دولت تعامل سیاسی با مردم کرد را جایگزین تقابل امنیتی کند
14:02 - 11 خرداد 1392
Unknown Author
محمدصدیق کبودوند
مردم کُرد در ایران دارای حقوقی انتقال‌ناپذیر هستند، اما دولت به نام حفظ و تضمین امنیت خود، آن را از این مردم سلب و حتی مورد انکار قرار داده است ولی طرح، مطالبه، کسب و اعاده‌ی حقوق و آزادی مردم کُرد که منطبق بر اصول و مبانی حقوق بشر است نه تنها موجودیت و امنیت هیچ ملت و دولتی را تهدید نمی‌کند بلکه برعکس آن متضمن صلح و ثبات و احترام به حقوق بشر و تحکیم همزیستی مسالمت‌آمیز مردم در ایران و منطقه خواهد بود.
بدین منظور مردم کُرد از ده‌ها سال پیش مبارزات گسترده‌ای را با هدف دستیابی به حقوق بنیادین خود آغاز کرده و در این راه متحمل رنج‌ها و هزینه‌های هنگفت انسانی شده اند. جنبش سیاسی و مبارزاتی این مردم در چند دهه‌ی اخیر با سرکوب‌های خشن و خونینی مواجه بوده است. به طوری که تنها در مقطع چندساله‌ی پس از انقلاب 1357، حدود ده هزار نفر از مردم کُرد کشته و بیش از بیست هزار نفر زخمی و مجروح و آواره گردیدند. افزون بر اینها طی مدت یادشده و پس از آن صدها نفر به جوخه‌های اعدام و چوبه‌ی دار سپرده شده‌اند و هزاران نفر نیز به اتهام فعالیت‌های سیاسی و مدنی، بازداشت و زندانی و به حبسهای درازمدت محکوم گردیده‌اند.
همزمان با بخش عمده‌ای از این حوادث دردناک، مناطق کُردنشین از دیگر سو به میدان جنگ با دولت خارجی تبدیل شد که در جریان آن نیز حدود 20، هزارنفر از مردم کُرد در استانهای ایلام، کرمانشاه، کُردستان و آذربایجان غربی کشته شدند و چند برابر این شمار مجروح و معلول و آواره و بی‌خانمان گردیدند. مردم کُرد در ایران طی سه دهه‌ی گذشته با انبوهی از رنج و مصائب ناشی از سرکوب‌های داخلی و تهاجم خارجی و بمباران شیمیایی مواجه بوده است که البته باید مواردی از جنایات جنگی و حتی نسل‌کشی را در جریان سرکوب‌های داخلی از جمله حوادثی چون کشتار زنان و کودکان، روستاهای \"قارنا و قالاتان\" و نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر را در تمام این سال‌ها، به آن افزود.
و اما امروز، به رغم سپری شدن سه و نیم دهه از وقوع انقلابی که مردم کُرد هم چون سایر مردم ایران، انتظار رهایی از استبداد و دیکتاتوری و تسهیل دستیابی به حقوق اساسی و انسانی خود را از آن داشتند، نه تنها ابتدایی‌ترین حقوق سیاسی و فرهنگی این مردم در محاق مانده که حقوق اقتصادی آن‌ها هم چنان دور از دسترس و به لحاظ مدنی و اجتماعی نیز با محدودیت‌های بیشتری مواجه گردیده‌اند. هنوز فعالان، کوشندگان و کنشگران سیاسی، اجتماعی، مدنی و فرهنگی تحت تعقیب و آزار قرار دارند و مجامع و نهادهای سیاسی و مدنی متعلق به جامعه‌ی کُرد یا سرکوب شده‌اند و یا همچنان تحت سرکوب‌اند.
اما از آن‌جا که ایجاد امنیت و آرامش و صلح در کُردستان و حل مسئله‌ی کُرد در ایران نه با سرکوب و خشونت و امنیتی و نظامی کردن منطقه، بلکه با تدابیر سیاسی و اعاده‌ی حقوق مردم کُرد قابل حل و امکان پذیر است، و از آن جایی که مردم منطقه و جنبش حق طلبانه‌ی آن‌ها و احزاب و سازمان‌های سیاسی و مدنی و از جمله سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان به رغم تحت سرکوب بودن راه چاره را در گشایش طریقه‌ی مسالمت‌آمیز سیاسی و تعامل می‌دانند.
از این رو سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان، حکومت و دولت جمهوری اسلامی را به تغییر رفتار و رویکرد در قبال مردم کُرد دعوت می‌کند و از دولت درخواست می‌نماید تعامل سیاسی و گفتگو را جایگزین راهکارهای نظامی و تقابل امنیتی کند. برای این منظور لازم است به برنامه‌ها و عملیات جاری دولت در کُردستان بی‌درنگ پایان داده شود تا بلکه فرصت مناسب زمینه‌ها و شرایط منصفانه‌ای برای انجام گفتگو و مذاکره با نیروهای سیاسی و احزاب و اپوزیسیون کُرد فراهم شود. با امید به اینکه از طریق مذاکرات سیاسی امکان اعاده‌ی حقوق مردم کُرد همراه با تضمین و تأمین آن و احترام به حقوق سیاسی شهروندان کُرد و مشارکت دادن آن‌ها در تعیین سرنوشت خود در کُردستان و ایران فراهم آید.
8 خرداد 1392
29 می 2013
زندان اوین
مردم کُرد در ایران دارای حقوقی انتقال‌ناپذیر هستند، اما دولت به نام حفظ و تضمین امنیت خود، آن را از این مردم سلب و حتی مورد انکار قرار داده است ولی طرح، مطالبه، کسب و اعاده‌ی حقوق و آزادی مردم کُرد که منطبق بر اصول و مبانی حقوق بشر است نه تنها موجودیت و امنیت هیچ ملت و دولتی را تهدید نمی‌کند بلکه برعکس آن متضمن صلح و ثبات و احترام به حقوق بشر و تحکیم همزیستی مسالمت‌آمیز مردم در ایران و منطقه خواهد بود.
بدین منظور مردم کُرد از ده‌ها سال پیش مبارزات گسترده‌ای را با هدف دستیابی به حقوق بنیادین خود آغاز کرده و در این راه متحمل رنج‌ها و هزینه‌های هنگفت انسانی شده اند. جنبش سیاسی و مبارزاتی این مردم در چند دهه‌ی اخیر با سرکوب‌های خشن و خونینی مواجه بوده است. به طوری که تنها در مقطع چندساله‌ی پس از انقلاب 1357، حدود ده هزار نفر از مردم کُرد کشته و بیش از بیست هزار نفر زخمی و مجروح و آواره گردیدند. افزون بر اینها طی مدت یادشده و پس از آن صدها نفر به جوخه‌های اعدام و چوبه‌ی دار سپرده شده‌اند و هزاران نفر نیز به اتهام فعالیت‌های سیاسی و مدنی، بازداشت و زندانی و به حبسهای درازمدت محکوم گردیده‌اند.
همزمان با بخش عمده‌ای از این حوادث دردناک، مناطق کُردنشین از دیگر سو به میدان جنگ با دولت خارجی تبدیل شد که در جریان آن نیز حدود 20، هزارنفر از مردم کُرد در استانهای ایلام، کرمانشاه، کُردستان و آذربایجان غربی کشته شدند و چند برابر این شمار مجروح و معلول و آواره و بی‌خانمان گردیدند. مردم کُرد در ایران طی سه دهه‌ی گذشته با انبوهی از رنج و مصائب ناشی از سرکوب‌های داخلی و تهاجم خارجی و بمباران شیمیایی مواجه بوده است که البته باید مواردی از جنایات جنگی و حتی نسل‌کشی را در جریان سرکوب‌های داخلی از جمله حوادثی چون کشتار زنان و کودکان، روستاهای \"قارنا و قالاتان\" و نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر را در تمام این سال‌ها، به آن افزود.
و اما امروز، به رغم سپری شدن سه و نیم دهه از وقوع انقلابی که مردم کُرد هم چون سایر مردم ایران، انتظار رهایی از استبداد و دیکتاتوری و تسهیل دستیابی به حقوق اساسی و انسانی خود را از آن داشتند، نه تنها ابتدایی‌ترین حقوق سیاسی و فرهنگی این مردم در محاق مانده که حقوق اقتصادی آن‌ها هم چنان دور از دسترس و به لحاظ مدنی و اجتماعی نیز با محدودیت‌های بیشتری مواجه گردیده‌اند. هنوز فعالان، کوشندگان و کنشگران سیاسی، اجتماعی، مدنی و فرهنگی تحت تعقیب و آزار قرار دارند و مجامع و نهادهای سیاسی و مدنی متعلق به جامعه‌ی کُرد یا سرکوب شده‌اند و یا همچنان تحت سرکوب‌اند.
اما از آن‌جا که ایجاد امنیت و آرامش و صلح در کُردستان و حل مسئله‌ی کُرد در ایران نه با سرکوب و خشونت و امنیتی و نظامی کردن منطقه، بلکه با تدابیر سیاسی و اعاده‌ی حقوق مردم کُرد قابل حل و امکان پذیر است، و از آن جایی که مردم منطقه و جنبش حق طلبانه‌ی آن‌ها و احزاب و سازمان‌های سیاسی و مدنی و از جمله سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان به رغم تحت سرکوب بودن راه چاره را در گشایش طریقه‌ی مسالمت‌آمیز سیاسی و تعامل می‌دانند.
از این رو سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان، حکومت و دولت جمهوری اسلامی را به تغییر رفتار و رویکرد در قبال مردم کُرد دعوت می‌کند و از دولت درخواست می‌نماید تعامل سیاسی و گفتگو را جایگزین راهکارهای نظامی و تقابل امنیتی کند. برای این منظور لازم است به برنامه‌ها و عملیات جاری دولت در کُردستان بی‌درنگ پایان داده شود تا بلکه فرصت مناسب زمینه‌ها و شرایط منصفانه‌ای برای انجام گفتگو و مذاکره با نیروهای سیاسی و احزاب و اپوزیسیون کُرد فراهم شود. با امید به اینکه از طریق مذاکرات سیاسی امکان اعاده‌ی حقوق مردم کُرد همراه با تضمین و تأمین آن و احترام به حقوق سیاسی شهروندان کُرد و مشارکت دادن آن‌ها در تعیین سرنوشت خود در کُردستان و ایران فراهم آید.
8 خرداد 1392
29 می 2013
زندان اوین
