مصطفی هجری: جمهوری اسلامی، نعمت بی‌پایان جنگ و ناامنی منطقه را از دست نمی‌دهد
14:57 - 31 شهریور 1393
آژانس کُردپا: راهبرد و رفتار سیاسی ـ نظامی حکومت اسلامی ایران در منطقه و جهان، محتوای مقاله‌ای از دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران می‌باشد که جدیداً انتشار یافته است.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، در این مقاله، مصطفی هجری با اشاره به گزارشی که پنتاگون برای کنگره آمریکا تهیه و تدوین کرده و در آن بر \"تغییر رفتار\" حکومت ایران از \"تهاجمی\" به \"تدافعی\" تأکید داشته، می‌نویسد: هرچند ما از معیار و استناداردهای مندرج در این گزارش آگاه نیستیم اما نیک می‌دانیم که اینگونه گزارشات در نهایت مبنای تصمیمات سیاسی و چگونگی تعامل با ایران را تعیین می‌کند.
مقاله در بخش دیگری به آرایش نیروهای نظامی در ایران و نقش هر یک از این نیروها در سیاست داخلی و خارجی می‌پردازد و هدف هر یک از این نیروها به ویژه سپاه پاسداران را \"نه امنیت ملی ایران بلکه امنیت نظام ولایت فقیه\" تلقی می‌کند که در راستای \"سیاست تهاجمی\" حکومت اسلامی ایران در منطقه قرار دارند.
دبیرکل حزب دمکرات جبهه جنگ حکومت اسلامی ایران با مخالفان خود را نه در \"پشت مرزها\" بلکه بسیار \"دورتر از مرزهای سیاسی\" ایران می‌داند که به گفته‌ی وی: رفتارهای جمهوری اسلامی سطح متعارف حفظ منافع را شکسته و به سطح تجاوز آشکار رسیده است.
در بخش دیگری از این مقاله که به زبان کُردی و در وب‌سایت مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران منتشر گردیده، آمده است: رژیم در کلیت خود به این نتیجه رسیده که بهترین دفاع، حمله است. اشتباه متوجه نشیم تاکنون جمهوری اسلامی در برابر غرب از خود دفاع نکرده بلکه در واقع غرب است که در مقابل \"تهاجمات\" گوناگون ایران تلاش کرده که بر ایران فشار آورد که کمی از منطقه عقب‌نشینی کند و آن چه ایران نام دفاع کردن بر روی آن می‌گذارد در حقیقت زیربار نرفتن در برابر عقب‌نشینی و دفاع از تهاجم و پیشروی و هژمونی است.
مصطفی هجری در ادامه به وضعیت عراق و کُردستان اشاره می‌کند و سیاست حکومت اسلامی ایران در این کشور را \"گامی برای بهبود و چند گام برای تخریب\" توصیف می‌کند و می‌نویسد: بسیار ساده‌لوحانه است اگر فکر کنیم که جمهوری اسلامی در هر وعده و تصمیمی، می‌خواهد که نقطه‌ی پایانی سیاست‌های خویش را آشکار کند.
نگارنده‌ی مقاله در بخش دیگری، سیاستمداران کُردستان عراق را رفتارهای مقتدی صدر در برابر جمهوری اسلامی ایران جلب می‌کند و این اسلامگرای شیعی را نخستین سیاستمداری عراقی معرفی می‌کند که متوجه سیاست یک گام برای بهبودی و چند گام برای تخریبِ حکومت اسلامی ایران در عراق شد.
هجری در این مقاله نشان می‌دهد که هرچند نظم جدید التأسیس عراق تا حدودی منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین می‌کند اما همزمان تأکید می‌کند که استقرار \"نظم تمام عیار\" نیز برای ایران به دو دلیل خطرناک می‌باشد.
این رهبر سیاسی دلایل خود را این چنین توضیح می‌دهد: اساس نظم نوین در عراق نتیجه حمله‌ی نظامی آمریکا و سقوط رژیم بعث می‌باشد و استقرار این نظم به معنای موفقیت پروژه‌ی نظامی آمریکا در حمله به هر کشوری در منطقه خاورمیانه است. ایران برخلاف آن تلاش می‌کند که سیاستمداران جهان و افکار عمومی را از این نظریه دور نماید. دوم اینکه در حال حاضر کشورهای سوریه و عراق در آتش جنگ منطقه می‌سوزند و قدرت‌های جهانی هرگز وقت چنین حمله نظامی به ایران را ندارند و گزینه‌ی روی میز جهت حمله نظامی به ایران، به جز بلوف سیاسی، چیز دیگری نمی‌باشد.
دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران در مقاله‌ی \"خوشبینی پنتاگون، اطمینان باشور\" می‌نویسد: هر چقدر ثبات سیاسی و آشتی ملی گروه‌ها در منطقه گسترده‌تر و عمیق‌تر باشد، به میان آمدن گزینه‌ی نظامی به حقیقت نزدیک‌تر می‌شود و ایران این فرصت را برای ابرقدرت مهیا نخواهد کرد و نعمت بی‌پایان جنگ و ناامنی در منطقه را از دست نمی‌دهد.
مصطفی هجری در پایان کُردهای باشور(کُردستان عراق) را فراگیری تجربه و حساب از حکومت اسلامی ایران فرا می‌خواند اما همزمان دو توصیه را در نظر دارد.
نخست بنانهادن سیاست و روابط دیپلماتیک با مراکز قدرت کشورهای منطقه نبایستی در تضاد با کُردهای دیگر بخش‌های کُردستان باشد و دوم اینکه احزاب و جریان‌های کُردستان عراق را به هوشیاری سیاسی در حد مقتدی صدر که دست چدنی زیر دستکش مخملی جمهوری اسلامی را دید، دعوت کرد.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، در این مقاله، مصطفی هجری با اشاره به گزارشی که پنتاگون برای کنگره آمریکا تهیه و تدوین کرده و در آن بر \"تغییر رفتار\" حکومت ایران از \"تهاجمی\" به \"تدافعی\" تأکید داشته، می‌نویسد: هرچند ما از معیار و استناداردهای مندرج در این گزارش آگاه نیستیم اما نیک می‌دانیم که اینگونه گزارشات در نهایت مبنای تصمیمات سیاسی و چگونگی تعامل با ایران را تعیین می‌کند.
مقاله در بخش دیگری به آرایش نیروهای نظامی در ایران و نقش هر یک از این نیروها در سیاست داخلی و خارجی می‌پردازد و هدف هر یک از این نیروها به ویژه سپاه پاسداران را \"نه امنیت ملی ایران بلکه امنیت نظام ولایت فقیه\" تلقی می‌کند که در راستای \"سیاست تهاجمی\" حکومت اسلامی ایران در منطقه قرار دارند.
دبیرکل حزب دمکرات جبهه جنگ حکومت اسلامی ایران با مخالفان خود را نه در \"پشت مرزها\" بلکه بسیار \"دورتر از مرزهای سیاسی\" ایران می‌داند که به گفته‌ی وی: رفتارهای جمهوری اسلامی سطح متعارف حفظ منافع را شکسته و به سطح تجاوز آشکار رسیده است.
در بخش دیگری از این مقاله که به زبان کُردی و در وب‌سایت مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران منتشر گردیده، آمده است: رژیم در کلیت خود به این نتیجه رسیده که بهترین دفاع، حمله است. اشتباه متوجه نشیم تاکنون جمهوری اسلامی در برابر غرب از خود دفاع نکرده بلکه در واقع غرب است که در مقابل \"تهاجمات\" گوناگون ایران تلاش کرده که بر ایران فشار آورد که کمی از منطقه عقب‌نشینی کند و آن چه ایران نام دفاع کردن بر روی آن می‌گذارد در حقیقت زیربار نرفتن در برابر عقب‌نشینی و دفاع از تهاجم و پیشروی و هژمونی است.
مصطفی هجری در ادامه به وضعیت عراق و کُردستان اشاره می‌کند و سیاست حکومت اسلامی ایران در این کشور را \"گامی برای بهبود و چند گام برای تخریب\" توصیف می‌کند و می‌نویسد: بسیار ساده‌لوحانه است اگر فکر کنیم که جمهوری اسلامی در هر وعده و تصمیمی، می‌خواهد که نقطه‌ی پایانی سیاست‌های خویش را آشکار کند.
نگارنده‌ی مقاله در بخش دیگری، سیاستمداران کُردستان عراق را رفتارهای مقتدی صدر در برابر جمهوری اسلامی ایران جلب می‌کند و این اسلامگرای شیعی را نخستین سیاستمداری عراقی معرفی می‌کند که متوجه سیاست یک گام برای بهبودی و چند گام برای تخریبِ حکومت اسلامی ایران در عراق شد.
هجری در این مقاله نشان می‌دهد که هرچند نظم جدید التأسیس عراق تا حدودی منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین می‌کند اما همزمان تأکید می‌کند که استقرار \"نظم تمام عیار\" نیز برای ایران به دو دلیل خطرناک می‌باشد.
این رهبر سیاسی دلایل خود را این چنین توضیح می‌دهد: اساس نظم نوین در عراق نتیجه حمله‌ی نظامی آمریکا و سقوط رژیم بعث می‌باشد و استقرار این نظم به معنای موفقیت پروژه‌ی نظامی آمریکا در حمله به هر کشوری در منطقه خاورمیانه است. ایران برخلاف آن تلاش می‌کند که سیاستمداران جهان و افکار عمومی را از این نظریه دور نماید. دوم اینکه در حال حاضر کشورهای سوریه و عراق در آتش جنگ منطقه می‌سوزند و قدرت‌های جهانی هرگز وقت چنین حمله نظامی به ایران را ندارند و گزینه‌ی روی میز جهت حمله نظامی به ایران، به جز بلوف سیاسی، چیز دیگری نمی‌باشد.
دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران در مقاله‌ی \"خوشبینی پنتاگون، اطمینان باشور\" می‌نویسد: هر چقدر ثبات سیاسی و آشتی ملی گروه‌ها در منطقه گسترده‌تر و عمیق‌تر باشد، به میان آمدن گزینه‌ی نظامی به حقیقت نزدیک‌تر می‌شود و ایران این فرصت را برای ابرقدرت مهیا نخواهد کرد و نعمت بی‌پایان جنگ و ناامنی در منطقه را از دست نمی‌دهد.
مصطفی هجری در پایان کُردهای باشور(کُردستان عراق) را فراگیری تجربه و حساب از حکومت اسلامی ایران فرا می‌خواند اما همزمان دو توصیه را در نظر دارد.
نخست بنانهادن سیاست و روابط دیپلماتیک با مراکز قدرت کشورهای منطقه نبایستی در تضاد با کُردهای دیگر بخش‌های کُردستان باشد و دوم اینکه احزاب و جریان‌های کُردستان عراق را به هوشیاری سیاسی در حد مقتدی صدر که دست چدنی زیر دستکش مخملی جمهوری اسلامی را دید، دعوت کرد.
