شرایط سولینا در بند زنان زندان ارومیه
نمونه‌ای از وضعیت تمام کودکان، به خصوص کودکان متعلق به اقلیت‌های اتنیکی، در بندهای زنان زندان‌های ایران
حامد فرمند – موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان
١) حق داشتن اوراق هویتی (ماده ۷ پیمان‌نامه حقوق کودک)
طبق گزارش کُردپا (۳۰ خرداد ۱۴۰۲)، سولینا، دختر سعدا خدیرزاده بعد از یکسال، هنوز شناسنامه ندارد.
طبق تحقیقات موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان (۱۴۰۰)، احتمالا بسیاری از کودکانی که در زندان‌های ایران به دنیا می‌آیند، به دلیل تبعیض مبتنی بر جنسیت، از داشتن شناسنامه محروم‌اند. نمونه این اتفاق در زندان قرچک ورامین ثبت شده است.
٢) حق برخورداری از کرامت انسانی (ماده ۲ پیمان‌نامه حقوق کودک)
طبق گزارش کُردپا (۳۰ خرداد ۱۴۰۲)، سولینا، به خاطر اتهامات پدر و مادرش، با صفات «تروریست» یا «داعشی» خطاب می‌شود. طبق تحقیقات موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان (۱۴۰۰)، نقض کرامت انسانی کودکان در بسیاری از زندان‌ها و بندهای زنان در مورد کودکان همراه مادران زندانی اتفاق می‌افتد.
کودکان عرب زندانی در بند زنان زندان سپیدار اهواز ، کودک افغانستانی در بند زنان زندان مرکزی بوشهر و کودکان زنان با اتهامات جنسی در زندان زنان قرچک ورامین، نمونه‌هایی از قربانیان این شکل از نقض حقوق کودکان در زندان‌های ایران‌اند.
٣) نقض دسترسی به نیازهای اولیه (ماده ۶ و ۲۷ پیمان‌نامه حقوق کودک)
طبق گزارش کُردپا (۳۰ خرداد ۱۴۰۲)، سعدا خدیرزاده، مادر سولینا، کودک یک ساله در بند زنان زندان ارومیه، از تامین مایحتاج اولیه او مانند شیر خشک و پوشاک عاجز است و از سایر همبندی‌ها کمکی می‌گیرد. طبق تحقیقات موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان (۱۴۰۰)، تامین مواد غذایی مورد نیاز کودکان و سایر نیازهای اساسی مانند برخورداری از هواخوری یا محیط سالم رشد، در اغلب زندان‌ها و بندهای زنان زندان‌های ایران نقض می‌شود. جیره غذای نوزادان زندان قرچک ورامین از سال ۱۳۹۹ قطع شده است. غذای بند زنان زندان لاکان رشت، ناکافی و نامناسب است. دسترسی به هواخوری در بسیاری از زندان‌ها محدود یا با ممنوعیت همراه است.
