برای کولبران؛ ابراهیم علی‌پور عکاس کُرد بانەای با پروژه «گلوله‌ها مرز ندارند» برنده جایزه ورلدپرس شد
طی روزهای گذشته، ابراهيم علی‌پور عکاس کُرد بانەای با پروژه «گلوله‌ها مرز ندارند» که یک مستند قدرتمند و عمیق از زندگی کولبران در مناطق مرزی را به تصویر کشیده بود؛ برنده جایزه ورلدپرس ۲۰۲۵، یکی از معتبرترین جوایز عکاسی خبری و مستند در جهان شد.
ابراهیم علی‌پور در این رابطه در صفحه اینستاگرام خود ضمن انتشار چند تصویر نوشته است؛ «من بسیار مفتخرم که پروژه‌ی من با عنوان «گلوله‌ها مرز ندارند» موفق به دریافت جایزه‌ی ورلد پرس فتو شده است. این پروژه چیزی فراتر از یک مجموعه عکس، بلکه بخشی از تجربه زیسته‌ی من به‌عنوان یک کُرد از مناطق مرزی ایران و عراق است.
در این مجموعه تلاش کرده‌ام داستان کولبران، این باربران مرزی را با صداقت و صمیمیت روایت کنم، زیرا زندگی آن‌ها به‌طور عمیقی با زندگی من گره خورده است.
از مردم کردستان بی‌نهایت سپاسگزارم؛ بدون اعتماد و حضور آن‌ها، این اثر شکل نمی‌گرفت. من همواره تلاش خواهم کرد که داستان‌های آن‌ها را با احترام و حقیقت بازگو کنم.»
جایزه ورلد پرس فتو (World Press Photo Award) یکی از معتبرترین جوایز عکاسی خبری و مستند در جهان است. این جایزه هر ساله توسط بنیاد (World Press Photo Award) که در سال ۱۹۵۵ در آمستردام، هلند تأسیس شده، برگزار می‌شود. هدف اصلی این رقابت، تقدیر از عکاسان خبری و مستند است که رویدادها، مسائل اجتماعی، انسانی و زیست‌محیطی را با نگاه خلاقانه و حقیقت‌محور به تصویر می‌کشند.
جایزه ورلد پرس فتو نه‌تنها به عکاسان کمک می‌کند تا صدای خود را در سطح جهانی به گوش برسانند، بلکه باعث آگاهی‌بخشی درباره موضوعات انسانی، اجتماعی و زیست‌محیطی می‌شود. بسیاری از عکس‌های برنده این رقابت، در تاریخ ثبت شده و تحولات مهم جهان را مستند کرده‌اند.
در توضیح رسمی World Press Photo Award درباره نظر هیئت داوران آمده است؛ «هر تصویر به‌تنهایی قدرتمند است، اما درعین‌حال به یک روایت گسترده و تأثیرگذار کمک می‌کند. این مجموعه، بینندگان را دعوت می‌کند که مکث کنند، با دقت به روایت‌ها گوش دهند و واقعیت‌های چندلایه‌ی زندگی تحت تحریم را درک نمایند. تصاویر، علاوه بر نمایش سختی‌های زندگی کولبران، بُعدی احساسی و انسانی دارند که آن‌ها را از یک گزارش خبری صرف فراتر می‌برد و به یک اثر هنری مستند اجتماعی تبدیل می‌کند.
این مجموعه نه‌تنها محدودیت‌های جغرافیایی و سیاسی را به چالش می‌کشد، بلکه نشان می‌دهد که چگونه عکاسی مستند می‌تواند مرزها را بشکند و واقعیت‌های پنهان را آشکار کند.»
