سومین سالگرد قتل حکومتی بی‌پاسخ ۷ شهروند کُرد اهل پیرانشهر، بوکان، دهگلان و جوانرود در ژن ژیان ئازادی
۲۹ آبان ۱۴۰۴؛ در ۶۵مین روز از خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی و بعد از برگزاری مراسم چهلم قتل حکومتی ژینا-مهسا امینی، اعتراضات مردمی به نقطه عطف مهمی تبدیل شد و بیشتر شهرهای کُردستان و ایران وارد مرحله گسترده‌ای از اعتراضات شدند. جمهوری اسلامی که از همان روز‌های اول به شدت اعتراضات را سرکوب کرد، در ۵۴مین روز اعتراضات جان بهاءالدین ویسی و عرفان کاکایی در جوانرود؛ طاهر عزیزی، کاروان قادرشکری و جلال قربانی (کوتال) در پیرانشهر؛ محسن نیازی در دهگلان؛ و سلیمان شکری در بوکان را گرفت؛ بدین ترتیب از ابتدای اعتراضات مردمی در کُردستان مرتکب قتل حکومتی ۱۰۲ نفر از شهروندان کُرد شده بود.
کُردپا به مناسبت سومین سالگرد قتل حکومتی این ۷ شهروند کُرد؛ نگاهی به نحوه کشته‌شدن این افراد به دست نیروهای سرکوبگر-حکومتی و بی‌پاسخ ماندن این قتل‌ها پس از سه سال انداخته است.
قتل حکومتی بهاءالدین ویسی ۱۶ ساله در جوانرود؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، بهاءالدین ویسی ۱۶ ساله و اهل جوانرود در جریان اعتراضات مردمی این شهر بر اثر گلوله جنگی نیروهای سرکوبگر-حکومتی کشته شد.
۳۰ آبان ۱۴۰۱ مراسم خاکسپاری این نوجوان جانباخته با حضور هزار نفری مردم جوانرود در آرامستان «حاج ابراهیم» این شهر برگزار شد. مردم در این مراسم شعارهای اعتراضی «مرگ بر جاش» و شعارهای حمایتی از دیگر شهرهای کردستان مانند مهاباد سردادند. نیروهای سرکوب در مراسم خاکسپاری این جانباخته مردم را با گلوله دوشکا به رگبار بستند که در نتیجه پنج تن با نام‌های تحسین میری، مسعود تیموری، جوهر فتاحی، جمال اعظمی و اسماعیل گل‌عنبر کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند.
۱۰ دی ۱۴۰۲ که مردم جوانرود می‌خواستند با حضور صدها نفری در آرامستان این شهر، مراسم چهلم هفت تن از جانباختگان اعتراضات جوانرود به نام‌های عرفان کاکایی، بهاءالدین ویسی، جوهر فتاحی، جمال اعظمی، تحسین میری، اسماعیل گل عنبر و مسعود تیموری را برگزار کنند، نیروهای امنیتی و نظامی آرامستان را محاصره کرده و با تیراندازی و شلیک گاز اشک‌آور از برگزاری این مراسم ممانعت کردند.
در همین ارتباط، روز قبل از مراسم چهلم در نهم دی ۱۴۰۲، حکومت نیروهای سرکوب بیشماری برای ممانعت از برگزاری این مراسم از کرمانشاه به جوانرود اعزام کرد.
قتل حکومتی عرفان کاکایی ۵۰ ساله در جوانرود؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، عرفان کاکایی ۵۰ ساله و اهل جوانرود در جریان اعتراضات مردمی این شهر بر اثر گلوله جنگی نیروهای سرکوبگر-حکومتی کشته شد. آقای کاکایی در شهر جوانرود دبیر ورزش بوده است.
۳۰ آبان ۱۴۰۱ مراسم خاکسپاری این جانباخته با حضور هزار نفری مردم جوانرود در آرامستان «حاج ابراهیم» این شهر برگزار شد. مردم در این مراسم شعارهای اعتراضی سردادند. نیروهای سرکوب در مراسم خاکسپاری این جانباخته مردم را با گلوله دوشکا به رگبار بستند که در نتیجه پنج تن با نام‌های تحسین میری، مسعود تیموری، جوهر فتاحی، جمال اعظمی و اسماعیل گل‌عنبر کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند.
۳۰ آبان ۱۴۰۱ مراسم خاکسپاری عرفان کاکایی با حضور هزار نفری مردم جوانرود در آرامستان «حاج ابراهیم» این شهر برگزار شد. مردم در این مراسم شعارهای اعتراضی «مرگ بر جاش» و شعارهای حمایتی از دیگر شهرهای کردستان مانند مهاباد سردادند. نیروهای سرکوب در مراسم خاکسپاری این جانباخته مردم را با گلوله دوشکا به رگبار بستند که در نتیجه پنج تن با نام‌های تحسین میری، مسعود تیموری، جوهر فتاحی، جمال اعظمی و اسماعیل گل‌عنبر کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند.
۱۰ دی ۱۴۰۲ که مردم جوانرود می‌خواستند با حضور صدها نفری در آرامستان این شهر، مراسم چهلم هفت تن از جانباختگان اعتراضات جوانرود به نام‌های عرفان کاکایی، بهاءالدین ویسی، جوهر فتاحی، جمال اعظمی، تحسین میری، اسماعیل گل عنبر و مسعود تیموری را برگزار کنند، نیروهای امنیتی و نظامی آرامستان را محاصره کرده و با تیراندازی و شلیک گاز اشک‌آور از برگزاری این مراسم ممانعت کردند.
در همین ارتباط، روز قبل از مراسم چهلم در نهم دی ۱۴۰۲، حکومت نیروهای سرکوب بیشماری برای ممانعت از برگزاری این مراسم از کرمانشاه به جوانرود اعزام کرد.
۳۰ آبان ۱۴۰۲ در دومین سالگرد قتل حکومتی عرفان کاکایی، محل جانباختنش گلباران شد.
قتل حکومتی طاهر عزیزی ۳۰ ساله در پیرانشهر؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، طاهر عزیزی ۳۰ ساله و اهل پیرانشهر در جریان اعتراضات مردمی این شهر بر اثر شلیک گلوله جنگی نیروهای سرکوبگر-حکومتی کشته شد.
پیکر طاهر عزیزی شبانه با حضور گسترده مردم و سردادن شعارهای اعتراضی ژن ژیان ئازادی به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع پیکر او هزاران نفر از مردم پیرانشهر جلوی درب منزل این جانباخته تجمع کردند.
این ویدیو حاوی تصاویری از حضور خانواده بر مزار او و ادامه دادخواهی در ۱۴ تیر ۱۴۰۲ است. این ویدیو نیز در ششم اردیبهشت ۱۴۰۲ مزار او را پوشیده با پارچه‌های سُرخ در ادامه دادخواهی خانواده نشان می‌دهد.
قتل حکومتی کاروان قادر شکری ۱۶ ساله در پیرانشهر؛
۲۸ آبان ۱۴۰۱، کاروان قادرشکری ۱۶ ساله و اهل پیرانشهر در جریان اعتراضات مردمی این شهر بر اثر شلیک نیروهای سرکوبگر-حکومتی به شدت زخمی شد. این نواجون ۱۶ ساله ۲۹ آبان ۱۴۰۱ در نتیجه شدت جراحات جان خود را از دست داد.
۳۰ آبان ۱۴۰۱، مراسم خاکسپاری کاروان با حضور گسترده و راهپیمایی مردمی در سطح شهر؛ سردادن شعارهای اعتراضی «شهید نمی‌میرد» و «کُرد، بلوچ، آذری، آزادی و برابری» برگزار شد. پدر کاروان قادر شکری در مراسم خاکسپاری پیکر فرزندش گفت؛ «بەعنوان یک پدر شهید از تمام ملت کُرد و خواهران و مادران سپاسگذارم. این قهرمان زیبا وقتی بەدنیا آمد بەنام «کاروان شهیدان» نام او را کاروان نهادم و اکنون بەنام کاروان شهیدان تقدیمش می‌کنم. امیدوارم یک روز انتقام همە شهیدان را بگیریم، بەهمین زودی‌ها...". در مراسم خاکسپاری این نوجوان جانباخته یکی از تصاویر دردناک خداحافظی اندوهناک مادرش بر پیکر او بود.
۹ دی ۱۴۰۱ مراسم چهلم کاروان قادر شکری با حضور گسترده مردمی و شعارهای «ژن ژیان ئازادی»، «کُرد، بلوچ، آذری، آزادی و برابری»، «ژن ژیان ایستادگی، آزادی برای کُردستان»، « دایه برای فرزندت گریه نکن، عهد می‌بندیم انتقامش را بگیریم»، «شهید نمی‌میرد» و «کاک کاروان قهرمان است، شهید کُردستان است» در آرامستان این شهر برگزار شد.
یکم اردیبهشت ۱۴۰۲، مادر کاروان قادر شکری، از تخریب سنگ مزار فرزندش و رنگ پاشیدن روی آن خبر داد. روز جمعه یکم اردیبهشت‌ماه، مادر این جانباخته با انتشار تصویری از سنگ مزارش پسرش، نوشت: «با رویش ناگزیر جوانه‌ها چه می‌کنید؟» عکس منتشر شده از سوی مادر کاروان قادر شکری نشان می‌دهد که مهاجمان روی واژه «شهید» بر مزار کاروان رنگ پاشیده‌اند. ۲۲ تیر ۱۴۰۲ نیز برای دومین بار سنگ مزار این نوجوان جانباخته توسط عوامل حکومتی تخریب شد.
۲۹ آبان ۱۴۰۲ در اولین سالگرد قتل حکومتی کاروان قادر شکری، برادران خُردسالش، محل جانباختن او را گلباران کردند.
سوم آذر ۱۴۰۳، در دومین سالگرد قتل حکومتی این نوجوان، مادرش بر مزار او حضور یافت و در پیامی رو به افکار عمومی گفت؛
«سلامی از عمق وجودم برای خون پاک شهیدان
سلام کاروانم
شهید زیبایم
سالگردت آمد
به قربان راه و آیینت شوم شهید سُرخ کفنم
اراده‌ات بسیار بزرگ بود پسر کوردم
هرگز نه می‌بخشم نه فراموش می‌کنم خون سُرخ روشنت را
به قربان نامت هم شوم، بخاطر کاروان شهیدان، کاروانم».
هفتم فروردین ۱۴۰۳، در ادامه دادخواهی خانواده، مزار کاروان قادر شکری، توسط خانواده وی گلباران شد و مادر او در پیامی جشن نوروز و سال نو را به مردم کُردستان و خانواده جانباختگان خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی تبریک گفت.
قتل حکومتی جلال قربانی (کوتال) در پیرانشهر؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، جلال قربانی (کوتال)، اهل روستای شین‌آباد از توابع پیرانشهر، در مراسم تشییع پیکر کاروان قادر شکری بر اثر شلیک گلوله جنگی نیروهای سرکوبگر-حکومتی جان خود را از دست داد.
قتل حکومتی محسن نیازی ۳۴ ساله در دهگلان؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، محسن نیازی ۳۴ ساله و اهل دهگلان، در جریان اعتراضات مردمی این شهر از فاصله نزدیک هدف شلیک گلوله نیروهای سرکوبگر-حکومتی به کمر قرار گرفت و بعد از انتقال به بیمارستان «کوثر» سنندج در نتیجه شدت جراحات جان خود را از دست داد. سازمان ثبت احوال علت فوت محسن نیازی در گواهی فوت را «نامعلوم» اعلام کرده است.
این ویدیو پیکر او را بعد از قتل حکومتی نشان می‌دهد.
بعد از جانباختن محسن نیازی، نیروهای سرکوبگر با یورش به حیاط بیمارستان کوثر و درگیر شدن و تیراندازی به خانواده و بستگان محسن نیازی درصدد ربودن پیکر او بودند که با کمک مردم دهگلان و تجمع جوانان سنندج اطراف بیمارستان نتوانستند به هدفشان برسند. در ادامه پیکر محسن نیازی با افتخار و با استقبال گسترده مردم دهگلان و شعارهای اعتراضی «شهید نمی‌میرد» در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.
نهادهای امنیتی پیشنهاد ثبت نام محسن در بنیاد شهید حکومتی و همچنین اخذ دیه را به خانواده نیازی داده بودند، اما آنان این درخواست را رد و اعلام کرده بودند، ما از خون محسن نمی‌گذریم و با خون او معاملە نمی‌کنیم و درخواست دادخواهی داریم.
علیرغم تهدید نهادهای امنیتی جهت ممانعت از برگزاری مراسم هفتم و چهلم محسن نیازی، مراسم هفتم و چهلم این جانباخته با مشارکت مردم و با وجود حضور نیروهای لباس شخصی برگزار شد.
محسن نیازی از همان ایام نوجوانی انسانی زحمتکش و درستکار بود که در شغل آرماتوربندی و بعد از چند سال به عنوان پیمانکار ساختمانی مشغول به کار بود. او علاقه زیادی به ورزش بوکس داشت و در رشته بوکس مشغول ورزش بود و آخر هفته‌ها با گروه‌های کوهنوردی مشغول ورزش کوهنوردی بود. محسن نیازی انسانی آرام و سر به زیر بود کل همشهریان محسن را انسانی مهربان و دلسوز و خنده‌رو می‌شناختند.
محسن نیازی یک شب قبل از جانباختنش با دیدن کشتار جوانان در شهر مهاباد در استوری اینستاگرام خود با حمایت از مهاباد نوشت "صدای مهاباد باشیم" و فرداش به خیابان رفت و کشته شد.
هشتم دی ۱۴۰۱؛ مراسم چهلم محسن نیازی از جانباختگان اعتراضات دهگلان با حضور گسترده مردم و سردادن شعارهای اعتراضی در آرامستان این شهر برگزار شد.
۲۹ آبان ١٤٠٢، اولین سالگرد قتل حکومتی محسن نیازی با حضور گسترده مردمی و خانواده وی بر مزارش و پخش سرود کُردی «ای رقیب» برگزار شد. در این مراسم شعارهای اعتراضی «مرگ بر خامنه‌ای» سر داده شد.
۲۳ شهریور ۱۴۰۲، امید نیازی، برادر محسن نیازی بدون ارائه حکم قضایی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. او دوم مهر ۱۴۰۲ با تودیع وثیقه آزاد شد.
۱۱ خرداد ۱۴۰۳، همزمان با سالروز تولد ۳۴ سالگی محسن نیازی خانواده‌اش با حضور بر سر مزار او، سالروز تولدش را گرامی داشتند.
یکم آذر ۱۴۰۳، دومین سالگرد قتل حکومتی محسن نیازی با حضور مردمی و خانواده‌اش بر مزار او فریاد «شهید نمی‌میرد» برگزار شد.
۱۱ خرداد ۱٤٠٤ سالروز تولد ۳۵ سالگی محسن نیازی با حضور خانواده‌اش بر سر مزار او برگزار شد.
در این گزارش روایت کامل قتل حکومتی او و برگه گواهی فوت که در آن علت مرگ «نامعلوم» نوشته شده است را بخوانید.
قتل حکومتی سلیمان شکری ۲۲ ساله در بوکان؛
۲۹ آبان ۱۴۰۱، سلیمان شکری ۲۲ ساله و اهل بوکان به دلیل شدت جراحات وارده در یکی از بیمارستان‌های ارومیه جان خود را از دست داد. این معترض جوان ۲۶ آبان ۱۴۰۱در جریان اعتراضات بوکان بر اثر شلیک گلوله ساچمه‌ای نیروهای سرکوبگر و ضربات باتوم از ناحیه سر و صورت به شدت زخمی و جهت معالجه پزشکی به بیمارستانی در ارومیه منتقل شد.
سلیمان شکری هنگام اعتراضات بوکان نزدیک سالن سیمرغ با شلیک گلوله‌های سلاح شکاری تاپر به سر، صورت و دست و نیز ضربات شدید باتوم به سر و گردن به‌سختی زخمی می‌شود. او ابتدا به بیمارستان بوکان و همان شب به دلیل وخامت حال به بیمارستان خمینی ارومیه منتقل می‌شود و در نهایت ۲۹ آبان بر اثر خونریزی و شدت جراحات جان می‌بازد.
نهادهای امنیتی پیکر او را دو روز در پزشکی قانونی نگه می‌دارند و خانواده را مجبور به پرداخت ۹۰ میلیون تومان به اطلاعات سپاه در ازای تحویل جسد می‌کنند؛ مبلغی که مردم بوکان برای خانواده جمع‌آوری می‌کنند.
جسد نیمه‌شب به خانواده تحویل داده می‌شود و ساعت چهار صبح در بوکان، زیر محاصره نیروهای امنیتی و با حضور محدود خانواده و چند بستگان به خاک سپرده می‌شود.
در مراسم فاتحه‌خوانی مسجد «قبا»، فضای مسجد توسط نیروهای امنیتی و لباس‌شخصی‌ها کاملا امنیتی می‌شود. سپس از برگزاری مراسم سوم، هفتم و چهلم جلوگیری می‌کنند. با وجود این، مردم بوکان بر سر مزار حاضر می‌شوند و شعارهای اعتراضی سر می‌دهند.
سلیمان شکری یاسکندی، فرزند کبری و عثمان، متولد ۱۶ دی ۱۳۷۲ در بوکان است.
در این گزارش، روایت کامل قتل حکومتی سلیمان شکری را بخوانید. همچنین این ویدیو تصاویری از زندگی و جان این جانباخته را نشان می‌دهد.
تنظیم؛ اوین مصطفی‌زاده
