کُردپا ۱۴ ساله شد؛ چهارده سال مسئولیت، مستندسازی و ترویج حقوق بشر، برای مردم کردستان

چهارده سال پیش، در ۱ مرداد ۱۳۹۰، پس از نزدیک به یک سال برنامه‌ریزی، آماده‌سازی و تلاش مستمر پشت‌صحنه، «کُردپا – آژانس خبررسانی کُردستان» فعالیت رسمی خود را به‌عنوان نخستین رسانهٔ تخصصی و حقوق بشری خارج از ایران آغاز کرد؛ رسانه‌ای که با رویکردی منسجم، مداوم و چندزبانه (کُردی، فارسی و انگلیسی)، مستندسازی و اطلاع‌رسانی نقض حقوق بشر در کُردستان ایران را به‌طور روزانه دنبال کرد و تاکنون بی‌وقفه این مأموریت را ادامه داده است.

پیش از کُردپا، در سال ۱۳۸۴، محمدصدیق کبودوند با تأسیس «سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان» نخستین نهاد منسجم برای ثبت نقض حقوق بشر در کردستان را در داخل ایران بنیان گذاشت. اما با بازداشت و محکومیت او در تیر ۱۳۸۶ به ۱۰ سال و نیم حبس، فعالیت آن سازمان متوقف شد و خلأی در مستندسازی و دفاع از حقوق مردم کردستان ایجاد گردید. کُردپا در خارج از ایران این وظیفه را بر عهده گرفت و به‌سرعت به منبع اصلی داده‌ها، گزارش‌های میدانی و روایت‌های مستند از کردستان بدل شد.

در چهارده سال گذشته، کُردپا:

هزاران مورد از بازداشت‌ها، اعدام‌ها، کشتار کولبران، تبعیض ساختاری، نقض حقوق زنان، بحران‌های کارگری، خودکشی‌ها و فجایع زیست‌محیطی را ثبت و در قالب گزارش‌های آماری و پرونده‌های تحلیلی منتشر کرده است؛

استانداردی تازه برای گزارشگری حقوق بشری در کُردستان بنا نهاده که بر راستی‌آزمایی چندلایه، دقت جزئیات، پرهیز از فرافکنی و احترام به مالکیت داده‌ها استوار است؛

با حضور رسمی در سازوکارهای سازمان ملل متحد (بیانیه‌های شفاهی در شورای حقوق بشر، گزارش‌های UPR و CERD و مکاتبات با گزارشگران ویژه) و همکاری با نهادهای بین‌المللی (از جمله عفو بین‌الملل، کمیته حقیقت‌یاب و دیده‌بان حقوق بشر)، صدای قربانیان کردستان را به سطح جهانی رسانده است؛

در بیش از ۴۰ بیانیهٔ رسمی یا مشترک دربارهٔ اعدام‌ها، حقوق زنان، اقلیت‌ها، بحران‌های زیست‌محیطی، ترورهای سیاسی و حق تعیین سرنوشت مشارکت کرده و نقش خود را به‌عنوان ترویجگر و الگوگذار حقوق بشر تثبیت نموده است؛

با پیوستن به ائتلاف Impact Iran و ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام، و ثبت رسمی به‌عنوان سازمان حقوق بشری در ایالات متحده (۱۳۹۹) و کانادا (۲۰۲۴)، جایگاه حقوقی و شبکه‌ای خود را در سطح بین‌المللی تقویت کرده است.

امروز، کُردپا نه‌تنها مرجع معتبر داده‌ها و گزارش‌های میدانی از کردستان است، بلکه به الگویی عملی برای شفافیت، دقت، ترویجگری و پیوند میان مستندسازی حقوق بشری و کنشگری مدنی تبدیل شده است. چهارده سال فعالیت داوطلبانه و بی‌وقفه نشان داده است که صدای کردستان حتی زیر فشار سانسور، فیلترینگ و برچسب‌گذاری امنیتی  زنده است، شنیده می‌شود، و کُردپا مصمم است این صدا را فراتر از مرزها و در خدمت دادخواهی قربانیان، زنده و ماندگار نگاه دارد.

بخش اول – از آژانس خبررسانی کُردستان (کُردپا)  تا ثبت به‌عنوان سازمان حقوق بشری کُردپا؛

کُردپا فعالیت رسمی خود را در یک مرداد ۱۳۹۰ به‌عنوان یک آژانس خبررسانی تحت عنوان «آژانس خبررسانی کُردپا» آغاز کرد تا با پوشش حرفه‌ای و بی‌طرفانهٔ نقض حقوق بشر در کردستان ایران، خلأ اطلاع‌رسانی موجود را پر کند و اخبار را با دقت و صحت به رسانه‌ها، افکار عمومی و سازمان‌های بین‌المللی منتقل نماید. این مأموریت، از آغاز، بر پایهٔ اصول اخلاقی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری شکل گرفت: راستی‌آزمایی چند منبعی، بی‌طرفی سیاسی، احترام به کرامت انسانی، و خودداری از انتشار هرگونه خبر یا تحلیل بدون پشتوانه مستند در تمام گزارش‌ها.

کُردپا در مقطعی تاریخی پا به عرصه گذاشت که شبکه‌های اجتماعی فراگیر نبودند و دسترسی به اخبار کُردستان برای افکار عمومی و رسانه‌ها دشوار بود. در چنین شرایطی که اطلاع‌رسانی درباره نقض حقوق بشر در کُردستان پراکنده و ناقص بود، کُردپا شکل گرفت تا این خلا را پر کرده و پوشش منظم و فراگیر این موارد را در سطح داخلی و بین‌المللی تضمین کند. پیش از آغاز به کار کُردپا، گزارش‌های مربوط به نقض حقوق بشر در کردستان عمدتا پراکنده و بدون ساختار آماری منتشر می‌شد. کُردپا این روند را تغییر داد و مدلی منظم و دسته‌بندی‌شده برای مستندسازی ایجاد کرد. پیش از آغاز به کار کُردپا، داده‌ها و گزارش‌های مربوط به نقض حقوق بشر در کُردستان پراکنده، غیرسیستماتیک و اغلب در لابه‌لای گزارش‌های سیاسی گم می‌شد. کُردپا این الگو را شکست و یک ساختار منسجم و حرفه‌ای برای پوشش منظم و شفاف این موارد ایجاد کرد. ویژگی‌های اصلی این مدل تازه عبارت بودند از:

ایجاد آرشیو جامع و منظم: ثبت دقیق و دسته‌بندی‌شدهٔ موارد نقض حقوق بشر (از اعدام و کشتار کولبران تا تبعیض ساختاری، بحران‌های کارگری، خودکشی‌ها و فجایع زیست‌محیطی) در قالب گزارش‌های آماری.

استانداردسازی مستندسازی: پایه‌گذاری فرهنگ تفکیک آماری، راستی‌آزمایی چند لایه، و پرهیز از فرافکنی در گزارش‌ها، که اکنون به معیار بسیاری از نهادهای حقوق بشری دیگر در کردستان بدل شده است.

رسانه‌ای چندزبانه و فراتر از مرزها: استفاده از سه زبان (کُردی، فارسی و انگلیسی) و اتکا به شبکهٔ خبرنگاران و منابع محلی و برون‌مرزی، تا داده‌ها هم برای افکار عمومی محلی و هم برای رسانه‌ها و نهادهای بین‌المللی قابل‌استفاده باشد.

پیوند میان خبررسانی و دادخواهی: تبدیل داده‌های مستند به ابزارهای حقوقی و مدنی برای حمایت از قربانیان، جلب توجه جهانی، و فشار بر ساختارهای نقض حقوق بشر.

این رویکرد باعث شد کُردپا نه‌تنها به مرجع خبری اصلی دربارهٔ نقض حقوق بشر در کردستان ایران، بلکه به الگویی برای شفافیت، دقت و پیوند میان اطلاع‌رسانی و کنشگری بدل شود؛ جایگاهی که همچنان پس از ۱۴ سال حفظ کرده است.

با گسترش و تشدید نقض سیستماتیک و نهادینهٔ حقوق بشر در کُردستان ایران – از اعدام‌های گسترده و کشتار کولبران گرفته تا سرکوب اعتراضات، تبعیض ساختاری و محرومیت‌های اقتصادی و فرهنگی – نیاز به نهادی مستقل و حرفه‌ای که بتواند این موارد را به‌طور مستمر شناسایی، ثبت و به سازوکارهای بین‌المللی منتقل کند بیش از پیش احساس شد. در پاسخ به این نیاز، کُردپا که از سال ۱۳۹۰ مأموریت خود را به‌عنوان نخستین رسانهٔ تخصصی خارج از ایران آغاز کرده بود، در ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ در ایالات متحده و سپس در ۲۸ مارس ۲۰۲۴ در کانادا به‌عنوان یک سازمان غیرانتفاعی و حقوق بشری ثبت شد. این گسترش حقوقی و ساختاری دو هدف کلیدی را دنبال می‌کند:

هزینه‌دار کردن نقض حقوق بشر در کردستان ایران از طریق مستندسازی دقیق و ارائهٔ داده‌ها به نهادهای بین‌المللی، تا موارد بازداشت‌ها، اعدام‌ها، سرکوب‌ها و تبعیض‌های ساختاری در اسناد رسمی سازمان ملل و گزارش‌های حقوق بشری جهانی ثبت شود و مسئولان این نقض‌ها زیر نظارت و فشار بین‌المللی قرار گیرند.

ترویجگری و اثرگذاری در حوزهٔ حقوق بشر؛با هدف ارتقای آگاهی عمومی، توانمندسازی فعالان، رساندن صدای مردم کردستان، به‌عنوان اقلیتی تحت ستم و سرکوب مضاعف، به افکار عمومی جهانی، و ورود فعال به سازوکارهای رسمی حقوق بشر برای پیگیری و دادخواهی در سطوح بین‌المللی است.

تیم کُردپا با تکیه بر شبکهٔ وسیع خبرنگاران، منابع میدانی و داوطلبان در سراسر کردستان، نه‌تنها وقایع را ثبت می‌کند بلکه این داده‌ها را به ابزارهای مؤثر برای دادخواهی، لابی‌گری و آموزش مدنی تبدیل می‌کند؛ ابزاری که امروز در گزارش‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل، UPR، CERD، عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و ده‌ها نهاد بین‌المللی بازتاب می‌یابد.

کُردپا در این مسیر همچنان بر چهار اصل بنیادین پای می‌فشارد:

استقلال کامل و پرهیز از سیاست‌زدگی،

پایبندی به رویکرد صرفا حقوق‌بشری و آموزش‌محور،

راستی‌آزمایی چندمنبعی و تأیید دوسره برای هر گزارش،

و گسترش شبکه داوطلبان و دیدبان‌ها برای پوشش همه‌جانبه، بدون محدودیت جغرافیایی.

این ساختار و اصول، کُردپا را به مرجعی معتبر و مؤثر بدل کرده تا به‌عنوان یک سازمان معتبر و مسئولیت‌پذیر حقوق بشری شناخته شود که داده‌هایش مرجعیت بین‌المللی یافته و در گزارش‌های سازمان ملل، نهادهای حقوق بشری و رسانه‌های جهانی بازتاب پیدا می‌کند.  همزمان مستندساز، مدافع و ترویجگر حقوق بشر در کردستان است؛ نهادی که نه‌فقط صدای قربانیان را به گوش جهانیان می‌رساند، بلکه نقض حقوق بشر را برای عاملان و ساختارهای سرکوب، هزینه‌دار و غیرقابل انکار می‌کند.

بخش دوم – نقش بین‌المللی و ترویجی سازمان حقوق بشری کُردپا

در چهارده سال گذشته، کُردپا فعالیت خود را تنها به ثبت و انتشار اخبار، گزارشات و  داده‌ها محدود نکرده و با گسترش حضور در شبکه‌ و ائتلاف‌های بین‌المللی، سازوکارهای رسمی سازمان ملل و صدور بیانیه‌های مشترک، توانسته است صدای نقض حقوق بشر در کُردستان را به سطح جهانی برساند و داده‌های میدانی خود را به ابزارهای فشار دیپلماتیک و کُنشگری حقوق بشری تبدیل کند.

این نقش بین‌المللی در سه محور اصلی دنبال شده است:

۲.۱ – عضویت در ائتلاف‌ها و شبکه‌های بین‌المللی

ائتلاف Impact Iran (خرداد ۱۴۰۱): همکاری با بیش از ۱۷ سازمان غیردولتی برای ارائهٔ داده‌ها و گزارش‌های موضوعی به شورای حقوق بشر، کمیته رفع تبعیض نژادی (CERD) و فرایند UPR، با تمرکز ویژه بر حقوق اقلیت‌ها و قربانیان سرکوب در کردستان.

ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام (اکتبر ۲۰۲۳): پیوستن به بیش از ۱۶۰ سازمان حقوق بشری، کانون وکلا و اتحادیه‌ها برای پیشبرد لغو جهانی مجازات اعدام و کاهش استفاده از آن در کشورهایی مانند ایران.

این عضویت‌ها، کُردپا را به بخشی از شبکه‌های بین‌المللی تبدیل کرده که مستندسازی میدانی آن را به سیاست‌گذاری و فشار جهانی پیوند می‌زنند.

۲.۲ – حضور در سازوکارهای سازمان ملل و دیپلماسی رسمی

شورای حقوق بشر (HRC): ارائه دست‌کم سه بیانیه شفاهی رسمی (۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳) درباره اعدام‌ها، کشتار کولبران و سرکوب خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی ؛ از جمله سخنرانی دکتر کوچر ولَدبیگی در نشست ۵۲ (مارس ۲۰۲۳) با لباس کُردی که با آزار دیپلمات‌های وابسته به ایران در صحن همراه شد و واکنش رسمی کُردپا را در پی داشت.

گزارش‌های ادواری سازمان ملل: داده‌های آماری و میدانی کُردپا در گزارش مشترک «حقوق اقلیت‌ها» برای دور چهارم UPR ایران (ژانویه ۲۰۲۵) و گزارش ۳۰ صفحه‌ای CERD (ژوئیه ۲۰۲۴) گنجانده شد؛ این داده‌ها مبنای ۹ توصیه کلیدی در پیش‌نویس گزارش‌های سازمان ملل شد.

مکاتبات و اقدام جمعی: مشارکت در نامهٔ هشدارآمیز ۵۵ سازمان به چهار گزارشگر ویژه درباره لایحه محدودسازی اینترنت (اکتبر ۲۰۲۱) و بیانیه ۱۵ نهاد درباره حقوق باروری زنان (مه ۲۰۲۴).

دیپلماسی میدانی: دیدار سالانه نمایندگان کُردپا با دیپلمات‌ها و سازمان‌های حامی در حاشیه نشست‌های ژنو، از جمله مذاکرات با هیئت‌های آلمانی و هلندی در ژوئیه ۲۰۲۳ دربارهٔ کشتار کولبران. و همچنین حضور رسمی نمایندگان کُردپا در مارس ۲۰۲۵ به‌دنبال ارائه دومین گزارش کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در صحن علنی سازمان ملل.

این اقدامات، داده‌های کُردپا را به اسناد رسمی و سیاست‌گذاری‌های حقوق بشری بین‌المللی منتقل کرده و صدای قربانیان کردستان را به نهادهای تصمیم‌گیر جهانی رسانده است.

۲.۳ – بیانیه‌ها و کُنشگری شبکه‌ای

بین مرداد ۱۳۹۰ تا مرداد ۱۴۰۴، دست‌کم ۴۰ بیانیهٔ رسمی یا امضا شده در حوزه‌های اعدام و ناپدیدسازی، حقوق زنان، اقلیت‌ها، بحران‌های زیست‌محیطی، ترورهای سیاسی، حق تعیین سرنوشت و مناسبت‌های نمادین صادر یا امضا شده است.

این بیانیه‌ها کُردپا را به بیانیه‌محورترین نهاد حقوق بشری کُردی در ایران تبدیل کرده و جایگاه آن را از یک رسانهٔ صرف به سخنگوی جامعهٔ مدنی کردستان ارتقا داده‌اند.

الگوی همکاری شبکه‌ای کُردپا با ده‌ها سازمان محلی و بین‌المللی، مطالبه‌گری جمعی برای عدالت و دادخواهی را تقویت کرده و داده‌های میدانی این سازمان را به منبع استناد و فشار حقوقی برای رسانه‌ها، وکلا و نهادهای جهانی تبدیل کرده است.

بخش سوم – سبک گزارشگری کُردپا: مستندسازی دقیق، پرهیز از فرافکنی و مرجعیت بین‌المللی

در چهارده سال گذشته، کُردپا گزارشگری حقوق بشر را در کُردستان ایران از انتشار پراکندهٔ اخبار و آمار به یک فرایند حرفه‌ای و منسجم مستندسازی تبدیل کرده است؛ فرایندی که هم استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر را رعایت می‌کند و هم داده‌هایی قابل استناد برای دادخواهی، پژوهش و فشار دیپلماتیک فراهم می‌آورد.

کُردپا نه‌فقط به انتشار بولتن‌های آماری بسنده نکرده، بلکه پرونده‌های تحلیلی جامع دربارهٔ موضوعاتی چون بازداشت‌ها، قتل‌های حکومتی و اعدام‌ها، کشتار کولبران، سرکوب زنان، تبعیض قضایی، بحران‌های کارگری، فجایع زیست‌محیطی و حتی پدیده‌هایی کمتر دیده‌شده مانند خودکشی سربازان کُرد تهیه کرده است. این گزارش‌ها همگی با داده‌های تفکیکی، تحلیل‌های حقوقی و مستندات میدانی پشتیبانی می‌شوند.

دو اصل کلیدی، شالوده این شیوه گزارشگری هستند:

راستی‌آزمایی چند لایه و پرهیز از فرافکنی:

هر خبر یا گزارش پیش از انتشار، با دست‌کم دو شاهد میدانی و در صورت امکان نظر یک وکیل یا فعال مطلع تطبیق داده می‌شود.

کُردپا به‌صراحت اعلام می‌کند که به دلیل فضای امنیتی، ممکن است همهٔ موارد نقض حقوق بشر را پوشش ندهد، اما هرگز آماری تخمینی یا غیرمستند ارائه نمی‌دهد و اولویت را به دقت و اعتبار می‌دهد، نه سرعت.

همین رویکرد موجب شده کُردپا از دام‌های امنیتی نهادهای سرکوبگر که برای بی‌اعتبارسازی رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری طراحی می‌شوند، دور بماند.

احترام به همکاری و مالکیت داده‌ها:

کُردپا تلاش دیگر سازمان‌ها را به رسمیت می‌شناسد، داده‌های آن‌ها را با ذکر منبع استفاده می‌کند و از کپی‌برداری یا حذف نام منابع پرهیز دارد.

این شفافیت، ضمن حفظ اعتبار، باعث شده کُردپا به‌جای رقیب، شریکی مورد اعتماد برای نهادهای مدنی و حقوق بشری تبدیل شود.

به‌واسطهٔ این روش، کُردپا اکنون به معیار حرفه‌ای گزارشگری در کردستان تبدیل شده است:

داده‌ها و تحلیل‌های آن ستون فقرات گزارش‌های Impact Iran، کمیته رفع تبعیض نژادی (CERD) و UPR را تشکیل می‌دهد و مبنای ۹ توصیهٔ رسمی به دولت ایران در سازمان ملل بوده است.

آمار و مستندات کُردپا دربارهٔ کولبران و اعدام‌ها در جلسات شورای حقوق بشر به رسمیت شناخته شده و حتی اصطلاح «کولبر» (Kolbar) را وارد ادبیات دیپلماتیک سازمان ملل کرده است.

نهادهای جهانی از جمله عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و بنیادهای بین‌المللی حقوق دیجیتال برای استناد به واقعیت‌های میدانی کردستان به داده‌های کُردپا ارجاع می‌دهند.

کُردپا با این رویکرد، نشان داده که دقت و اعتبار را هرگز فدای سرعت یا رقابت رسانه‌ای نمی‌کند، و همین باعث شده داده‌هایش نه‌فقط صدای قربانیان را بلندتر کند، بلکه به ابزارهای واقعی برای دادخواهی، پاسخ‌گویی و فشار بر ساختارهای سرکوب تبدیل شود.

بخش چهارم – نگاه و حساسیت جمهوری اسلامی نسبت به کُردپا

کُردپا از نخستین ماه‌های فعالیت، هدف محدودیت و فشار سیستماتیک از سوی جمهوری اسلامی قرار گرفته است. تنها شش ماه پس از آغاز به کار رسمی، در بهمن ۱۳۸۹ / فوریه ۲۰۱۱، وب‌سایت کُردپا به دستور کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه فیلتر شد و از آن زمان تاکنون، تمامی دامنه‌های جایگزین این رسانه در ایران مسدود شده‌اند.

در رسانه‌ها و اسناد رسمی حکومتی نیز نام کُردپا بارها با هدف برچسب‌گذاری امنیتی ذکر شده است:

در سال ۲۰۲۳، خبرگزاری ایرنا (نسخه انگلیسی) در گزارشی، کُردپا را همراه چند نهاد مدنی دیگر در فهرست «Anti-Iran groups» ذکر کرد و انگیزهٔ آن‌ها را «اقدام برای تجزیهٔ ایران» خواند.

در زمستان ۱۳۹۹، فصلنامهٔ «امنیت ملی» وابسته به دانشگاه عالی دفاع، در یک مقالهٔ پژوهشی، نشانی www.kurdpa.net را در میان منابع «جریان‌های افراطی قومی و تهدید نرم» طبقه‌بندی کرد.

حساسیت امنیتی نسبت به کُردپا پس از خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی به اوج رسید. این رسانه در ساعت ۱۳:۲۱ روز ۲۴ شهریور ۱۴۰۱، نخستین تصویر ژینا/مهسا امینی را در حالی که در بیمارستان کسری تهران بیهوش بود، منتشر کرد. این انتشار، هم‌زمان با آغاز اعتراضات سراسری، سبب شد که کُردپا در رسانه‌های دولتی و امنیتی به‌عنوان یکی از «رسانه‌های کُردی معاند» معرفی شود.

همچنین، اعضای خانوادهٔ اعضای تیم کُردپا در ایران با موارد متعدد فشار امنیتی روبه‌رو بوده‌اند، از جمله:

بازداشت و احضارهای مکرر،

محرومیت‌های اجتماعی و تحصیلی،

و تهدیدهای مستقیم مبنی بر بازگرداندن اعضای خارج از کشور.

کُردپا از اطلاع‌رسانی عمومی دربارهٔ این موارد خودداری کرده است، زیرا اعضای خانوادهٔ تحت فشار در ایران، هیچ فعالیت سیاسی یا حقوق بشری ندارند و صرفاً شهروندان عادی هستند؛ و هدف اصلی، جلوگیری از آسیب بیشتر به آنان بوده است.

به این ترتیب، هرچند نام کُردپا در اسناد رسمی جمهوری اسلامی محدود اما همواره در چارچوب جرم‌انگاری و بی‌اعتبارسازی ذکر می‌شود، استفادهٔ مراکز پژوهشی امنیتی از داده‌ها و منابع این رسانه در مقالات تحلیلی (مانند دانشگاه عالی دفاع) نشان می‌دهد که داده‌های کُردپا حتی برای نهادهای حکومتی به‌عنوان منبع میدانی مورد استفاده قرار می‌گیرند، هرچند در چارچوب ادبیات امنیتی.

بخش پایانی – تعهد، سپاسگزاری و ادامهٔ راه کُردپا

پس از چهارده سال فعالیت مستمر که از ۱ مرداد ۱۳۹۰ با کمترین امکانات و بر پایهٔ تلاش‌های داوطلبانه آغاز شد؛ کُردپا همچنان خود را متعلق به مردم کردستان می‌داند، نه به هیچ فرد یا گروه خاص. این نهاد از روز نخست بر این اصل پای فشرده است که مردم کردستان حق دارند صدای‌شان، تجربه‌های سرکوب و تبعیض مضاعف‌شان، و واقعیت‌های زندگی‌شان در سطحی فراگیر شنیده شود.

تیم کُردپا وظیفهٔ خود می‌داند که مادامی‌که در این میدان حضور دارد، به تمامی اصول و تعهدات خود پایبند بماند:

بالا بردن صدای کردستان و رساندن آن به افکار عمومی جهانی،

فریاد زدن تبعیض و نقض حقوق مضاعف علیه مردم این منطقه،

و تداوم مستندسازی و دادخواهی، با رعایت کامل استانداردهای حرفه‌ای و اصول جهانی حقوق بشر.

ما در این چهارده سال، در کنار ثبت و انتشار داده‌ها، همواره گزارش‌های خود را به گزارشگر ویژهٔ حقوق بشر در ایران ارسال کرده‌ایم و با سازمان‌هایی چون عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و دیگر نهادهای معتبر همکاری داشته‌ایم. در اعتراضات سراسری اخیر، همکاری گستردهٔ ما با کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد بخشی از تلاش برای مستندسازی دقیق و بین‌المللی بود.

در این مسیر، از تمامی رسانه‌ها، تلویزیون‌ها و سکوهای خبری کُردی و غیرکُردی که با اعتماد و پوشش خود به ادامهٔ فعالیت‌های کُردپا کمک کردند، از تمامی مخاطبان و فعالانی که در این سال‌ها همراه ما بودند، و از رسانه‌های بین‌المللی که با اعتمادشان، داده‌های کُردپا را به سطح جهانی بردند، سپاسگزاری می‌کنیم. این اعتماد، یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای کُردپا در گسترش صدای کردستان بوده است.

امروز، با یاد تمامی جان‌باختگان راه آزادی و کسانی که هنوز در اسارت به‌سر می‌برند، کُردپا تعهد می‌کند که این مسیر را با همان احساس مسئولیت و اصول حرفه‌ای آغازین ادامه دهد، و هر روز بیش از پیش، به صدای بی‌صدایان و مدافع حقوق مردم کردستان تبدیل شود.

سازمان حقوق بشری کُردپا- شورای مدیریت کُردپا

۱ مرداد ۱۴۰۴- ۲۳ جولای ۲۰۲۵