عددسازی انتخاباتی جمهوری اسلامی با کدامین هدف؟
13:26 - 27 خرداد 1392
Unknown Author
آرام ابراهیم خاص– دیاکو خیاط
براساس نتایج سرشماری ١٣٩٠ که توسط مرکز آمار ایران انجام شده است جمعیت بالاتر از ١٨ سال برابر ٥٤ میلیون و ٨٤٢ هزار و ١٩ نفر می باشد که جمعیت واجد شرایط رای دادن به شمار می روند. اگرچه این آمار متعلق به ٢ سال پیش است اما بطور تقریبی می توان با اعمال نرخ رشد سالانۀ جمعیت در ایران (١.٢٩%) به آمار افراد بالاتر از ١٨ سال در سال ١٣٩٢برسیم که برابر خواهد بود با ٥٦میلیون و ٢٦٦هزار و ٧٠ نفر.
این در حالیست که وزیر کشور پیش از برگزاری انتخابات با اشاره به تعداد واجدین شرایط اخذ رای گفته بود: ٥٠میلیون و ٤٨٣ هزار و ١٩٢ نفر واجد شرایط رای دادن در انتخابات هستند.
از سوی دیگر بر پایۀ اظهارات وزیر کشور که در خبرگزاری فارس منتشر شده است تعداد شرکت کنندگان در انتخابات اخیر 36 میلیون و 704 هزار و 156 نفر بوده است. با استناد به آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران و نرخ واقعی رشد جمعیت و واجدین شرکت در انتخابات این دوره، میتوان گفت: نرخ مشارکت در این دوره، 65% درصد بوده است – نه 72% طبق گفتۀ سران جمهوری اسلامی- و تعداد تحریم کنندگان 19 میلیون و 561 هزار و 914 نفر بوده است (نه ١٤ میلیون نفر).
تناقض آمارهای ارائه شده از سوی وزارت کشور جمهوری اسلامی با آمارهای مرکز آمارایران به خوبی پرده از این واقعیت بر می دارد که آنچه در این دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران اتفاق افتاده است، نوعی عددسازی به شیوۀ آماتور است که از سوی جمهوری اسلامی صورت پذیرفته و با این کار سعی در بزرگنمایی و بیش از حد واقع نشان دادن میزان مشارکت در انتخابات دارند.
در انتخابات این دوره بخشی از طرفداران گفتمان تحریم پای صندوق رفتند و به امید گشایشی هر چند اندک به حسن روحانی رای دادند. با احتساب این بخش از مخالفان رژیم که در میان گزینه ی بد و بدتر به حسن روحانی رای دادند و بدین ترتیب او را با بیش از ١٨ میلیون رای به عنوان رئیس قوه ی مجریه ی کشور انتخاب کردند و با در نظر گرفتن جمعیت تحریمی که طبق آمارهایی که ارائه دادیم جمعیتشان بیش از 19 میلیون و 500 هزار نفر است و با در نظر گرفتن آرای نامزدهای اصولگرا میتوان گفت که طرفداران گفتمان تحریم و تحریمی هایی که در خانه نشستند و پای صندوق های رای نرفتند، اکثریت نسبی را در انتخابات اخیر از آن خود کردند.
براساس نتایج سرشماری ١٣٩٠ که توسط مرکز آمار ایران انجام شده است جمعیت بالاتر از ١٨ سال برابر ٥٤ میلیون و ٨٤٢ هزار و ١٩ نفر می باشد که جمعیت واجد شرایط رای دادن به شمار می روند. اگرچه این آمار متعلق به ٢ سال پیش است اما بطور تقریبی می توان با اعمال نرخ رشد سالانۀ جمعیت در ایران (١.٢٩%) به آمار افراد بالاتر از ١٨ سال در سال ١٣٩٢برسیم که برابر خواهد بود با ٥٦میلیون و ٢٦٦هزار و ٧٠ نفر.
این در حالیست که وزیر کشور پیش از برگزاری انتخابات با اشاره به تعداد واجدین شرایط اخذ رای گفته بود: ٥٠میلیون و ٤٨٣ هزار و ١٩٢ نفر واجد شرایط رای دادن در انتخابات هستند.
از سوی دیگر بر پایۀ اظهارات وزیر کشور که در خبرگزاری فارس منتشر شده است تعداد شرکت کنندگان در انتخابات اخیر 36 میلیون و 704 هزار و 156 نفر بوده است. با استناد به آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران و نرخ واقعی رشد جمعیت و واجدین شرکت در انتخابات این دوره، میتوان گفت: نرخ مشارکت در این دوره، 65% درصد بوده است – نه 72% طبق گفتۀ سران جمهوری اسلامی- و تعداد تحریم کنندگان 19 میلیون و 561 هزار و 914 نفر بوده است (نه ١٤ میلیون نفر).
تناقض آمارهای ارائه شده از سوی وزارت کشور جمهوری اسلامی با آمارهای مرکز آمارایران به خوبی پرده از این واقعیت بر می دارد که آنچه در این دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران اتفاق افتاده است، نوعی عددسازی به شیوۀ آماتور است که از سوی جمهوری اسلامی صورت پذیرفته و با این کار سعی در بزرگنمایی و بیش از حد واقع نشان دادن میزان مشارکت در انتخابات دارند.
در انتخابات این دوره بخشی از طرفداران گفتمان تحریم پای صندوق رفتند و به امید گشایشی هر چند اندک به حسن روحانی رای دادند. با احتساب این بخش از مخالفان رژیم که در میان گزینه ی بد و بدتر به حسن روحانی رای دادند و بدین ترتیب او را با بیش از ١٨ میلیون رای به عنوان رئیس قوه ی مجریه ی کشور انتخاب کردند و با در نظر گرفتن جمعیت تحریمی که طبق آمارهایی که ارائه دادیم جمعیتشان بیش از 19 میلیون و 500 هزار نفر است و با در نظر گرفتن آرای نامزدهای اصولگرا میتوان گفت که طرفداران گفتمان تحریم و تحریمی هایی که در خانه نشستند و پای صندوق های رای نرفتند، اکثریت نسبی را در انتخابات اخیر از آن خود کردند.
