خشونت و تبعیض دولت‌ها مساوی با شورش و طغیان ملت‌ها
19:02 - 7 اسفند 1393
Unknown Author
محمد نظری*
آقای روحانی رئیس جمهور وقت ایران با شعار مشارکت اقوام برای اعتلای ایران پای در صحنه انتخابات گذاشت و با این ترفند توانست اکثر آرای قومیت‌ها را از آن خود کند و به قدرت برسد و در اولین گام خود علی یونسی را که زمانی وزرات اطلاعات را برعهده داشت به عنوان دستیار خود در امور اقوام و قومیت‌ها انتخاب کرد و با این انتخاب به همگان هشدار داد که هیچ قوم یا اقلیتی مذهبی حق ندارند درباره حقوق خود سخنی به میان بیاورند.
آقای روحانی که در شعار انتخاباتی خود بر اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی تاکید داشت، بعد از رسیدن به قدرت آن را به حیطه فراموشی سپرد و عملاً نشان داد او نیز مانند رؤسای قبل از خود هیچ احترامی به اقوام و اقلیت‌ها قائل نیست و در این سال‌ها ما همیشه شاهد تبعیض‌ها و خشونت‌هایی بودیم که حکومت مداران ایران همواره در حق اقوام و اقلیت‌ها روا می‌داشتند و هنوز هم ادامه دارد و این به خاطر تعصباتی می‌باشد که دولتمردان به اقلیت‌ها و اقوام دیگر به نگاه امنیتی می‌نگرند و آنها را غیرخودی و نامحرم می‌دانند.
گویا فراموش کردند بلوچ، کُرد، عرب، ترک و فارس همه ایرانی و بدور از هرگونه اعتقاد و باور در جهت اعتلای ایران و سربلندی ایرانی سال‌ها در برابر دشمنان ایستادگی کردند.
حکومت ایران همواره در برابر خواسته‌های برحق اقوام از سیاست مشت آهنین استفاده کرده و هرگونه اعتراضی را با بی‌رحمی تمام سرکوب نموده است و برخلاف وعده‌های داده شده، هیچگاه برابری و مساوات را در قبال آنها رعایت نکرده است و آنان را عملاً به حاشیه رانده است.
کشور ایران با اینکه یکی از کشورهای ثروتمند منطقه می‌باشد و با وجود ثروت عظیم خدادادی که در اختیار حکومت قرار گرفته است بودجه بسیار ناچیزی برای عمران و آبادانی استان‌ها مانند بلوچستان، کُردستان و حتی خوزستان اختصاص داده می‌شود و حکومت ایران به مثابه مادر شیردهی است که به جای بزرگ کردن فرزندان خود شیرش را نثار سگان و خوکان می‌کند.
در طول تاریخ ایران زمین، هیچگاه مردم به خاطر دلخوشی و لذت بردن اسلحه به دست نگرفته و اگر ما امروزه شاهد اعتراضات و درگیری‌های مسلحانه هستیم فقط به خاطر تبعیض‌ها و خشونت‌های دولت مرکزی است که در حق اقوام و اقلیت‌ها روا می‌دارند. در این سال‌ها ما شاهد ساخت فیلم‌های بودیم که در آنها همواره سعی شده بود تا چهره زشتی از بعضی از اقوام نشان داده شود همچنان که بعضی از اقوام را نماد شرارت و قاچاقچی مواد مخدر و بعضی‌ها را هم نماد تروریست و وطن فروش معرفی کرده‌اند و با این تبلیغات سوء به مردم ناآگاه این چنین القاء شده است که بعضی از اقوام نماد شرارت و بدی هستند و نباید به آنها کوچکترین ترحمی رواداشت.
آقایان مسئول، این مردم سال‌ها اشک خون نریختند که امروز شاهد تبعیض و بی‌عدالتی باشند، این مردم از تحقیر شدن و توهین شنیدن بیزارند بنابراین شما وظیفه دارید تا مانع از توهین کردن عده‌ای مسئول نابخود به اقوام و مقدسات آنها بشوید، شما وظیفه دارید تا به آحاد مردم احترام بگذارید و ارزش بنهید. در غیر اینصورت باید منتظر عذابی الیم باشید که با خیزش جنبش‌های مردمی پایه‌های حکومتتان لرزیده و برسرتان خراب شود. و این وظیفه گروههای اپوزیسیون است که به جای آنکه در توهم مبارزه کنند و سرنگونی این رژیم را در خواب ببینند به جای دادن شعارهای توخالی دست از تکبر و خود بزرگ بینی برداشته و با تکیه به نیروی مردمی ریشه ظلم و ستم را بخشکانند.
راه آزادی راهی است پر پیچ و خطر و مشکل، اما اگر همدل و همراه مردم باشیم، اگر مردم به ما اعتماد کنند و بدانند که تنهایشان نخواهیم گذاشت دستیابی به آزادی خیلی آسان و ساده خواهد بود.
به امید آزادی مردم شریف ایران
*زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج
نظر نویسنده بازتاب دیدگاه آژانس خبررسانی کُردپا نمی‌باشد.
آقای روحانی رئیس جمهور وقت ایران با شعار مشارکت اقوام برای اعتلای ایران پای در صحنه انتخابات گذاشت و با این ترفند توانست اکثر آرای قومیت‌ها را از آن خود کند و به قدرت برسد و در اولین گام خود علی یونسی را که زمانی وزرات اطلاعات را برعهده داشت به عنوان دستیار خود در امور اقوام و قومیت‌ها انتخاب کرد و با این انتخاب به همگان هشدار داد که هیچ قوم یا اقلیتی مذهبی حق ندارند درباره حقوق خود سخنی به میان بیاورند.
آقای روحانی که در شعار انتخاباتی خود بر اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی تاکید داشت، بعد از رسیدن به قدرت آن را به حیطه فراموشی سپرد و عملاً نشان داد او نیز مانند رؤسای قبل از خود هیچ احترامی به اقوام و اقلیت‌ها قائل نیست و در این سال‌ها ما همیشه شاهد تبعیض‌ها و خشونت‌هایی بودیم که حکومت مداران ایران همواره در حق اقوام و اقلیت‌ها روا می‌داشتند و هنوز هم ادامه دارد و این به خاطر تعصباتی می‌باشد که دولتمردان به اقلیت‌ها و اقوام دیگر به نگاه امنیتی می‌نگرند و آنها را غیرخودی و نامحرم می‌دانند.
گویا فراموش کردند بلوچ، کُرد، عرب، ترک و فارس همه ایرانی و بدور از هرگونه اعتقاد و باور در جهت اعتلای ایران و سربلندی ایرانی سال‌ها در برابر دشمنان ایستادگی کردند.
حکومت ایران همواره در برابر خواسته‌های برحق اقوام از سیاست مشت آهنین استفاده کرده و هرگونه اعتراضی را با بی‌رحمی تمام سرکوب نموده است و برخلاف وعده‌های داده شده، هیچگاه برابری و مساوات را در قبال آنها رعایت نکرده است و آنان را عملاً به حاشیه رانده است.
کشور ایران با اینکه یکی از کشورهای ثروتمند منطقه می‌باشد و با وجود ثروت عظیم خدادادی که در اختیار حکومت قرار گرفته است بودجه بسیار ناچیزی برای عمران و آبادانی استان‌ها مانند بلوچستان، کُردستان و حتی خوزستان اختصاص داده می‌شود و حکومت ایران به مثابه مادر شیردهی است که به جای بزرگ کردن فرزندان خود شیرش را نثار سگان و خوکان می‌کند.
در طول تاریخ ایران زمین، هیچگاه مردم به خاطر دلخوشی و لذت بردن اسلحه به دست نگرفته و اگر ما امروزه شاهد اعتراضات و درگیری‌های مسلحانه هستیم فقط به خاطر تبعیض‌ها و خشونت‌های دولت مرکزی است که در حق اقوام و اقلیت‌ها روا می‌دارند. در این سال‌ها ما شاهد ساخت فیلم‌های بودیم که در آنها همواره سعی شده بود تا چهره زشتی از بعضی از اقوام نشان داده شود همچنان که بعضی از اقوام را نماد شرارت و قاچاقچی مواد مخدر و بعضی‌ها را هم نماد تروریست و وطن فروش معرفی کرده‌اند و با این تبلیغات سوء به مردم ناآگاه این چنین القاء شده است که بعضی از اقوام نماد شرارت و بدی هستند و نباید به آنها کوچکترین ترحمی رواداشت.
آقایان مسئول، این مردم سال‌ها اشک خون نریختند که امروز شاهد تبعیض و بی‌عدالتی باشند، این مردم از تحقیر شدن و توهین شنیدن بیزارند بنابراین شما وظیفه دارید تا مانع از توهین کردن عده‌ای مسئول نابخود به اقوام و مقدسات آنها بشوید، شما وظیفه دارید تا به آحاد مردم احترام بگذارید و ارزش بنهید. در غیر اینصورت باید منتظر عذابی الیم باشید که با خیزش جنبش‌های مردمی پایه‌های حکومتتان لرزیده و برسرتان خراب شود. و این وظیفه گروههای اپوزیسیون است که به جای آنکه در توهم مبارزه کنند و سرنگونی این رژیم را در خواب ببینند به جای دادن شعارهای توخالی دست از تکبر و خود بزرگ بینی برداشته و با تکیه به نیروی مردمی ریشه ظلم و ستم را بخشکانند.
راه آزادی راهی است پر پیچ و خطر و مشکل، اما اگر همدل و همراه مردم باشیم، اگر مردم به ما اعتماد کنند و بدانند که تنهایشان نخواهیم گذاشت دستیابی به آزادی خیلی آسان و ساده خواهد بود.
به امید آزادی مردم شریف ایران
*زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج
نظر نویسنده بازتاب دیدگاه آژانس خبررسانی کُردپا نمی‌باشد.
