نشست پراگ با پرداختن به "مسئلهی قومی-ملی" در جریان است
19:39 - 28 آبان 1391
آژانس کُردپا: سومین نشست \"پیشبُرد اتحاد برای دموکراسی\" از روز گذشته و به مدت دو روز با حضور احزاب اپوزسیون حکومت اسلامی ایران در پایتخت جمهوری چک در جریان است.
این کنفرانس، سومین نشست بعد از کنفرانسهای اسلو و بروکسل است که در جهت دستیابی به راهکاریی برای برون رفت از بحران اتحاد و همگرایی احزاب اپوزسیون خارج از کشور برگزار میشود.
کنفرانس پراگ در چندین پانل متفاوت و با حضور شخصیتهای سیاسی، دانشگاهی و مقامات رده بالای احزاب ایرانی به ویژه جریانهای ملیگرای ملیتهای ساکن کشور برگزار و راهکارهای مختلفی جهت اتحاد احزاب و تأمین خواست سیاسی-ملی گروههای اتنیکی در ایران ارائه گردید.
در سومین نشست پیشبرد اتحاد برای دموکراسی از مسئلهی زنان و مشکلات کنونی جامعهی ایران نیز سخنانی توسط فعالان حقوقبشر و روزنامهنگاران ایراد شد.
گزارش منابع مطلع از کنفرانس حاکی از آن است که برگزارکنندگان نشست پراگ مانع از حضور تشکل \"کنگرهی ملیتهای ایران فدرال\" در مباحث کنفرانس گردید و اعضای این کنگره جداگانه و به نمایندگی از احزاب خود شرکت کردند.
کنگرهی ملیتهای ایران فدرال یک تشکل سیاسی اپوزسیون ملیتهای ساکن ایران هستند که برای ایجاد یک ایران دمکراتیک و فدرال فعالیت میکنند و از ١٧ حزب و جریان سیاسی مستقل از اتنیکهای مختلف درون ایران تشکیل گردیده است.
از بخشهای مختلف کنفرانس دو روزهی پراگ میتوان به پانل چشم انداز تحولات سیاسی در ایران و امر گذار مسالمت آمیز به دمکراسی، دیالوگ ملی، انتخابات آزاد و همگرایی نیروهای اپوزیسیون، مساله قومی- ملی، راهجویی و ارائهی راهبرد اشاره کرد که در این موضوعات اشخاصی نظیر محسین سازگارا، شهریار آهی، حسن شریعمتداری، حسن شرفی، مهران براتی و عبدالله مهتدی به ایراد سخنرانی پرداختند.
محسن سازگار در این کنفراس گفت: در خصوص اینکه ما( مخالفان نظام کنونی ایران) چه میتوانیم انجام دهیم، بنده ٦ کار را بطور مشخص ارائه میدهم؛ اول ایجاد گفتمان آزاد، دوم ساماندهی مقاومت مردم، سوم همراه ساختن دنیا، چهارم ایجاد شکاف در سپاه به عنوان ماشین سرکوب حکومت اسلامی ایران، پنجم ایجاد تشکیلات سراسری و فراگیر و ششم همراهی رسانهها میباشد.
شهریار آهی دیگر سخنران کنفرانس پراگ دربارهی موضوع انتخابات آزاد، اظهار داشت: استراتژی انتخابات آزاد، یک استراتژی مهم است اما انتخابات آزاد لزوماً به معنای دمکراسی نیست. کم نبودند حکومتهایی که پس از انتخابات آزاد، مشروعیتی کمتر از حکومت پیش از انتخابات آزاد داشتند. از این رو اهمیت دیالوگ ملی و تقدم آن بر انتخابات آزاد، در آن است که باعث از میان بردن تنش در جامعه میشود. توجه کنیم که مردم ایران در شرایط سختی هستند، تبدیل به توده بیشکلی شدهاند، چیزی همانند دوران پیش از فاشیسم در آلمان دهه ٢٠.
حسن شرفی در ادامهی پانل یادشده، افزود: من توصیه میکنم برنامهی سیاسی احزاب موثر و با نفوذ کردستان را مطالعه کنند ببینند آیا در جایی اشکالی بر ایرانی بودن و حفظ تمامیت ارضی وارد است؟
همچنین عبدالله مهتدی دبیرکل حزب کوملهی کُردستان ایران به عنوان یکی دیگر از پانل مسایل اتنیکی در ایران، گفت: راه حل ما ایجاد نظامی سیاسی، دموکراتیک، سکولار و در عین حال نا متمرکز است، فدرالیسم خیلی غیر عادی یا خلاف قوانین بینالمللی یا خلاف عرفهای شناخته شده و حقوق بشر نیست، بلکه تقسیم قدرت بین شهروندان و نزدیک کردن انتخاب کنندگان به انتخاب شوندگان و ایجاد علاقه و همبستگی میان همه مردم ایران است و از این طریق به وحدت همه مردمان ایران منجر میشود.
در پانل ویژهی بررسی موانع مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی، گلاله شرفکندی به ایراد سخن پرداخته و تبیین کرد: حواله دادن مسائل مورد توجه زنان به قلمرو مسائل خانوادگی نکته مهمی است که وقتی به حقوق زنان میرسد از آنجا که هزینهی زیادی باید پرداخت شود مسائل خانوادگی مطرح میشود. مشکلات امثال من مضاعف است زیرا علاوه بر زن بودن کُرد هم هستم در نیتجه من دچار دو تبعیض شدم یکبار هویت من به عنوان زن مورد تبعیض واقع میشود و یکبار به عنوان تهرانی و فارس نبودن. خواستهای من جنس دیگری و مبنی بر در آمیختگی هویت زنانگی و هویت ملی است.
از دیگر سخنرانان سومین کنفرانس اپوزسیون در پراگ، مجید محمدی، علیرضا نوریزاده و اختر قاسمی بودند.
اختر قاسمی چنین نشستهایی را مثبت تلقی میکند و حداقل دستاورد آن را تمرین و شنیدن نظرات و پیشنهادات مختلف و تحمل آنان میداند.
نخستین کنفرانس اپوزسیون در اواسط بهمنماه سال گذشته با همراهی مؤسسهی بینالمللی اولاف پالمه در استکهلم سوئد برگزار و ٥ ماه بعد در شهر بروکسل و این بار با شرکت بیشتری از احزاب و جریانهای سیاسی ایرانی تشکیل گردید.
این کنفرانس، سومین نشست بعد از کنفرانسهای اسلو و بروکسل است که در جهت دستیابی به راهکاریی برای برون رفت از بحران اتحاد و همگرایی احزاب اپوزسیون خارج از کشور برگزار میشود.
کنفرانس پراگ در چندین پانل متفاوت و با حضور شخصیتهای سیاسی، دانشگاهی و مقامات رده بالای احزاب ایرانی به ویژه جریانهای ملیگرای ملیتهای ساکن کشور برگزار و راهکارهای مختلفی جهت اتحاد احزاب و تأمین خواست سیاسی-ملی گروههای اتنیکی در ایران ارائه گردید.
در سومین نشست پیشبرد اتحاد برای دموکراسی از مسئلهی زنان و مشکلات کنونی جامعهی ایران نیز سخنانی توسط فعالان حقوقبشر و روزنامهنگاران ایراد شد.
گزارش منابع مطلع از کنفرانس حاکی از آن است که برگزارکنندگان نشست پراگ مانع از حضور تشکل \"کنگرهی ملیتهای ایران فدرال\" در مباحث کنفرانس گردید و اعضای این کنگره جداگانه و به نمایندگی از احزاب خود شرکت کردند.
کنگرهی ملیتهای ایران فدرال یک تشکل سیاسی اپوزسیون ملیتهای ساکن ایران هستند که برای ایجاد یک ایران دمکراتیک و فدرال فعالیت میکنند و از ١٧ حزب و جریان سیاسی مستقل از اتنیکهای مختلف درون ایران تشکیل گردیده است.
از بخشهای مختلف کنفرانس دو روزهی پراگ میتوان به پانل چشم انداز تحولات سیاسی در ایران و امر گذار مسالمت آمیز به دمکراسی، دیالوگ ملی، انتخابات آزاد و همگرایی نیروهای اپوزیسیون، مساله قومی- ملی، راهجویی و ارائهی راهبرد اشاره کرد که در این موضوعات اشخاصی نظیر محسین سازگارا، شهریار آهی، حسن شریعمتداری، حسن شرفی، مهران براتی و عبدالله مهتدی به ایراد سخنرانی پرداختند.
محسن سازگار در این کنفراس گفت: در خصوص اینکه ما( مخالفان نظام کنونی ایران) چه میتوانیم انجام دهیم، بنده ٦ کار را بطور مشخص ارائه میدهم؛ اول ایجاد گفتمان آزاد، دوم ساماندهی مقاومت مردم، سوم همراه ساختن دنیا، چهارم ایجاد شکاف در سپاه به عنوان ماشین سرکوب حکومت اسلامی ایران، پنجم ایجاد تشکیلات سراسری و فراگیر و ششم همراهی رسانهها میباشد.
شهریار آهی دیگر سخنران کنفرانس پراگ دربارهی موضوع انتخابات آزاد، اظهار داشت: استراتژی انتخابات آزاد، یک استراتژی مهم است اما انتخابات آزاد لزوماً به معنای دمکراسی نیست. کم نبودند حکومتهایی که پس از انتخابات آزاد، مشروعیتی کمتر از حکومت پیش از انتخابات آزاد داشتند. از این رو اهمیت دیالوگ ملی و تقدم آن بر انتخابات آزاد، در آن است که باعث از میان بردن تنش در جامعه میشود. توجه کنیم که مردم ایران در شرایط سختی هستند، تبدیل به توده بیشکلی شدهاند، چیزی همانند دوران پیش از فاشیسم در آلمان دهه ٢٠.
حسن شرفی
از احزاب و شخصیتهای کُردستانی، جانشین دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران در پانل مسالهی قومی- ملی به ایراد سخنرانی پرداخته و تصریح نمودند: ما میتوانیم تمامیت ارضی، وحدت آحاد جمعیت ایران را به دو صورت حفظ کنیم: سرکوب به زور یا تامین حقوق این ملیتها در ایرانی دموکراتیک ایران متعلق به همهی ما باشد همه در حکومت ایرانی دموکراتیک سهیم باشیم و همه ایران را متعلق به خود بدانیم.حسن شرفی در ادامهی پانل یادشده، افزود: من توصیه میکنم برنامهی سیاسی احزاب موثر و با نفوذ کردستان را مطالعه کنند ببینند آیا در جایی اشکالی بر ایرانی بودن و حفظ تمامیت ارضی وارد است؟
همچنین عبدالله مهتدی دبیرکل حزب کوملهی کُردستان ایران به عنوان یکی دیگر از پانل مسایل اتنیکی در ایران، گفت: راه حل ما ایجاد نظامی سیاسی، دموکراتیک، سکولار و در عین حال نا متمرکز است، فدرالیسم خیلی غیر عادی یا خلاف قوانین بینالمللی یا خلاف عرفهای شناخته شده و حقوق بشر نیست، بلکه تقسیم قدرت بین شهروندان و نزدیک کردن انتخاب کنندگان به انتخاب شوندگان و ایجاد علاقه و همبستگی میان همه مردم ایران است و از این طریق به وحدت همه مردمان ایران منجر میشود.
در پانل ویژهی بررسی موانع مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی، گلاله شرفکندی به ایراد سخن پرداخته و تبیین کرد: حواله دادن مسائل مورد توجه زنان به قلمرو مسائل خانوادگی نکته مهمی است که وقتی به حقوق زنان میرسد از آنجا که هزینهی زیادی باید پرداخت شود مسائل خانوادگی مطرح میشود. مشکلات امثال من مضاعف است زیرا علاوه بر زن بودن کُرد هم هستم در نیتجه من دچار دو تبعیض شدم یکبار هویت من به عنوان زن مورد تبعیض واقع میشود و یکبار به عنوان تهرانی و فارس نبودن. خواستهای من جنس دیگری و مبنی بر در آمیختگی هویت زنانگی و هویت ملی است.
از دیگر سخنرانان سومین کنفرانس اپوزسیون در پراگ، مجید محمدی، علیرضا نوریزاده و اختر قاسمی بودند.
مجید محمدی
مجید محمدی از تشکیل اتاق فکر در میان اپوزسیون جهت اعتمادسازی میان مردم ایران سخن گفت و بیان داشت: روشنترین و اجراییترین وجه برنامهی اپوزیسیون برای جلب اعتماد مردم، ایدئولوژی یا وجه سیاسی بدیل نیست. مردم زمانی که صحبت از مطالبات آنها میکنید، میگویند که برنامهی اپوزیسیون برای زندگی واقعی ما چیست؟ این یعنی آن که سیاستهای اپوزیسیون چه تاثیری روی زندگی روزانه و روزمرهی مردم خواهد داشت.اختر قاسمی چنین نشستهایی را مثبت تلقی میکند و حداقل دستاورد آن را تمرین و شنیدن نظرات و پیشنهادات مختلف و تحمل آنان میداند.
نخستین کنفرانس اپوزسیون در اواسط بهمنماه سال گذشته با همراهی مؤسسهی بینالمللی اولاف پالمه در استکهلم سوئد برگزار و ٥ ماه بعد در شهر بروکسل و این بار با شرکت بیشتری از احزاب و جریانهای سیاسی ایرانی تشکیل گردید.