جنگ مسلحانە متفاوت است حتی در بهار عربی
19:32 - 28 مهر 1390
جنبشها و حرکتهای آزادی خواهانه در کردستان(مسلحانه و مدنی)
گفتگوی اختصاصی آژانس کُردپا با جلال آذری متولد مریوان و فعال سیاسی
همانطور که مطلع هستید،سالهاست در کردستان بخش زیادی از مردمان این مناطق در قالب سازمانهای سیاسی و نظامی برای دستیابی به آنچه \"آزادی مشروع و اولیه نامیده میشود\"مبارزه و یا تلاش میکنند.
در این رابطه شاهدیم که خود کُردها و یا به عبارتی سازمانهای سیاسی مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران پس از چند سال مبارزه مسلحانه که خود آنرا \"دفاع مشروع \" مینامند به مبارزه مدنی روی آوردهاند که در نوع خود تحولی مثبت و مترقیانه در حل و فصل منازعات به شمار میآید.
از دیگر سو شاهد فعالیتهای چریکهای پژاک در کوهستانهای قندیل هستیم که آنها نیز این عمل خود را \"دفاع روا \" یا همان دفاع مشروع مینامند.
اما در اینمیان بسیارند کسانی که همچون گذشته برچسب تجزیه طلبی و حتی تروریستی را بر پیشانی این سازمان سیاسی – نظامی میزنند مبنی بر اینکه می بایست که آنها نیز مشکلات خود با حکومت ایران را از راه گفتگو حل کنند.
حال خارج از این بحث که حکومت ایران تا چه اندازه قاعده بازی مسالمت آمیز(گفتگو)را رعایت میکند یا نه،این پرسش مطرح است؟
کُردپا: چگونه آن زمان که مخالفان حکومت لیبی و یا قذافی دست به اسلحه بردند و با کشت و کشتار به مبارزه پرداختند تمام کشورهای دنیا و حتی سازمانهای حقوق بشری به حمایت از مخالفان مسلح لیبی برخاسته و از رسانهها و تریبونهای رسمی خود نوید شکست دیکتاتور و موفقیت مخالفان را به یکدیگر شادباش میگفتند، ولی نوبت که به کُردها میرسد اینگونه معادلاتی صادق نمیباشد؟ مگر مخالفین قذافی با قدرت اسلحه پیروز نشدند؟
ج.آذری: بیبنید دو موضوع متفاوت است، کردستان و کشور لیبی یا بهار عربی کە نام شورشهایی است کە امروزە بە آن نهادند، متفاوت است بە این معنا کە ما داری چە نوع سیستم محلی و اجتماعی و داری چە مناسبات فرهنگی هستیم.
کُردپا:آیا با یک مقایسه در میان حکومت ایران و دیگر دیکتاتوریهای منطقه، کدامین حکومت بیشترین موارد ضد انسانی و غیر حقوقی را مرتکب شده است؟
ج.آذری: موقعیت و استخراج منابع زیرزمینی کە سرچشمەی هر نوع کمک جهانی است ما شاهد آنیم کە بهار عربی از تونس و مصر و یمن و لیبی و سوریە شروع شدە و ادمە دارد کە بستگی بە نوع سیستم اداری آن میباشد، تونس سریع خود را تسلیم نمود، اما مصر توانست مدتی پایەهای حکومتی خود را نگهدارد. اما لیبی همچنان در حال پیشروی است بهسوی پیروزی و تمام قدرتها از جملە انگلیس و آمریکا پشتیبان آنانند. بە همین دلیل چون لیبی ثروتمندتر است بە ازای آن اهمیت بشتری قایلند، در حال حاضر نزدیک بە ٧ ماە است در سوریە هم این جنبش فعال و بهطور روزانە ١٠ نفر کشتە میشود اما چرا غرب و قدرتها از او پشتیبانی نظامی برای مردم ارسال نمیکنند. جای سوال است؟ تنها در سطح محکوم کردن بودە بە همین دلیل جنگ مسلحانە متفاوت است حتی در بهار عربی هم. در رابطە با این سوال باید گفت کە چە نوع ظلم و زوری و یا چە نوع دیکتاتوری مدل آنان بودە و چە نوع مردمی را از لحاظ فرهنگی و جنبش مبارزاتی و موارد ضد انسانی نمودە. من میگویم دیکتاتور یک نوع است تنها در فکر منافع خود و اسقرار و ماندن حکومت غیر انسانیشان. جمهوری اسلامی دیکتاتورتر بودە چون در سالهای اخیر بە آماری کە سازمانهای حقوق بشری ایران را همیشە بخاطر نقض حقوق انسانی یا دومی و یا در صف پنجم بودە بە همین دلیل هم حکومت ایران بیشتر ضد انسانیتر است بازهم باید برگشت بە سوأل اول شما چرا در سال ١٣٨٨ در ایران هم مانند لیبی تظاهراتی شد اما این کجا و آن کجا..... سازمانهای حقوق بشری خود آگاهند کە کدام ضد بشریتر است اما کو گوش شنوا کە بە داد ملت برسد. من اینجا میخواهم بگویم کە موافق آن نیستم کە در نابودی هر حکومتی قدرتهای خارجی دخالت نمایند. چون آنان فقط در پی منافع خود هستند، عاشق چشم و ابروی سیاە ما نیستند، من موافق ارادە مردم در تعین سرنوشت خودند و گرفتن قدرت بە دست خودشان.
کُردپا: آیا در چنین حالتی که حکومت ایران هر نوع خواستهای را خواه روا هم که باشد با شدید ترین شیوه ی ممکن پاسخ می دهد،هنوز هم مبارزه مسلحانه محکوم است؟اگر محکوم است پس لیبی چرا؟
ج.آذری: جمهوری اسلامی از اول هم موافق خواستە مردم ایران علیالخصوص کردستان نبود و این حکومت از روز اول مشروعیت خود را ازدست داد. چون نمیخواهم واقعا وقت خوانندگان شما را بگیرم کە باید جواب کوتاە و پر محتوا باشد تا یاوە گویی. از روزی کە جمهوری اسلامی سر کار آمد با حملە بە کردستان مردم با جنگی ناخوستە روبرو شدند و وقعا مردم کردستان بە مبارزە مسلحانە با خواست خود بە میدان مبارزە با حکومت اسلامی نرفتند. مردم کردستان شورایی کە بهوجود آمدە از انسانهای مورد اطمینان بود تشکیل دادند و در گفتگو با رژیم بودند کە این موضوع را مسالمتآمیز حل و فصل نمایند. رژیم اسلامی تن نداد بە خواست و مطالبات مردم کردستان، تا روزی کە خمینی فرمان جهاد را علیە مردم کردستان صادر نمود و ما تنها در دفاع از خود بە این شکل مبارزە روی آوردیم. مبارزە ما برحق و انسانیست اما نحوەی دمکراسی مدل غربی همان بود کە غرب نگهدار این مدل اسلام دمکراسی است، و ما اکنون هم خواستار مبارزە آرام و اعتراضی وبهقول عربی مبارزە مدنی هستیم، لیبی در بالا بە آن اشارە نمودم .
کُردپا: با سپاس از قبول این گفتگو
ج.آذری:با سپاس دوباره از شما
گفتگوی اختصاصی آژانس کُردپا با جلال آذری متولد مریوان و فعال سیاسی
همانطور که مطلع هستید،سالهاست در کردستان بخش زیادی از مردمان این مناطق در قالب سازمانهای سیاسی و نظامی برای دستیابی به آنچه \"آزادی مشروع و اولیه نامیده میشود\"مبارزه و یا تلاش میکنند.
در این رابطه شاهدیم که خود کُردها و یا به عبارتی سازمانهای سیاسی مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران پس از چند سال مبارزه مسلحانه که خود آنرا \"دفاع مشروع \" مینامند به مبارزه مدنی روی آوردهاند که در نوع خود تحولی مثبت و مترقیانه در حل و فصل منازعات به شمار میآید.
از دیگر سو شاهد فعالیتهای چریکهای پژاک در کوهستانهای قندیل هستیم که آنها نیز این عمل خود را \"دفاع روا \" یا همان دفاع مشروع مینامند.
اما در اینمیان بسیارند کسانی که همچون گذشته برچسب تجزیه طلبی و حتی تروریستی را بر پیشانی این سازمان سیاسی – نظامی میزنند مبنی بر اینکه می بایست که آنها نیز مشکلات خود با حکومت ایران را از راه گفتگو حل کنند.
حال خارج از این بحث که حکومت ایران تا چه اندازه قاعده بازی مسالمت آمیز(گفتگو)را رعایت میکند یا نه،این پرسش مطرح است؟
کُردپا: چگونه آن زمان که مخالفان حکومت لیبی و یا قذافی دست به اسلحه بردند و با کشت و کشتار به مبارزه پرداختند تمام کشورهای دنیا و حتی سازمانهای حقوق بشری به حمایت از مخالفان مسلح لیبی برخاسته و از رسانهها و تریبونهای رسمی خود نوید شکست دیکتاتور و موفقیت مخالفان را به یکدیگر شادباش میگفتند، ولی نوبت که به کُردها میرسد اینگونه معادلاتی صادق نمیباشد؟ مگر مخالفین قذافی با قدرت اسلحه پیروز نشدند؟
ج.آذری: بیبنید دو موضوع متفاوت است، کردستان و کشور لیبی یا بهار عربی کە نام شورشهایی است کە امروزە بە آن نهادند، متفاوت است بە این معنا کە ما داری چە نوع سیستم محلی و اجتماعی و داری چە مناسبات فرهنگی هستیم.
کُردپا:آیا با یک مقایسه در میان حکومت ایران و دیگر دیکتاتوریهای منطقه، کدامین حکومت بیشترین موارد ضد انسانی و غیر حقوقی را مرتکب شده است؟
ج.آذری: موقعیت و استخراج منابع زیرزمینی کە سرچشمەی هر نوع کمک جهانی است ما شاهد آنیم کە بهار عربی از تونس و مصر و یمن و لیبی و سوریە شروع شدە و ادمە دارد کە بستگی بە نوع سیستم اداری آن میباشد، تونس سریع خود را تسلیم نمود، اما مصر توانست مدتی پایەهای حکومتی خود را نگهدارد. اما لیبی همچنان در حال پیشروی است بهسوی پیروزی و تمام قدرتها از جملە انگلیس و آمریکا پشتیبان آنانند. بە همین دلیل چون لیبی ثروتمندتر است بە ازای آن اهمیت بشتری قایلند، در حال حاضر نزدیک بە ٧ ماە است در سوریە هم این جنبش فعال و بهطور روزانە ١٠ نفر کشتە میشود اما چرا غرب و قدرتها از او پشتیبانی نظامی برای مردم ارسال نمیکنند. جای سوال است؟ تنها در سطح محکوم کردن بودە بە همین دلیل جنگ مسلحانە متفاوت است حتی در بهار عربی هم. در رابطە با این سوال باید گفت کە چە نوع ظلم و زوری و یا چە نوع دیکتاتوری مدل آنان بودە و چە نوع مردمی را از لحاظ فرهنگی و جنبش مبارزاتی و موارد ضد انسانی نمودە. من میگویم دیکتاتور یک نوع است تنها در فکر منافع خود و اسقرار و ماندن حکومت غیر انسانیشان. جمهوری اسلامی دیکتاتورتر بودە چون در سالهای اخیر بە آماری کە سازمانهای حقوق بشری ایران را همیشە بخاطر نقض حقوق انسانی یا دومی و یا در صف پنجم بودە بە همین دلیل هم حکومت ایران بیشتر ضد انسانیتر است بازهم باید برگشت بە سوأل اول شما چرا در سال ١٣٨٨ در ایران هم مانند لیبی تظاهراتی شد اما این کجا و آن کجا..... سازمانهای حقوق بشری خود آگاهند کە کدام ضد بشریتر است اما کو گوش شنوا کە بە داد ملت برسد. من اینجا میخواهم بگویم کە موافق آن نیستم کە در نابودی هر حکومتی قدرتهای خارجی دخالت نمایند. چون آنان فقط در پی منافع خود هستند، عاشق چشم و ابروی سیاە ما نیستند، من موافق ارادە مردم در تعین سرنوشت خودند و گرفتن قدرت بە دست خودشان.
کُردپا: آیا در چنین حالتی که حکومت ایران هر نوع خواستهای را خواه روا هم که باشد با شدید ترین شیوه ی ممکن پاسخ می دهد،هنوز هم مبارزه مسلحانه محکوم است؟اگر محکوم است پس لیبی چرا؟
ج.آذری: جمهوری اسلامی از اول هم موافق خواستە مردم ایران علیالخصوص کردستان نبود و این حکومت از روز اول مشروعیت خود را ازدست داد. چون نمیخواهم واقعا وقت خوانندگان شما را بگیرم کە باید جواب کوتاە و پر محتوا باشد تا یاوە گویی. از روزی کە جمهوری اسلامی سر کار آمد با حملە بە کردستان مردم با جنگی ناخوستە روبرو شدند و وقعا مردم کردستان بە مبارزە مسلحانە با خواست خود بە میدان مبارزە با حکومت اسلامی نرفتند. مردم کردستان شورایی کە بهوجود آمدە از انسانهای مورد اطمینان بود تشکیل دادند و در گفتگو با رژیم بودند کە این موضوع را مسالمتآمیز حل و فصل نمایند. رژیم اسلامی تن نداد بە خواست و مطالبات مردم کردستان، تا روزی کە خمینی فرمان جهاد را علیە مردم کردستان صادر نمود و ما تنها در دفاع از خود بە این شکل مبارزە روی آوردیم. مبارزە ما برحق و انسانیست اما نحوەی دمکراسی مدل غربی همان بود کە غرب نگهدار این مدل اسلام دمکراسی است، و ما اکنون هم خواستار مبارزە آرام و اعتراضی وبهقول عربی مبارزە مدنی هستیم، لیبی در بالا بە آن اشارە نمودم .
کُردپا: با سپاس از قبول این گفتگو
ج.آذری:با سپاس دوباره از شما
