سنندج؛ نهادهای امنیتی - سرکوبگر شلیر زمانی را مجبور بە اعتراف اجباری علیە خودش کردند
نهادهای امنیتی - سرکوبگر شلیر زمانی را مجبور بە اعتراف اجباری علیە خودش و پخش آن در صفحه اینستاگرام کاریش کردند.
این روز دوشنبه ٥ دیماە در صفحه اینستاگرام کاری شلیر زمانی منتشر شد. خانم زمانی در این ویدیو میگوید؛ سە روز در بازداشتگاە بودە اما هیچ مشکلی برایش پیش نیامدە و صحیح و سالم نزد خانوادە بازگشتە است.
باتوجە بە گزارشهای متعددی کە از خشونت جنسی/جنسیتی در بازداشتگاە و زندانهای سنندج علیە زنان در چند روز گذشتە منتشر شدە، بە احتمال بسیار بالا نهادهای امنیتی - سرکوبگر با درنظر گرفتن این نکتە در این مقطع خانم زمانی را مجبور بە گفتن این سخنان کردەاند، چرا کە خانم زمانی میگوید بعد از سە شب آزاد شدە (٢٦ آذرماە) درصورتی کە ویدیو با گذشت ١٠ روز از زمان آزادیش منتشر میشود.
در بخشی دیگر از ویدیو شلیر زمانی میگوید؛ برای انتشار چند استوری در پیجش اشتباە کردە و از جوانان تقاضا دارد گول فضای مجازی را نخوردند. او همچنین اشارە دارد بە پسرش کە در خارج از ایران به سر میبرد و از دولت تقاضا میکند کە از مشکلات او چشم پوشی کردە و در صورت بازگشت او دردسری برایش ایجاد نشود.
شلیر زمانی روز چهارشنبه بیست و سوم آذرماه در جریان اعتراضات در سنندج بازداشت و بە مکان نامعلومی منتقل شد.
پسر خانم زمانی با نام سینا ویسی بعد از بازداشت مادرش ویدیوی منتشر کرد و اشارە داشت کە ١٠ مامور امنیتی اعم از زن و مرد با یورش بە منزل و تفتیش و فیلمبرداری منزل، مادرش را بازداشت و بە مکان نامعلومی منتقل کردەاند. او اذعان داشتە بود مادرش یک سال است از بیماری سرطان نجات پیدا کردە و بە دارو و رسیدگی پزشکی نیاز دارد.
با توجە بە اینکە در کردستان و خصوصا در سالهای اخیر نهادهای امنیتی -سرکوبگر خانوادە فعالین سیاسی خارج از ایران را برای بازگرداندن فرزندانشان بە شدت تحت فشار قرار دادەاند و وعدەهای بسیاری برای بازگشت آنها بە خانوادەها دادەاند، میتوان گفت سخنان خانم زمانی در رابطە با پسرش نیز در راستای همین سیاست سرکوب است.
شلیر زمانی اهل سنندج و آرایشگر است. او دارای یک صفحه اینستاگرامی با تعداد فالور بالا در رابطە با شغلش است. باتوجە بە تعداد بالای فالور در صفحهاش و با در نظرگرفتن رویە نهادهای امنیتی - سرکوبگر برای پخش اعتراف اجباری اینگونە افراد در پیجهای خودشان میتوان گفت اینگونە پخش اعتراف اجباری نمونە تازەای از سیاست سرکوب و سناریوسازی از زمان اعتراضات سراسری انقلاب ژیناست.