سنندج؛ ناتوانی در درمان و مشکلات مالی، بابک احمدی معلم باسابقه را به خودکشی کشاند
۱۷ آبان ۱۴۰۴؛ در روزهای گذشته، بابک احمدی، معلم کُرد اهل سنندج، در پی مشکلات اقتصادی ناشی از بیماری و ناتوانی برای درمان، دست به خودکشی اعتراضی از روی پل هوایی آبیدر سنندج زد و جان خود را از دست داد.
به گفته یک منبع مطلع به کُردپا، صبح روز چهارشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۴، این معلم کُرد اهل محله «حاجی‌آباد» سنندج و معلم باسابقه مدارس ناحیه ۱ سنندج، در یک خودکشی اعتراضی به ناتوانی در حل مشکلات مالی ناشی از بیماری، از روی پل هوایی آبیدر خود را به پایین پرت کرد و جانش را از دست داد.
منبع مطلع درباره جزئیات علت خودکشی این معلم می‌گوید که بابک احمدی به تازگی دچار بیماری سرطان شده بود و به دلیل مشکلات مالی قادر به درمان خود نبود. همزمان، مادر او طی هفت سال گذشته زمین‌گیر و نیازمند مراقبت دائمی با هزینه بالا بود و خانواده جز حقوق معلمی او هیچ منبع درآمد دیگری نداشتند. او تنها یک خودرو داشت و اطرافیانش پیشنهاد کرده بودند آن را برای درمان بفروشد، اما خودش گفته بود این اقدام فشار بیشتری بر خانواده وارد می‌کند و با خانواده و فرزندانم چه کنم. در نهایت، فشار مضاعف ناشی از بیماری خودش و وضعیت مادر، او را بین دو تعارض سخت قرار داد و به همین دلیل دست به خودکشی اعتراضی از روی پل هوایی آبیدر زد.
به گفته اطرافیانش، او فردی آرام و متین بود و اقدام او موجب شگفتی اطرافیان شد.
بابک احمدی متأهل و دارای دو فرزند (یک پسر و یک دختر) بود.
مطابق مواد ۸۱ تا ۸۳ و ۸۷ قانون استخدام کشوری، اگر یک معلم رسمی دولت در زمان خدمت فوت کند، از تاریخ فوت بازنشسته محسوب می‌شود و وراث قانونی او مستحق دریافت حقوق وظیفه هستند. طبق ماده ۸۲، اگر فوت به سبب انجام وظیفه باشد (مانند حادثه یا بیماری ناشی از کار)، وراث او تمام متوسط حقوق ماهانه متوفی را به‌عنوان حقوق وظیفه دریافت می‌کنند، و طبق ماده ۸۳، اگر فوت به علتی غیر از انجام وظیفه باشد، وراث نصف متوسط حقوق ماهانه را دریافت خواهند کرد. بر اساس ماده ۸۷ نیز این حقوق وظیفه به‌طور مساوی بین وراث قانونی (همسر، فرزندان و در صورت نبود آنان، والدین تحت تکفل) تقسیم می‌شود.
