زندان ایلام؛ ۱۳ سال و ۶ ماه حبس دیگر برای چهار زندانی سیاسی کُرد

ششم آبان‌ماه ۱۴۰۴؛ دادگاه کیفری استان ایلام چهار زندانی سیاسی کُرد اهل آبدانان به نام‌های وحید چاوران، ناصر رضایی، محمدامین دانیالی‌پور و محمد‌حسین حاصلی را در یک پرونده جدید، به اتهام «اخلال در نظم عمومی، اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی و خارجی و نگهداری سلاح» مجموعا به ۱۳ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و جزای نقدی محکوم کرد. این افراد در دادگاه انقلاب نیز دارای احکام سنگین هستند.

براساس حکم صادره این دادگاه که نسخه‌ای از آن در اختیار کُردپا قرار گرفته است؛ این حکم در تاریخ ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ توسط شعبه دو دادگاه کیفری یک استان ایلام به ریاست قاضی «مسعود کارگر» و مستشاری «عادل بازیار» صادر شده است. بر پایه‌ی حکم صادره هرکدام از؛

• محمد‌حسین حاصلی، ۲۲ ساله، فرزند علی‌حسین و اهل آبدانان که از پنجم مردادماه ۱۴۰۲ به‌دلیل ناتوانی در تودیع وثیقه در بازداشت به‌سر می‌برد. به اتهام «نگهداری سلاح شکاری، ایراد جرح عمدی علیه مامور کلانتری آبدانان و تخریب خودروی نیروی انتظامی» به یک سال حبس تعزیری بابت جرح عمدی، شش ماه حبس تعزیزی بابت نگهداری سلاح، پرداخت صد میلیون ریال جزای نقدی بابت تخریب خودرو و پرداخت دیه و ارش جراحت (۴٪ دیه کامل) محکوم شده است.
• وحید چاوران، ۳۲ ساله، فرزند یاور و اهل آبدانان نیز که از چهارم تیر ۱۴۰۲ در بازداشت به‌سر می‌برد. به اتهام «نگهداری سلاح» به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است. در این حکم دادگاه به ابتلای او «به اختلالات شخصیتی مرزی و ضد اجتماعی» اشاره شده است.
• ناصر رضایی، ۴۴ ساله، فرزند صادق و اهل آبدانان که از دوم خرداد تا ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ در بازداشت بوده و پس از آزادی موقت با وثیقه، در ۲۲ مرداد ۱۴۰۳ مجددا بازداشت شده است، به اتهام «نگهداری سلاح کمری» به پنج سال حبس تعزیری محکوم گردیده است. در این حکم دادگاه به ابتلای او «به اختلالات شخصیتی مرزی و ضد اجتماعی» اشاره شده است.
• محمدامین دانیالی‌پور، ۲۵ ساله، فرزند نورمحمد و اهل آبدانان نیز  به‌دلیل «نگهداری ۲۱ فشنگ جنگی ۹ میلی‌متری» به دو سال حبس تعزیری محکوم شده است. در پرونده وی نیز نشانه‌هایی از «اختلال شخصیتی ضد اجتماعی» ذکر شده است.

لازم به ذکر است این افراد در تمام دوران بازداشت و بازجویی از دسترسی به حق وکیل محروم بوده‌اند و پس از پایان بازداشت و روند رسیدگی اتهامات در دادگاه در استخدام وکیل تعیینی ناتوان بوده‌اند، به‌همین دادگاه برای آنها بر حسب ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری، وکیل تسخیری استخدام کرده که در برگه دادگاه نام وکیل این چهار زندانی «مهدی مهری» عنوان شده است.

این دادگاه در رای خود با استناد به تبصره ماده ۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری و به دلیل «شرکت متهمان در تجمعات غیر قانونی، تیراندازی به‌سوی ماموران و اخلال در امنیت عمومی»، مجازات آنان را بالاتر از حداقل قانونی تعیین کرده است. همچنین بر اساس کیفرخواست صادره از سوی دادسرای عمومی و انقلاب دهلران در مورخه ۲۸ مرداد ۱۴۰۳ بر مبنای پرونده شکایت دو شاکی و گزارش اداره اطلاعات بوده است.

به گفته یک منبع مطلع به کُردپا؛ این زندانیان سیاسی در دوران بازداشت، تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی وادار به اعترافات اجباری شده‌اند. با این حال، دادگاه در رای خود اعترافات متهمان نزد ضابطان را از دلایل اثبات جرم تحت عنوان «اغراق» دانسته است.

در بخشی از رای دادگاه، چهار زندانی محکوم شده نسبت به برخی اتهامات از جمله «شروع به قتل عمد، قدرت‌نمایی با سلاح، بخشی از اخلال در نظم عمومی، تخریب اموال عمومی و حمل چاقو و پنجه‌بوکس» حکم برائت دریافت کرده‌اند. همچنین، پنج نفر دیگر متهمان پرونده، شامل «حسین عاشوری»، «فرشاد آئینی»، «عظیم یادگاری»، «سعدالله آئینی» و «بختیار محمدزاده» نیز از تمامی اتهامات تبرئه شده‌اند. بر اساس استدلال دادگاه، دلیل برائت چهار زندانی شامل «عدم کافی بودن ادله، متناقض بودن اظهارات متهمان و پیشینگی رسیدگی برخی جرایم در دادگاه انقلاب» ذکر شده است.

۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ کُردپا منتشر کرد؛ سه زندانی سیاسی کُرد اهل آبدانان، وحید چاوران، ناصر رضایی و محمدحسین حاصلی که پیش‌تر در ارتباط با خیزش «ژن، ژیان، ئازادی» هرکدام به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شده بودند، پس از بازداشت‌های خودسرانه در خرداد تا مرداد ۱۴۰۲ و گذراندن بیش از هشت ماه در زندان مرکزی ایلام، به زندان‌های زاهدان، کرمان و مشهد تبعید شدند.

محمد دانیالی، زندانی سیاسی کُرد و فعال مدنی خیزش «ژن، ژیان، ئازادی» و عضو گروه کوهنوردی «بنار آبدانان»، اهل آبدانان، که در ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در دهلران بازداشت و پس از ۶۰ روز با تودیع وثیقه آزاد شده بود، در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ جهت اجرای حکم دو سال حبس تعزیری به زندان مرکزی ایلام منتقل شد. این فعال ۲۴ ساله طی دوران بازداشت اولیه و اکنون در اعتراض به وضعیت غیرانسانی نگهداری، محرومیت از دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده و وخامت وضعیت روحی و روانی خود دست به اعتصاب غذا زده است.
 

تنظیم؛ اوین مصطفی‌زاده