توافقنامه حزب دموکرات و کومله و برخورد غیره مسئولانه جمعی از احزاب راست و چپ ایرانی
20:56 - 20 شهریور 1391
Unknown Author
امجد حسین پناهی
در مبارزه‌ی مليت‌های مختلف ايران، مبارزه ملت كرد, به لحاظ تاريخی و وضعيت كنونی ایران و منطقه،از حساسيت بيشتری برخوردار شده است. مبارزه مردم کردستان و جنبش مردم کرد یکی از جنبشهای ملی و دمکراتیک با پایگاه تودهای در خاورمیانه است که در معادلات و توازن سیاسی در این منطقه مؤثر و غیر قابل چشمپوشی است. در ایران و بعد از جنبش تودهای که منجر به قیام بهمن 1357 گردید، یکی از فاکتورهای دمکراسی خواهی و دفاع از سکولاریسم در مبارزات مردم ایران بودهاست. در شرایط کنونی هم، جنبش کردستان نه تنها یکی از پایه های مبارزات سکولار و دمکراتیک در ایران است، بلکه بر روند مبارزات و خواستهای ملی و مترقی ملیتهای ایران تأثیر فراوانی دارد. جنبش کردستان در انظارمردم ایران به عنوان مظهر مقاومت و ایستادگی در برابر حکومت شناخته شده و دارای اعتبار و جایگاه خاصی در میان اپوزیسیون ایرانی است و ارتباط تاریخی و تنگاتنگی با دیگر جنبشهای دمکراتیک در ایران پیدا کرده است.
تردیدی نیست در این برهه از تاریخ ، احزاب سیاسی کرد نقش مهمی در پیشبرد مبازرات برای احقای دموکراسی در ایران دارند که به روشنی در این چند سال گذشته برای تمامی احزاب و نهادهای سیاسی ایران قابل درد بوده است.
روز سه شنبه، ٣۱ مرداد ۱٣۹۱ خورشیدی برابر با ۲۱ آگوست ۲۰۱۲ میلادی توافقنامه و بیانیه مشترکی میان دو حزب کردستان ایران یعنی حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومه له زحمتکشان ایران دال بر یک همکاری گسترده صورت پذیرفت. این توافقنامه بیشک هرچند با سکوت نیرو و رسانه های سیاسی اپوزیسیون ایرانی مواجه گردید اما به لحاظ تاریخی و همچنین سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار میباشد. شاید مهمترین اعتبار و ارزش تاریخی چنین توافقنامه‌ای مربوط به توان سیاسی موجود در این واحد جغرافیای ایران یعنی کردستان باشد.
در بخشی از این بیانیه آمده است همکاری میان این دوحزب، جهت احقاق حقوق اقلیت‌های ملی و استقرار نظامی دمکراتیک، فدراتیو و سکولار خواهد بود و دوطرف ملزم به پایبند بودن به مفاد این توافق نامه می باشند.
در بخش دیگری از این سند آمده است: حزب دمکرات و کومله، فدرالیسم ملی- جغرافیایی را به عنوان شعار اصلی و برنامه ی سیاسی خود برای حل مسئله‌ی ستم ملی در کردستان برگزیده و خود را پرچمدار این شعار دانسته و برای تثبیت و تحقق آن به اشتراک مساعی میپردازند. و خود را مدافع آزادی بیان، آزادی قلم، آزادی مطبوعات، آزادی تأسیس سازمانهای سیاسی، آزادی بنیان نهادن سازمانهای مدنی و صنفی همچون کارگران، زنان، دانشجویان، جوانان و معلمان و … میدانند و در جامعه از آنان حمایت قانونی خواهند کرد.
این سند درعین حال به همکاری میان اپوزیسیون سراسری و کرد اشاره می کند و امیدوار است سند همکاری میان دو حزب مشروع کومله ودمکرات آغازی باشد جهت امضای توافق نامه همکاری میان اپوزیسیون کرد و اپوزیسیون سراسری در ایران و همچنین عاملی تسریع بخش باشد جهت به توافق رسیدن تمامی جریانات اپوزیسیون ایرانی.
اما متاسفانه در برخورد غیره مسئولانه جمعی از احزاب راست و چپ ایرانی در روزهای اخیر به بهانه ی «مبارزه با تجزیه طلبی» حمله به احزاب کردی را هدف قرار داده است.
بر کسی پوشیده نیست که در سالهای دهه شست، کردستان خطه‌ی تدوام حیات نیروهای سیاسی و سنگر مقاومت و پیکار آنان شد. در آن سال‌ها کردستانْ رنگین کمانی از نیروهای سیاسی ایران را در خود جای داده بود.
بسیاری از فرزندان انقلابی ایران در مناطق آزاد کردستان، زندگی رها از سلطه‌ی رژیم را تجربه کردند. مردم کردستان در آن سال‌ها سفره‌ی نان خود را با آنان قسمت کردند. بسیاری از آنان در کردستان جان باختند و در آن‌جا به خاک سپرده شدند. کردستان سرزمین خون و خاطره‌ی جان باخته گان ومبارزان جان بر کفی است که با پیکار و مرگ خودْ آتش پیکار رهایی بخش را شعله ورتر کردند.
این در حالی است که حق تعیین سرنوشت یک حق دمکراتیک پایه ای برای هر ملتی به شمار می رود. اما این احزاب و نیروها نگران هستند با طرح یک چنین خواستی و شورشی یا تجزیه و جدایی طلبی خواندن احزاب کرد، آنها به اصطاح برای حفظ تمامت خواهی ایران دفاع کردند اما باید قبول کرد که اگر مردم کردستان خود خواستند، باید این مجال را بیابند تا بتوانند دولت مستقل خویش را تشکیل دهند و از ایران جدا شوند.
بنابراین چرا نباید برای تحقق این حق مبارزه کرد تا مردم بر مبنای آن بتوانند سرنوشت خویش را خود تعیین کنند؟ همانگونه که بر اساس همین حق، کشورهای مانند اسلواکی و جمهوری چک از یکدیگر جدا شدند و ما نیز از چنین حقی به عنوان یکی از مطالبات دمکراتیک برنامه خود دفاع می کنیم، برنامه ای که از یک سو حقوق هر ملتی در چهارچوب ایران را تضمین می کند و از سوی دیگر همچنین حق جدایی را نیز به رسمیت می شناسد.
در مبارزه‌ی مليت‌های مختلف ايران، مبارزه ملت كرد, به لحاظ تاريخی و وضعيت كنونی ایران و منطقه،از حساسيت بيشتری برخوردار شده است. مبارزه مردم کردستان و جنبش مردم کرد یکی از جنبشهای ملی و دمکراتیک با پایگاه تودهای در خاورمیانه است که در معادلات و توازن سیاسی در این منطقه مؤثر و غیر قابل چشمپوشی است. در ایران و بعد از جنبش تودهای که منجر به قیام بهمن 1357 گردید، یکی از فاکتورهای دمکراسی خواهی و دفاع از سکولاریسم در مبارزات مردم ایران بودهاست. در شرایط کنونی هم، جنبش کردستان نه تنها یکی از پایه های مبارزات سکولار و دمکراتیک در ایران است، بلکه بر روند مبارزات و خواستهای ملی و مترقی ملیتهای ایران تأثیر فراوانی دارد. جنبش کردستان در انظارمردم ایران به عنوان مظهر مقاومت و ایستادگی در برابر حکومت شناخته شده و دارای اعتبار و جایگاه خاصی در میان اپوزیسیون ایرانی است و ارتباط تاریخی و تنگاتنگی با دیگر جنبشهای دمکراتیک در ایران پیدا کرده است.
تردیدی نیست در این برهه از تاریخ ، احزاب سیاسی کرد نقش مهمی در پیشبرد مبازرات برای احقای دموکراسی در ایران دارند که به روشنی در این چند سال گذشته برای تمامی احزاب و نهادهای سیاسی ایران قابل درد بوده است.
روز سه شنبه، ٣۱ مرداد ۱٣۹۱ خورشیدی برابر با ۲۱ آگوست ۲۰۱۲ میلادی توافقنامه و بیانیه مشترکی میان دو حزب کردستان ایران یعنی حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومه له زحمتکشان ایران دال بر یک همکاری گسترده صورت پذیرفت. این توافقنامه بیشک هرچند با سکوت نیرو و رسانه های سیاسی اپوزیسیون ایرانی مواجه گردید اما به لحاظ تاریخی و همچنین سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار میباشد. شاید مهمترین اعتبار و ارزش تاریخی چنین توافقنامه‌ای مربوط به توان سیاسی موجود در این واحد جغرافیای ایران یعنی کردستان باشد.
در بخشی از این بیانیه آمده است همکاری میان این دوحزب، جهت احقاق حقوق اقلیت‌های ملی و استقرار نظامی دمکراتیک، فدراتیو و سکولار خواهد بود و دوطرف ملزم به پایبند بودن به مفاد این توافق نامه می باشند.
در بخش دیگری از این سند آمده است: حزب دمکرات و کومله، فدرالیسم ملی- جغرافیایی را به عنوان شعار اصلی و برنامه ی سیاسی خود برای حل مسئله‌ی ستم ملی در کردستان برگزیده و خود را پرچمدار این شعار دانسته و برای تثبیت و تحقق آن به اشتراک مساعی میپردازند. و خود را مدافع آزادی بیان، آزادی قلم، آزادی مطبوعات، آزادی تأسیس سازمانهای سیاسی، آزادی بنیان نهادن سازمانهای مدنی و صنفی همچون کارگران، زنان، دانشجویان، جوانان و معلمان و … میدانند و در جامعه از آنان حمایت قانونی خواهند کرد.
این سند درعین حال به همکاری میان اپوزیسیون سراسری و کرد اشاره می کند و امیدوار است سند همکاری میان دو حزب مشروع کومله ودمکرات آغازی باشد جهت امضای توافق نامه همکاری میان اپوزیسیون کرد و اپوزیسیون سراسری در ایران و همچنین عاملی تسریع بخش باشد جهت به توافق رسیدن تمامی جریانات اپوزیسیون ایرانی.
اما متاسفانه در برخورد غیره مسئولانه جمعی از احزاب راست و چپ ایرانی در روزهای اخیر به بهانه ی «مبارزه با تجزیه طلبی» حمله به احزاب کردی را هدف قرار داده است.
بر کسی پوشیده نیست که در سالهای دهه شست، کردستان خطه‌ی تدوام حیات نیروهای سیاسی و سنگر مقاومت و پیکار آنان شد. در آن سال‌ها کردستانْ رنگین کمانی از نیروهای سیاسی ایران را در خود جای داده بود.
بسیاری از فرزندان انقلابی ایران در مناطق آزاد کردستان، زندگی رها از سلطه‌ی رژیم را تجربه کردند. مردم کردستان در آن سال‌ها سفره‌ی نان خود را با آنان قسمت کردند. بسیاری از آنان در کردستان جان باختند و در آن‌جا به خاک سپرده شدند. کردستان سرزمین خون و خاطره‌ی جان باخته گان ومبارزان جان بر کفی است که با پیکار و مرگ خودْ آتش پیکار رهایی بخش را شعله ورتر کردند.
این در حالی است که حق تعیین سرنوشت یک حق دمکراتیک پایه ای برای هر ملتی به شمار می رود. اما این احزاب و نیروها نگران هستند با طرح یک چنین خواستی و شورشی یا تجزیه و جدایی طلبی خواندن احزاب کرد، آنها به اصطاح برای حفظ تمامت خواهی ایران دفاع کردند اما باید قبول کرد که اگر مردم کردستان خود خواستند، باید این مجال را بیابند تا بتوانند دولت مستقل خویش را تشکیل دهند و از ایران جدا شوند.
بنابراین چرا نباید برای تحقق این حق مبارزه کرد تا مردم بر مبنای آن بتوانند سرنوشت خویش را خود تعیین کنند؟ همانگونه که بر اساس همین حق، کشورهای مانند اسلواکی و جمهوری چک از یکدیگر جدا شدند و ما نیز از چنین حقی به عنوان یکی از مطالبات دمکراتیک برنامه خود دفاع می کنیم، برنامه ای که از یک سو حقوق هر ملتی در چهارچوب ایران را تضمین می کند و از سوی دیگر همچنین حق جدایی را نیز به رسمیت می شناسد.
