بررسی جوانب سیاسی ـ حقوقی شیمیایی‌باران حلبچه و سردشت
15:38 - 17 اسفند 1394
آژانس کُردپا: یاد و خاطره‌ی بیش از ٥ هزار قربانی فاجعه شیمیایی‌باران شهرهای کُردستان با حضور جمعی از شخصیت‌های فرهنگی و علمی در دانشگاه کُردستان گرامی داشته شد.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، عصر روز گذشته، شانزدهم اسفندماه در تالار مولوی دانشگاه کُردستان چندین شخصیت علمی و پژوهشگر سیاسی درباره واقعه شیمیایی‌باران حلبچه و سردشت به ایراد سخنرانی پرداختند.
یکی از اساتید دانشگاه بوعلی شهر همدان با اشاره به ملی‌گرایی و شوونیسم عرب، چنین نگاهی را از دلایل بروز فاجعه حلبچه برشمرد.
![\"29713.jpg\"](\"{imagepath}/29713.jpg\")
در این سمینار، عضو دیگری از هیأت علمی دانشگاه کُردستان تصریح کرد: تحقیقات انجام شده پس از بمباران شیمیایی سردشت نیز نشان می‌دهد که احساس ناامنی، بی اعتمادی، وابستگی، عصبانیت، پرخاشگری در مردمانی که به طور مستقیم با این مسئله درگیر بوده اند، به وجود آمده است.
هادی نقدی در ادامه با انتقاد از بی‌تفاوتی روشنفکران جامعه، گفت: متاسفانه امروز تعداد محدودی مخاطب اخبار منتشره از این روز در رسانه‌ها هستند در حالی‌که وظیفه طبقه روشنفکر است که در برابر چنین روزی احساس مسئولیت کرده و با دقت تمام مطالب منتشره در رسانه‌ها را دنبال کند.
حسین محمدزاده جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نیز در این پنل فاجعه حلبچه را یک کشتار مهندسی و برنامه‌ریزی شده نامید و با طرح سئوالی به پیامدهای حلبچه برای کُردها اشاره کرد و پرسید آیا این فاجعه می‌تواند به محور وحدتی در میان کُردها تبدیل شود.
وی در ادامه خاطرنشان کرد که بمباران‌های شیمیایی رژیم بعث تنها به سردشت در ایران خلاصه نمی‌شود، چرا که آثار آن در برخی از روستاهای مریوان و حتی کرمانشاه با وجود گذشت چندین دهه از این فاجعه، امروز پیامدهای روانی این فاجعه غیرانسانی به صورت سرطان در بین مردمان روستایی در مریوان وجود دارد.
گرامیداشت یاد و خاطره‌ی قربانیان شیمیایی‌باران حلبچه و سردشت به همت کانون‌های شعر و ادب \"اهورا\" دانشگاه کردستان برگزار شد.
شیمیایی‌باران حلبچه در ١٦ مارس ١٩٨٨( ٢٦ اسفندماه ١٣٦٦) به وقوع پیوست که در این حادثه، ٥ هزار غیرنظامی جان خود را از دست داده و هزارن نفر نیز همچنان تحت تأثیر گازهای بکارگرفته در بمب‌ها هستند.
شهر سردشت نیز در هفتم تیرماه ١٣٦٦ از سوی هواپیماهای حکومت بعث بمباران شیمیایی باران گردید که در دم ١٤٠ نفر جان خود را از دست دادند.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، عصر روز گذشته، شانزدهم اسفندماه در تالار مولوی دانشگاه کُردستان چندین شخصیت علمی و پژوهشگر سیاسی درباره واقعه شیمیایی‌باران حلبچه و سردشت به ایراد سخنرانی پرداختند.
یکی از اساتید دانشگاه بوعلی شهر همدان با اشاره به ملی‌گرایی و شوونیسم عرب، چنین نگاهی را از دلایل بروز فاجعه حلبچه برشمرد.
ستار عزیزی دکترای حقوق
به گفته‌ی ستار عزیزی، تا زمانی که ریشه چنین حوادثی از بین نرود، امکان تکرار مجدد آن وجود دارد چنانچه که اخیرا نیز جنایاتی مشابه، علیه کُردهای ایزدی صورت گرفت.در این سمینار، عضو دیگری از هیأت علمی دانشگاه کُردستان تصریح کرد: تحقیقات انجام شده پس از بمباران شیمیایی سردشت نیز نشان می‌دهد که احساس ناامنی، بی اعتمادی، وابستگی، عصبانیت، پرخاشگری در مردمانی که به طور مستقیم با این مسئله درگیر بوده اند، به وجود آمده است.
هادی نقدی در ادامه با انتقاد از بی‌تفاوتی روشنفکران جامعه، گفت: متاسفانه امروز تعداد محدودی مخاطب اخبار منتشره از این روز در رسانه‌ها هستند در حالی‌که وظیفه طبقه روشنفکر است که در برابر چنین روزی احساس مسئولیت کرده و با دقت تمام مطالب منتشره در رسانه‌ها را دنبال کند.
حسین محمدزاده جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نیز در این پنل فاجعه حلبچه را یک کشتار مهندسی و برنامه‌ریزی شده نامید و با طرح سئوالی به پیامدهای حلبچه برای کُردها اشاره کرد و پرسید آیا این فاجعه می‌تواند به محور وحدتی در میان کُردها تبدیل شود.
وی در ادامه خاطرنشان کرد که بمباران‌های شیمیایی رژیم بعث تنها به سردشت در ایران خلاصه نمی‌شود، چرا که آثار آن در برخی از روستاهای مریوان و حتی کرمانشاه با وجود گذشت چندین دهه از این فاجعه، امروز پیامدهای روانی این فاجعه غیرانسانی به صورت سرطان در بین مردمان روستایی در مریوان وجود دارد.
گرامیداشت یاد و خاطره‌ی قربانیان شیمیایی‌باران حلبچه و سردشت به همت کانون‌های شعر و ادب \"اهورا\" دانشگاه کردستان برگزار شد.
شیمیایی‌باران حلبچه در ١٦ مارس ١٩٨٨( ٢٦ اسفندماه ١٣٦٦) به وقوع پیوست که در این حادثه، ٥ هزار غیرنظامی جان خود را از دست داده و هزارن نفر نیز همچنان تحت تأثیر گازهای بکارگرفته در بمب‌ها هستند.
شهر سردشت نیز در هفتم تیرماه ١٣٦٦ از سوی هواپیماهای حکومت بعث بمباران شیمیایی باران گردید که در دم ١٤٠ نفر جان خود را از دست دادند.
