌ی این قشر از جامعه قرار گرفته است و این امر زمینه‌های توسعه‌فرهنگی و اجتماعی را نیز مهیا می‌سازد که جامعه در روند پیشرفت حرکت کندو
نگاه جامعه ما به خبرنگار
اما با این اوصاف در سال ٩٢ که روز خبرنگار در کمال بی‌مهری برگزار شد خبرنگار باز هم مثل گذشته همان خبرنگار شد سالی که برای خبرنگاران هیچ فایده‌ی صنفی در برنداشت هیچ قانون و مصوبه‌ای برای رفاه حال این قشر زحمت‌کش و فعال عرصه‌ی رسانه در کشور و استان کُردستان صورت نگرفت حتی در استان‌ها برای برگزاری مراسم روز خبرنگار و تجلیل از آنها گمانه‌زنی بوده که چکار کنند و متأسفم که در کشور ما از شغل مقدس خبرنگار به عنوان میرزا بنویس و یا عناوینی از این دست نام می‌برند و بسیاری از دولتمردان و کسانی که در رأس قدرتند با ترسی که از نیروی قلم برای نقد فعالیت‌هایشان داشته‌اند سعی کرده‌اند که با ایجاد سانسور \"تأیید مطالب و اخبار قبل از چاپ در رسانه‌های نوشتاری و اینترنتی توسط مدیران و مسئولان\" و فشارهای شغلی، این قشر را بیشتر به عنوان کاتبان ادارات و مسئولان جلوه دهند و بسیاری از مسئولان هرگز از انتقادهای خبرنگاران راضی نبوده و نیستند و به همین دلیل در بسیاری موارد نیز شاهد کم توجهی به این قشر فعال و پیشرو در امر اطلاع رسانی بوده‌ایم.
اما خبرنگاران با عشقی که به رسالت خود داشته‌اند، توانسته‌اند در سخت‌ترین شرایط و با استفاده از کمترین امکانات موجود خود، بیشترین خدمت را در حوزه‌ی رسانه به کشور ارائه دهند.
خبرنگار واژه‌و شغلی مقدس است که باید برای حفظ و قداست آن، همه کسانی که در این عرصه فعالیت دارند تلاش کنند که کسانی که بدون هیچ انگیزه و ارقی نسبت به انسانیت، که تنها برای کسب و جاه و مقام پا در این عرصه نهاده‌اند نتوانند کوچکترین آسیب اجتماعی را به این قشر زحمت‌کش وارد کنند.
فعالیت نشریات محلی همچنان در هاله‌ای از ابهام
در روزخبرنگار به دلیل نبود سازمان و نهاد صنفی خاص در حوزه‌ی رسانه‌ی کشور، امر تجلیل و برگزاری روز خبرنگار برعهده‌ی ادارات و سازمان‌های دولتی و خانه‌ی مطبوعات بوده، که به تازه‌گی نیز سرای روزنامه‌نگاران نیز اضافه شده است که در این میان خانه‌ی مطبوعات استان‌ها به دلیل نبود و قدرت و توانایی لازم تنها نظاره‌گر برنامه‌ها هستند.
اما امسال در استان کُردستان بعضی از مسئولان تنها به صرف روابط حسنه، تنها بعضی از نشریات را که وجود خارجی ندارند تجلیل کردند در حالی که ندای دمکراسی و عدالت را سر می‌دهند که این امر نشان دهنده‌ی بسیاری از ضعف‌های مدیریتی در مطبوعات کشور است و امید است که در دولت \" اقتدار و تدبیر \" بسیاری از مشکلات صنفی و شغلی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و بسیاری از فعالان این عرصه برطرف شود.
نشریات محلی و بومی یکی از رسانه‌های بسیار مؤثر در رشد و توسعه‌ی استان‌ها در کشور است، اما متأسفانه در بسیاری از استان‌ها برای گرفتن مجوز یک هفته‌نامه و فصلنامه باید هفت‌خان رستم را با پرونده‌ی هفتاد من مثنوی در هم آمیزیم قاطی کنیم تا پس از گذشت چند دولت‌چهار ساله بتوان با هزاران رابطه مجوز یک نشریه را گرفت که در این میان تعدادی از افراد جامعه، چشم سیاه در کوتاهترین زمان ممکن صاحب نشریه شده و با چاپ چند شماره از نشریه، خود به خواب اصحاب کهف می‌روند تا بتوانند همچنان در مسند قدرت بمانند.
کسانی که تنها بادید منافع شخصی پا در این عرصه نهاده هرگز نتوانسته‌اند آن چنان که بایسته و شایسته است رسانه‌های نوشتاری را در کشور و استان‌ها در راستای رسالت اصلی رسانه‌ها سکانداری کنند. و همیشه به دلیل نبود آگاهی لازم از وضعیت و روند فعالیت نشریات، مطبوعات کشور را دچار آسیب و مشکلات جدی کرده‌اند که در دولت‌های نهم و دهم با ایجاد فضایی بسته مطبوعات را در منگنه قرار داده و از فعالیت رسانه‌ای آنها جلوگیری شده است.
با این اوصاف در حال حاضر با توجه به روی کار آمدن دولت اعتدال و تدبیر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم امیداست فضایی جدید از آزادی بیان در مطبوعات کشور ایجاد شود تا کسانی که دارای توانایی در عرصه‌ی رسانه هستند دوباره به وادی مطبوعات کشور باز گردند و همانند دوره‌ی اوج مطبوعات کشور در سال ٧٦ بازهم مطبوعات ما با حضور فعالان این عرصه به شکوفایی خود برسد.
هر ساله با نزدیک شدن به روز ١٧ مرداد‌ماه مطبوعات کشور، حال و هوایی دیگری پیدا می‌کند، در مطبوعات کشور مطالبی آن چنانی انتشار پیدا می‌کند که در حمایت از روزنامه‌نگار کشور است. بسیاری که تا دیروز خود منتقد آزادی نشریات و اطلاع‌رسانی بوده‌اند در این روز با عاریه گرفتن قلم و کاغذ به ارائه‌ی نوشته‌های آن چنانی برای حمایت این قشر از جامعه اقدام می‌کنند، که این موضوع نگارنده را بر آن داشت که با نگاهی اجمالی به حوزه‌ی رسانه در کشور و استان‌ها داشته باشم.
در دنیای امروز بی‌تردید، همگان بر این مهم اشراف داشته و داریم که نقش رسانه‌ها در توسعه و پیشرفت جوامع تا چه اندازه است و در همه‌جا از رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دمکراسی و شاید هم رکن سوم نام می‌برند و کشورهایی که برد تبلیغات رسانه‌ای گسترده و در وسعت زیاد دارند توانسته‌اند در دیگر زمینه‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نیز در سطح مطلوب، شاهد توسعه و پیشرفت باشند و در حقیقت مطبوعات و رسانه‌ها آینه‌ی تمام نمای مشکلات اقتصادی سیاسی و اجتماعی مردم است.
قدرت رسانه‌های تصویر و شنیداری و نوشتاری و الکترونیکی در دنیای امروز در سطحی است، که نقش و تأثیر بسزایی در پیشرفت و توسعه‌ی جامعه داشته است و این قدرت در اختیار عده‌ای از افراد نخبه و روشنفکران جامعه به نام خبرنگار و روزنامه‌نگار قرار گرفته است که در سخت‌ترین شرایط کاری در جامعه مشغول انجام رسالت خبرنگاری هستند.
شغل مقدس خبرنگاری یکی از شغل‌های پر دردسر در جامعه ما قلمداد شده، که بعضی‌ها نیز آن را حرکت بر روی لبه‌ی تیز تیغ نامیده‌اند و جزء شغل‌های سخت و زیان‌آور در جامعه شناخته شده، که امر آگاهی دادن و روشنگری به افکار عمومی از نکات مهم در دنیای امروز است، که بر عهده‌ی این قشر از جامعه قرار گرفته است و این امر زمینه‌های توسعه‌فرهنگی و اجتماعی را نیز مهیا می‌سازد که جامعه در روند پیشرفت حرکت کندو
نگاه جامعه ما به خبرنگار
اما با این اوصاف در سال ٩٢ که روز خبرنگار در کمال بی‌مهری برگزار شد خبرنگار باز هم مثل گذشته همان خبرنگار شد سالی که برای خبرنگاران هیچ فایده‌ی صنفی در برنداشت هیچ قانون و مصوبه‌ای برای رفاه حال این قشر زحمت‌کش و فعال عرصه‌ی رسانه در کشور و استان کُردستان صورت نگرفت حتی در استان‌ها برای برگزاری مراسم روز خبرنگار و تجلیل از آنها گمانه‌زنی بوده که چکار کنند و متأسفم که در کشور ما از شغل مقدس خبرنگار به عنوان میرزا بنویس و یا عناوینی از این دست نام می‌برند و بسیاری از دولتمردان و کسانی که در رأس قدرتند با ترسی که از نیروی قلم برای نقد فعالیت‌هایشان داشته‌اند سعی کرده‌اند که با ایجاد سانسور \"تأیید مطالب و اخبار قبل از چاپ در رسانه‌های نوشتاری و اینترنتی توسط مدیران و مسئولان\" و فشارهای شغلی، این قشر را بیشتر به عنوان کاتبان ادارات و مسئولان جلوه دهند و بسیاری از مسئولان هرگز از انتقادهای خبرنگاران راضی نبوده و نیستند و به همین دلیل در بسیاری موارد نیز شاهد کم توجهی به این قشر فعال و پیشرو در امر اطلاع رسانی بوده‌ایم.
اما خبرنگاران با عشقی که به رسالت خود داشته‌اند، توانسته‌اند در سخت‌ترین شرایط و با استفاده از کمترین امکانات موجود خود، بیشترین خدمت را در حوزه‌ی رسانه به کشور ارائه دهند.
خبرنگار واژه‌و شغلی مقدس است که باید برای حفظ و قداست آن، همه کسانی که در این عرصه فعالیت دارند تلاش کنند که کسانی که بدون هیچ انگیزه و ارقی نسبت به انسانیت، که تنها برای کسب و جاه و مقام پا در این عرصه نهاده‌اند نتوانند کوچکترین آسیب اجتماعی را به این قشر زحمت‌کش وارد کنند.
فعالیت نشریات محلی همچنان در هاله‌ای از ابهام
در روزخبرنگار به دلیل نبود سازمان و نهاد صنفی خاص در حوزه‌ی رسانه‌ی کشور، امر تجلیل و برگزاری روز خبرنگار برعهده‌ی ادارات و سازمان‌های دولتی و خانه‌ی مطبوعات بوده، که به تازه‌گی نیز سرای روزنامه‌نگاران نیز اضافه شده است که در این میان خانه‌ی مطبوعات استان‌ها به دلیل نبود و قدرت و توانایی لازم تنها نظاره‌گر برنامه‌ها هستند.
اما امسال در استان کُردستان بعضی از مسئولان تنها به صرف روابط حسنه، تنها بعضی از نشریات را که وجود خارجی ندارند تجلیل کردند در حالی که ندای دمکراسی و عدالت را سر می‌دهند که این امر نشان دهنده‌ی بسیاری از ضعف‌های مدیریتی در مطبوعات کشور است و امید است که در دولت \" اقتدار و تدبیر \" بسیاری از مشکلات صنفی و شغلی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و بسیاری از فعالان این عرصه برطرف شود.
نشریات محلی و بومی یکی از رسانه‌های بسیار مؤثر در رشد و توسعه‌ی استان‌ها در کشور است، اما متأسفانه در بسیاری از استان‌ها برای گرفتن مجوز یک هفته‌نامه و فصلنامه باید هفت‌خان رستم را با پرونده‌ی هفتاد من مثنوی در هم آمیزیم قاطی کنیم تا پس از گذشت چند دولت‌چهار ساله بتوان با هزاران رابطه مجوز یک نشریه را گرفت که در این میان تعدادی از افراد جامعه، چشم سیاه در کوتاهترین زمان ممکن صاحب نشریه شده و با چاپ چند شماره از نشریه، خود به خواب اصحاب کهف می‌روند تا بتوانند همچنان در مسند قدرت بمانند.
کسانی که تنها بادید منافع شخصی پا در این عرصه نهاده هرگز نتوانسته‌اند آن چنان که بایسته و شایسته است رسانه‌های نوشتاری را در کشور و استان‌ها در راستای رسالت اصلی رسانه‌ها سکانداری کنند. و همیشه به دلیل نبود آگاهی لازم از وضعیت و روند فعالیت نشریات، مطبوعات کشور را دچار آسیب و مشکلات جدی کرده‌اند که در دولت‌های نهم و دهم با ایجاد فضایی بسته مطبوعات را در منگنه قرار داده و از فعالیت رسانه‌ای آنها جلوگیری شده است.
با این اوصاف در حال حاضر با توجه به روی کار آمدن دولت اعتدال و تدبیر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم امیداست فضایی جدید از آزادی بیان در مطبوعات کشور ایجاد شود تا کسانی که دارای توانایی در عرصه‌ی رسانه هستند دوباره به وادی مطبوعات کشور باز گردند و همانند دوره‌ی اوج مطبوعات کشور در سال ٧٦ بازهم مطبوعات ما با حضور فعالان این عرصه به شکوفایی خود برسد.
