نویسنده بوکانی: تحصیل به زبان مادری از سختی آموزه‌ها می‌کاهد
20:50 - 19 شهریور 1397
آژانس کُردپا: \"عزیز خانه\" نویسنده و فعال فرهنگی بوکانی، رسیدن به حق آموزش و دسترسی به آموزش شایسته، مناسب و متناسب برای کودکان را از نکات بسیار قابل تأمل در حوزه‌ی آموزش و پرورش می‌داند و معتقد است یکی از راه‌های تأمین آموزش مناسب و متناسب، تحصیل به زبان مادری است.
آقای خانه اظهار کرد: هنگامی که از تحصیل به زبان مادری حرف به میان می‌آید، برخی‌ها بی‌توجه به نتایج تحقیقات جهانی در این خصوص و هم به این نکته که زبان مادری دروازه‌ی ذهن و قلب انسان به محیط اطراف و شالوده‌ی ذهنی اوست و انسان با زبان مادری است که محیطش را درک می‌کند، از سر مخالفت با آن بر می‌آیند.
وی گفت: یونسکو تحصیل به زبان مادری را وسیله‌ای برای برابری اجتماعی برشمرده تا جایی که تحقیقات علمی این نهاد نشان داده است دلیل مهم‌ترین عامل افت و شکست تحصیلی و طبعات ناشی از آن در سراسر جهان، عدم تحصیل به زبان مادری است.
وی بیان کرد: بدون شک کودکان دو زبانه‌ای که به ناچار باید به زبان دیگری درس بخوانند به سطوح پایین‌تری از موفقیت دست می‌یابند و این یک امر بدیهی و غیر قابل انکار در کشورهای دارای تنوع فرهنگی و زبانی است.
به گفته این فعال فرهنگی بوکانی، تحصیل به زبان مادری مخصوصاً در دوران نخست مدرسه از سختی آموزه‌ها می‌کاهد، روند یادگیری را آسان و پیوند بین آموزش و زندگی را مستحکم‌تر می‌کند.
آقای خانه، پیوند بین آموزش و زندگی را بالاترین و اصلی‌ترین هدف از اهداف آموزش و پرورش معلولین دانست و افزود: منظور از معلولین در اینجا، یعنی ناشنوایان، نابینایان، اوتیسم و کم توانان ذهنی است.
وی اضافه کرد: پیوند بین آموزش (مفاهیم جدید) و زندگی (تجربیات محیطی قبلاً آموخته شده) را می‌توان تا حدودی با نظریات آزوبل توجیه کرد.
وی ادامه داد: طبق نظریات آزوبل، یادگیری معنی‌دار با آنچه از قبل آموخته شده است ارتباط دارد، یعنی چیزهایی که قرار است یاد بگیریم باید با تجربیّات پیشین ما همخوانی داشته و ارتباط برقرار کنند در غیر اینصورت یادگیری معنی‌دار نبوده و ما نمی‌توانیم این یادگیری را در موقعیت‌های جدید به کار بگیریم.
مخترع خط بریل کُردی در ادامه با اشاره به اینکه آیا در نظام‌های آموزشی متمرکز و دارای یک زبان ملیِ کشورهای چند فرهنگی و چند زبانه، دانش آموزان می‌توانند پیوند بین تجربیّات محیط زندگی خود را با محتوای کتاب‌های طراحی شده در مرکز و همچنین با زبان ناآشنای دوم برقرار کنند و یادگیری معنی‌دار شود. زبان ناآشنای دوم آیا نمی‌تواند باعث شوک زبانی در کودکان معلول شود و اعتماد به نفس متزلزل آنها را به کلی از بین ببرد؟ گفت: هدف از تألیف کتاب‌های زبان اشاره برای ناشنوایان به زبان کوردی و همچنین خط و الفبای بریل کوردی و قواعد نوشتاری آن برای نابینایان کورد زبان چیزی غیر از موارد بحث شده در بالا نیست، پیوند بین آموزش و زندگی یعنی یادگیری معنی‌دار.
وی عنوان کرد: کتاب‌های زبان اشاره در چهار جلد طراحی شده که در این چهار جلد علاوه بر الفبای دستی کوردی و اشارات، در پایان هر جلد تمامی لغات کوردی به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی ترجمه شده است.
وی تصریح کرد: از نکات بسیار حائز اهمیت در این کتاب‌های زبان اشاره که در هیچ زبان اشاره‌ای در دنیا یافت نمی‌شود، یکی این است که تقریباً ٧٠ درصد لهجه‌های زبان کوردی در آن لحاظ شده است و این بدان معناست که ناشنوایان در هر منطقه از کوردستان می‌توانند با توجه به لهجه‌ی خاص آن منطقه از این زبان اشاره بهره مند گردند که این مستلزم صرف وقت فراوان و هزینه مادی بسیاری بود و دیگری این که گنجینه لغاتی بین ١٣ تا ١٤ هزار لغات کاربردی روزمره در مناطق مختلف کوردنشین را در برگرفته است.
توجه داشته باشیم که کمتر کسی یافت می‌شود و یا اصلاً وجود ندارد که همزمان در دو رشته‌ی بسیار تخصصی و مشکل یکی زبان اشاره و خط دیگری خط بریل تبحر داشته باشد و در همه‌ی کشورهای دنیا هیأتی از متخصصان این رشته‌ها (بریل و زبان اشاره) با تمامی امکانات و صرف هزینه‌های لازم در حال توسعه آموزش و پرورش معلولین، نابینایان و ناشنوایان هستند.
آقای خانه اظهار کرد: هنگامی که از تحصیل به زبان مادری حرف به میان می‌آید، برخی‌ها بی‌توجه به نتایج تحقیقات جهانی در این خصوص و هم به این نکته که زبان مادری دروازه‌ی ذهن و قلب انسان به محیط اطراف و شالوده‌ی ذهنی اوست و انسان با زبان مادری است که محیطش را درک می‌کند، از سر مخالفت با آن بر می‌آیند.
وی گفت: یونسکو تحصیل به زبان مادری را وسیله‌ای برای برابری اجتماعی برشمرده تا جایی که تحقیقات علمی این نهاد نشان داده است دلیل مهم‌ترین عامل افت و شکست تحصیلی و طبعات ناشی از آن در سراسر جهان، عدم تحصیل به زبان مادری است.
وی بیان کرد: بدون شک کودکان دو زبانه‌ای که به ناچار باید به زبان دیگری درس بخوانند به سطوح پایین‌تری از موفقیت دست می‌یابند و این یک امر بدیهی و غیر قابل انکار در کشورهای دارای تنوع فرهنگی و زبانی است.
به گفته این فعال فرهنگی بوکانی، تحصیل به زبان مادری مخصوصاً در دوران نخست مدرسه از سختی آموزه‌ها می‌کاهد، روند یادگیری را آسان و پیوند بین آموزش و زندگی را مستحکم‌تر می‌کند.
آقای خانه، پیوند بین آموزش و زندگی را بالاترین و اصلی‌ترین هدف از اهداف آموزش و پرورش معلولین دانست و افزود: منظور از معلولین در اینجا، یعنی ناشنوایان، نابینایان، اوتیسم و کم توانان ذهنی است.
وی اضافه کرد: پیوند بین آموزش (مفاهیم جدید) و زندگی (تجربیات محیطی قبلاً آموخته شده) را می‌توان تا حدودی با نظریات آزوبل توجیه کرد.
وی ادامه داد: طبق نظریات آزوبل، یادگیری معنی‌دار با آنچه از قبل آموخته شده است ارتباط دارد، یعنی چیزهایی که قرار است یاد بگیریم باید با تجربیّات پیشین ما همخوانی داشته و ارتباط برقرار کنند در غیر اینصورت یادگیری معنی‌دار نبوده و ما نمی‌توانیم این یادگیری را در موقعیت‌های جدید به کار بگیریم.
مخترع خط بریل کُردی در ادامه با اشاره به اینکه آیا در نظام‌های آموزشی متمرکز و دارای یک زبان ملیِ کشورهای چند فرهنگی و چند زبانه، دانش آموزان می‌توانند پیوند بین تجربیّات محیط زندگی خود را با محتوای کتاب‌های طراحی شده در مرکز و همچنین با زبان ناآشنای دوم برقرار کنند و یادگیری معنی‌دار شود. زبان ناآشنای دوم آیا نمی‌تواند باعث شوک زبانی در کودکان معلول شود و اعتماد به نفس متزلزل آنها را به کلی از بین ببرد؟ گفت: هدف از تألیف کتاب‌های زبان اشاره برای ناشنوایان به زبان کوردی و همچنین خط و الفبای بریل کوردی و قواعد نوشتاری آن برای نابینایان کورد زبان چیزی غیر از موارد بحث شده در بالا نیست، پیوند بین آموزش و زندگی یعنی یادگیری معنی‌دار.
وی عنوان کرد: کتاب‌های زبان اشاره در چهار جلد طراحی شده که در این چهار جلد علاوه بر الفبای دستی کوردی و اشارات، در پایان هر جلد تمامی لغات کوردی به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی ترجمه شده است.
وی تصریح کرد: از نکات بسیار حائز اهمیت در این کتاب‌های زبان اشاره که در هیچ زبان اشاره‌ای در دنیا یافت نمی‌شود، یکی این است که تقریباً ٧٠ درصد لهجه‌های زبان کوردی در آن لحاظ شده است و این بدان معناست که ناشنوایان در هر منطقه از کوردستان می‌توانند با توجه به لهجه‌ی خاص آن منطقه از این زبان اشاره بهره مند گردند که این مستلزم صرف وقت فراوان و هزینه مادی بسیاری بود و دیگری این که گنجینه لغاتی بین ١٣ تا ١٤ هزار لغات کاربردی روزمره در مناطق مختلف کوردنشین را در برگرفته است.
توجه داشته باشیم که کمتر کسی یافت می‌شود و یا اصلاً وجود ندارد که همزمان در دو رشته‌ی بسیار تخصصی و مشکل یکی زبان اشاره و خط دیگری خط بریل تبحر داشته باشد و در همه‌ی کشورهای دنیا هیأتی از متخصصان این رشته‌ها (بریل و زبان اشاره) با تمامی امکانات و صرف هزینه‌های لازم در حال توسعه آموزش و پرورش معلولین، نابینایان و ناشنوایان هستند.
