به شکنجه و آزار کارگران فولاد زاگرس پایان دهید
13:20 - 8 آبان 1392
Unknown Author
جعفر عظیم زاده
٢١١ کارگر فولاد زاگرس از ١٨ تیر‌ماه سال‌جاری از کار خود اخراج شده‌اند. این کارگران بدون هیچ ادله‌ی قانونی و عرفی نزدیک به چهار ماه است بیکارند و از اول سال تا کنون دستمزدهای خود را دریافت نکرده‌اند. آنان همگی بیش از ١٥ سال سابقه کار در این کارخانه دارند و تعداد چشمگیری از آن‌ها هر کدام از ناحیه‌ای از بدن از چشم گرفته تا کمر و گوش و دست و پا در نتیجه ناامنی و شرایط سخت کار دچار آسیب‌های شدیدی شده‌اند و به علت عدم پرداخت دستمزدهایشان امسال فرزندان تعدادی از آنان از رفتن به مدرسه محروم شده‌اند. اخراج این کارگران چنان غیرقانونی بوده است که هم کمیسیون اصل نود مجلس و هم هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف در اداره‌ی کار شهرستان قروه رأی به بازگشت بکار این کارگران و پرداخت کلیه‌ی معوقات آنان داده‌اند. کارفرمای این کارخانه علت این همه ستم بر این کارگران را بازسازی کارخانه اعلام کرده است این در حالی است که کارفرما می‌توانست با اتکا به ماده‌ی قانونی تغییر ساختار و بازسازی کارخانه و با طی مراحل قانونی آن در مدت کوتاهی با نظارت وزارت صنایع و تصویب آن در شورای عالی کار تا زمان بازسازی کارخانه همه‌ی این کارگران را به بیمه‌ی بیکاری متصل کند. اما معلوم نیست چه ریگی در کفش مدیر عامل این کارخانه و سهامداران آن وجود دارد که نه تنها حاضر نیستند از این ماده‌ی قانونی برای وصل کارگران به بیمه بیکاری استفاده کنند بلکه به غیرقانونی‌ترین شکل ٢٣٠ تن از کارگران این کارخانه را آواره‌ی خیابان‌ها کرده‌اند.
تعجب آورتر از همه موارد فوق این است که صاحبان عمده‌ی سهام این کارخانه، نهادهایی هستند که با پول کارگران بنا شده‌اند و متعلق به کارگران ایران می‌باشند. این نهادها شامل شستا و وزارت تعاون سابق است به عبارت دیگر در حال حاضر یکی از عمده‌ترین سهامداران این کارخانه خود وزارت کار است. به همین دلیل نیز هست که وزارت کار در همدستی با مدیر عامل کارخانه به شکل بسیار آزار دهنده و شکنجه گونه‌ای از سه روز پیش بارها این کارگران را به پای هیجان دریافت حداقلی از مطالباتشان برده و باز گردانده است. بار اول روز پنجم آبان‌ماه مدیر عامل کارخانه با حضور در تجمع این کارگران در مقابل مجلس وعده‌ی یک فقره چک دو هفته‌ای را به آنان داد و پشت ورقه رأی هیئت حل اختلاف اداره‌ی کار شهرستان قروه با دست خط خود متعهد به اجرای کلیه‌ی آرای صادره در این رأی شد و این مسئله بارقه‌ی امید لقمه نانی را در چشم کارگران فولاد زاگرس روشن کرد. اما نه تنها چکی داده نشد بلکه نامبرده با همکاری مجلسیان از درب پشتی مجلس بیرون رفت و خود را از دسترس کارگران خارج کرد. به دنبال این وضعیت کارگران به ستوه آمده‌ی فولاد زاگرس تجمع خود را به مقابل وزارت کار در خیابان آزادی کشاندند و بعد از ظهر دیروز با حضور مدیر عامل کارخانه و نماینده‌های کارگران و مسئولین وزات کار توافق شد تا ساعت ٢٤ دیشب مبلغ ششصد میلیون تومان از معوقات این کارگران به حساب آنان واریز شود و فیلم انجام چنین کاری از سوی مسئولین وزارت کار در مقابل چشمان کارگران با دادان ناهار ماهی در ناهارخوری سازمان تأمین اجتماعی به آنان، چنان ماهرانه بازی شد که کارگران از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدند، غوغائی به پا شده بود. آنان در محیط گرم ناهار خوری سازمان تأمین اجتماعی و شکمی که پس از دو روز حضور در تهران و راستش بیشتر، ماه‌ها گرسنگی کشیدن، سیر کرده بودند تلفن پشت تلفن به خانواده هایشان زنگ می‌زدند که پول گرفتیم. اما با گذشت ساعتی به آنان اعلام کردند مدیر عامل گفته است حقوق کارگران شاغل در کارخانه نیز می‌باید از محل همین ششصد میلیون تومان پرداخت شود. کارگران به شدت خشمگین شدند اما هیجان گرفتن پول بالاخره آنان را قانع به پذیرش این مسئله کرد و مقرر شد ١٠ درصد از کل پول به حساب کارگران شاغل در کارخانه واریز شود.
با فرارسیدن ساعات آخر شب و عدم واریز پول به حساب‌های کارگران، آنان مردد و مبهوت سر بر بالین گذاشتند و ساعت ٨ صبح امروز عازم محل وزارت کار شدند. بار دیگر در مقابل وزارت کار خوشحالی سرا پای وجود کارگران را در بر گرفت، اعلام شد چکها صادر شده است و قراراست تا ساعتی دیگر پول به حساب آنان واریز شود. اما با فرا رسیدن ساعت ١٠ صبح اعلام کردند که می‌باید بخش دیگری از پول نیز به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز شود تا بیمه‌های کارگران برقرار گردد. همه کارگران یکدست و متحد به اعتراض پرداختند و اعلام کردند این مسئله طبق توافق، مربوط به کارفرماست و ما اجازه نمی‌دهیم ریالی دیگر از این پول برداشت شود اما بار دیگر آنان قانع شدند و خوشحال و هیجان‌زده از اینکه تا دقایقی دیگر پول دست‌شان را می‌گیرد در کنار دیوارهای وزارت کار نشستند. تا اینجا مبلغ ششصد میلیون به ٥٠٥ میلیون تومان کاهش پیدا کرده بود با این‌حال کارگران بسیار خوشحال و هیجان زده بودند. اما باز هم خبر بد دیگری در راه بود. حوالی ظهر اعلام شد پول به حساب شرکت واریز شده اما مدیر عامل کارخانه بخشی از آن را برداشت کرده است و فقط مبلغ ٤٨٠ میلیون تومان باقی مانده است. بار دیگر کارگران خشمگینانه به پا خواستند و طنین شعارهایشان در مقابل وزارت کار توجه مردم را به خود جلب کرد. اما همچون دفعات قبل کارگران مسئله‌ی پیش آمده را به جان خریدند و برای چندمین بار در کمتر از ٢٤ ساعت خوشحال و راضی از اینکه که همین الان پول به حسابشان واریز می‌شود در گوشه‌ای مشغول خوش و بش شدند.
آیا این پایان راه بود و همه چیز تمام شده و کارگران می‌توانستند با حداقلی از پول به آغوش خانواده‌های چشم انتطار خود در شهرستان قروه باز گردند؟ نه!! چنین نشد. حوالی ساعت ١٦ به کارگران اعلام شد پول به حساب مسدود شده شرکت واریز گردیده و امکان انتقال آن به حساب کارگران وجود ندارد. در این لحظه هر کسی در مقابل این کارگران ظاهر می‌شد آماده تکه پاره کردنش بودند. آنان با وجودی مملو از خشم و انزجار شعار \"وزیر سرمایه‌دار شرمت باد شرمت باد\" را فریاد کشیدند و در ادامه شعار‌های دیگری از قبیل وزیر سرمایه‌دار استعفا استعفا، وزیر بی اقتدار، نوکر سرمایه دار را سر دادند و در فاصله‌ی کوتاهی در محاصره‌ی نیروهای انتظامی قرار گرفتند، اما کوتاه نیامدند و در دل این محاصره با قدرت بیشتری به شعار دادن ادامه دادند. این محاصره برای کوتاه آمدن کارگران مؤثر واقع نشد و بتدریج این نیروها از دور و بر آنان به داخل وزارت کار رفتند و بی‌تفاوتی به اعتراضات کارگران از سوی مسئولین وزارت کار بر فضای اعتراضی در مقابل وزارت کار حاکم شد. اما آنان دست بردار نبودند و در ساعت ٢٥/١٨ که در حال پایان این چند خط نوشته هستم آنان همچنان در مقابل وزارت کار هستند و به نماینده‌های کارگران اعلام شده است تا دقایقی دیگر مبلغ سه ماه از حقوق معوقه به علاوه‌ی حدود ٢٥٠ هزارتومان علی الحساب به کارگران پرداخت خواهد شد.
آیا چنین اتفاقی خواهد افتاد و شکنجه و آزار کارگران فولاد زاگرس از سوی مسئولین وزارت کار و مدیر عامل کارخانه پایان خواهد گرفت؟؟!!
*عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران
٢١١ کارگر فولاد زاگرس از ١٨ تیر‌ماه سال‌جاری از کار خود اخراج شده‌اند. این کارگران بدون هیچ ادله‌ی قانونی و عرفی نزدیک به چهار ماه است بیکارند و از اول سال تا کنون دستمزدهای خود را دریافت نکرده‌اند. آنان همگی بیش از ١٥ سال سابقه کار در این کارخانه دارند و تعداد چشمگیری از آن‌ها هر کدام از ناحیه‌ای از بدن از چشم گرفته تا کمر و گوش و دست و پا در نتیجه ناامنی و شرایط سخت کار دچار آسیب‌های شدیدی شده‌اند و به علت عدم پرداخت دستمزدهایشان امسال فرزندان تعدادی از آنان از رفتن به مدرسه محروم شده‌اند. اخراج این کارگران چنان غیرقانونی بوده است که هم کمیسیون اصل نود مجلس و هم هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف در اداره‌ی کار شهرستان قروه رأی به بازگشت بکار این کارگران و پرداخت کلیه‌ی معوقات آنان داده‌اند. کارفرمای این کارخانه علت این همه ستم بر این کارگران را بازسازی کارخانه اعلام کرده است این در حالی است که کارفرما می‌توانست با اتکا به ماده‌ی قانونی تغییر ساختار و بازسازی کارخانه و با طی مراحل قانونی آن در مدت کوتاهی با نظارت وزارت صنایع و تصویب آن در شورای عالی کار تا زمان بازسازی کارخانه همه‌ی این کارگران را به بیمه‌ی بیکاری متصل کند. اما معلوم نیست چه ریگی در کفش مدیر عامل این کارخانه و سهامداران آن وجود دارد که نه تنها حاضر نیستند از این ماده‌ی قانونی برای وصل کارگران به بیمه بیکاری استفاده کنند بلکه به غیرقانونی‌ترین شکل ٢٣٠ تن از کارگران این کارخانه را آواره‌ی خیابان‌ها کرده‌اند.
تعجب آورتر از همه موارد فوق این است که صاحبان عمده‌ی سهام این کارخانه، نهادهایی هستند که با پول کارگران بنا شده‌اند و متعلق به کارگران ایران می‌باشند. این نهادها شامل شستا و وزارت تعاون سابق است به عبارت دیگر در حال حاضر یکی از عمده‌ترین سهامداران این کارخانه خود وزارت کار است. به همین دلیل نیز هست که وزارت کار در همدستی با مدیر عامل کارخانه به شکل بسیار آزار دهنده و شکنجه گونه‌ای از سه روز پیش بارها این کارگران را به پای هیجان دریافت حداقلی از مطالباتشان برده و باز گردانده است. بار اول روز پنجم آبان‌ماه مدیر عامل کارخانه با حضور در تجمع این کارگران در مقابل مجلس وعده‌ی یک فقره چک دو هفته‌ای را به آنان داد و پشت ورقه رأی هیئت حل اختلاف اداره‌ی کار شهرستان قروه با دست خط خود متعهد به اجرای کلیه‌ی آرای صادره در این رأی شد و این مسئله بارقه‌ی امید لقمه نانی را در چشم کارگران فولاد زاگرس روشن کرد. اما نه تنها چکی داده نشد بلکه نامبرده با همکاری مجلسیان از درب پشتی مجلس بیرون رفت و خود را از دسترس کارگران خارج کرد. به دنبال این وضعیت کارگران به ستوه آمده‌ی فولاد زاگرس تجمع خود را به مقابل وزارت کار در خیابان آزادی کشاندند و بعد از ظهر دیروز با حضور مدیر عامل کارخانه و نماینده‌های کارگران و مسئولین وزات کار توافق شد تا ساعت ٢٤ دیشب مبلغ ششصد میلیون تومان از معوقات این کارگران به حساب آنان واریز شود و فیلم انجام چنین کاری از سوی مسئولین وزارت کار در مقابل چشمان کارگران با دادان ناهار ماهی در ناهارخوری سازمان تأمین اجتماعی به آنان، چنان ماهرانه بازی شد که کارگران از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدند، غوغائی به پا شده بود. آنان در محیط گرم ناهار خوری سازمان تأمین اجتماعی و شکمی که پس از دو روز حضور در تهران و راستش بیشتر، ماه‌ها گرسنگی کشیدن، سیر کرده بودند تلفن پشت تلفن به خانواده هایشان زنگ می‌زدند که پول گرفتیم. اما با گذشت ساعتی به آنان اعلام کردند مدیر عامل گفته است حقوق کارگران شاغل در کارخانه نیز می‌باید از محل همین ششصد میلیون تومان پرداخت شود. کارگران به شدت خشمگین شدند اما هیجان گرفتن پول بالاخره آنان را قانع به پذیرش این مسئله کرد و مقرر شد ١٠ درصد از کل پول به حساب کارگران شاغل در کارخانه واریز شود.
با فرارسیدن ساعات آخر شب و عدم واریز پول به حساب‌های کارگران، آنان مردد و مبهوت سر بر بالین گذاشتند و ساعت ٨ صبح امروز عازم محل وزارت کار شدند. بار دیگر در مقابل وزارت کار خوشحالی سرا پای وجود کارگران را در بر گرفت، اعلام شد چکها صادر شده است و قراراست تا ساعتی دیگر پول به حساب آنان واریز شود. اما با فرا رسیدن ساعت ١٠ صبح اعلام کردند که می‌باید بخش دیگری از پول نیز به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز شود تا بیمه‌های کارگران برقرار گردد. همه کارگران یکدست و متحد به اعتراض پرداختند و اعلام کردند این مسئله طبق توافق، مربوط به کارفرماست و ما اجازه نمی‌دهیم ریالی دیگر از این پول برداشت شود اما بار دیگر آنان قانع شدند و خوشحال و هیجان‌زده از اینکه تا دقایقی دیگر پول دست‌شان را می‌گیرد در کنار دیوارهای وزارت کار نشستند. تا اینجا مبلغ ششصد میلیون به ٥٠٥ میلیون تومان کاهش پیدا کرده بود با این‌حال کارگران بسیار خوشحال و هیجان زده بودند. اما باز هم خبر بد دیگری در راه بود. حوالی ظهر اعلام شد پول به حساب شرکت واریز شده اما مدیر عامل کارخانه بخشی از آن را برداشت کرده است و فقط مبلغ ٤٨٠ میلیون تومان باقی مانده است. بار دیگر کارگران خشمگینانه به پا خواستند و طنین شعارهایشان در مقابل وزارت کار توجه مردم را به خود جلب کرد. اما همچون دفعات قبل کارگران مسئله‌ی پیش آمده را به جان خریدند و برای چندمین بار در کمتر از ٢٤ ساعت خوشحال و راضی از اینکه که همین الان پول به حسابشان واریز می‌شود در گوشه‌ای مشغول خوش و بش شدند.
آیا این پایان راه بود و همه چیز تمام شده و کارگران می‌توانستند با حداقلی از پول به آغوش خانواده‌های چشم انتطار خود در شهرستان قروه باز گردند؟ نه!! چنین نشد. حوالی ساعت ١٦ به کارگران اعلام شد پول به حساب مسدود شده شرکت واریز گردیده و امکان انتقال آن به حساب کارگران وجود ندارد. در این لحظه هر کسی در مقابل این کارگران ظاهر می‌شد آماده تکه پاره کردنش بودند. آنان با وجودی مملو از خشم و انزجار شعار \"وزیر سرمایه‌دار شرمت باد شرمت باد\" را فریاد کشیدند و در ادامه شعار‌های دیگری از قبیل وزیر سرمایه‌دار استعفا استعفا، وزیر بی اقتدار، نوکر سرمایه دار را سر دادند و در فاصله‌ی کوتاهی در محاصره‌ی نیروهای انتظامی قرار گرفتند، اما کوتاه نیامدند و در دل این محاصره با قدرت بیشتری به شعار دادن ادامه دادند. این محاصره برای کوتاه آمدن کارگران مؤثر واقع نشد و بتدریج این نیروها از دور و بر آنان به داخل وزارت کار رفتند و بی‌تفاوتی به اعتراضات کارگران از سوی مسئولین وزارت کار بر فضای اعتراضی در مقابل وزارت کار حاکم شد. اما آنان دست بردار نبودند و در ساعت ٢٥/١٨ که در حال پایان این چند خط نوشته هستم آنان همچنان در مقابل وزارت کار هستند و به نماینده‌های کارگران اعلام شده است تا دقایقی دیگر مبلغ سه ماه از حقوق معوقه به علاوه‌ی حدود ٢٥٠ هزارتومان علی الحساب به کارگران پرداخت خواهد شد.
آیا چنین اتفاقی خواهد افتاد و شکنجه و آزار کارگران فولاد زاگرس از سوی مسئولین وزارت کار و مدیر عامل کارخانه پایان خواهد گرفت؟؟!!
*عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران
