بهروز بوچانی: بر این باورم که این فیلم برای تاریخ استرالیا بسیار حائز اهمیت است و باید در تاریخ این کشور برای همیشه ثبت شود

آژانس کُردپا: \"چوکا\" نام فیلم مستندی است که توسط دو کارگردان کُرد و فارس تهیه شده است، فیلمی که با موبایل فیلمبرداری شده و در فستیوال لندن به سه زبان کُردی، فارسی وانگلیسی اکران شده است.

فیلم مذکور زندگی و وضعیت پناهندگان در کمپ‌های \"مانوس و نارو\" را به تصویر می‌کشد و بدین منظور آژانس کُردپا مصاحبه‌ای با یکی از کارگردانان این مستند داشته که در زیر خدمت خوانندگان کُردپا ارائه می‌گردد.

١- هدف شما از ساخت این فیلم چه بوده و مشکلات پیش‌روی پناهندگان در این کمپ چیست؟

بهروز بوچانی: در ابتدا بر خود لازم می‌دانم که متذکر شوم این فیلم دو کارگردان دارد، خودم و \"آرش کمال سروستانی\" که اهل ایران است و ساکن کشور هلند، این فیلم به سه زبان کردی و فارسی و انگلیسی است و نماینده‌ی کشورهای گینه، استرالیا و هلند در جشنواره لندن است. این فیلم در فستیوال‌های بین‌المللی کانبرا، ادلاید، داروین، سیدنی، گلاسکو، اسکاتلند و لندن شرکت و اکران شده است.

در واقع می‌توان گفت که این فیلم زبان گویای قریب به دوهزار پناهنده است که بیش از چهار سال در جزیره‌های \"مانوس\" در کشور گینه و \"نارو\" دچار مشکلات عدیده‌ای شده‌اند. هدف من و آرش این بود که صدای این پناهندگان را به گوش جهانیان برسانیم، به ویژه آن کشورهایی که حقوق بشر برای‌شان در اولویت است، آخرین هدف هم این بود که فیلم مذکور برای ثبت در تاریخ ساخته شود.

من بر این باورم که استرالیا قصد دارد که بعدها به جهان بگوید که حقوق بشر را در این کمپ‌ها نقض نکرده است و این مقطع تاریخی را از تاریخ خود حذف کند و در آینده کسی نداند که استرالیا دچار چه اشتباهاتی شده است. بر این باورم که این برای تاریخ استرالیا بسیار پر اهمیت است و باید در تاریخ این کشور برای همیشه بماند.

٢- تعداد پناهندگان در این کمپ چند نفر است و زندگی آن‌ها چگونه است؟

بهروز بوچانی: قریب به ٨٠٠ نفر در جزیره مانوس و ٨٠٠ نفر نیز در جزیره‌ی نارون حضور دارند و طی این چهار سال نیز قریب به ٦٠٠ نفر به کشورهای خود بازگشته‌اند که اکثرا اهل ایران و افغانستان بوده‌اند.

٣- آیا پناهندگان کورد در این کمپ‌ها زیادند؟ چه تعداد پناهنده‌ی کورد در این کمپ‌ها حضور دارند؟

بهروز بوچانی: کوردهای این کمپ‌ها قریب به ٢٥ نفر می‌شوند. اما به نظرم بهتر است که به دلایل ترک کشور و تقاضای پناهندگی آن‌ها اشاره نکنم. چرا که احتمال دارد در آینده کسی از آن‌ها به ایران بازگردد و دچار مشکلات عدیده‌ای شود.

٤- دولت استرالیا چه تصمیمی برای آینده این پناهندگان گرفته است؟

بهروز بوچانی: استرالیا اعلام کرده است که هر کس با قایق به کشور من وارد شود هرگز نخواهم گذاشت که وارد جامعه استرالیا شود و باید در کشور نارو یا گینه برای همیشه بماند، اما بعد از چهار سال، توافقی مابین استرالیا و آمریکا شکل گرفته است که بنابر آن پناهندگان این کمپ‌ها به آمریکا فرستاده می‌شوند و تا به امروز قریب به ٥٠ نفر از آنان طی یک ماه گذشته به آمریکا فرستاده شده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که تا پایان سال جاری همه پناهندگان به آنجا بروند.

٥- آیا این فیلم توانسته است اهدافی را که شما به دنبال آن بودید برآورده کند؟

بهروز بوچانی: دستاوردهای این فیلم بسیار مهم هستند به ویژه در فستیوال لندن که در بخش رقابتی این فستیوال شرکت کرده است. بسیار خوشحالم که این فیلم توانسته است که به تریبونی برای پناهندگان بدل شود و امروزه سازمان‌های بین‌المللی متعددی به این مساله می‌اندیشند، حال دیگر دولت استرالیا نمی‌تواند مقاومت کند و او را آشفته کرده است. حال تعداد فراوانی از مردم جهان می‌دانند که دولت استرالیا در مانوس چه‌ اعمالی انجام داده است. این فیلم توانسته تندیس بهترین فیلم آسیا و اقیانوسیه را به دست بیاورد که این کم دستاوردی نیست.

بهروز بوچانی، اهل استان ایلام، نویسنده و روزنامه‌نگار کُرد می‌باشد که به دلایلی ناچار شد چهار سال پیش کردستان ایران را ترک کند و طی این چهار سال به پوشش خبری مسائل موجود در کمپ‌های \"مانوس و نارو\" و فعالیت‌های حقوق بشری در این زمینه پرداخته است.