مادر گشین در روستای نشکاش: دخترم یک چشم و گوش خود را ازدست داده است+عکس
16:22 - 14 خرداد 1393
آژانس کُردپا: به دلیل هر آنچه \"عدم رسیدگی و سهل‌انگاری نهادهای ذیربط\" خوانده شده، آثار ناشی از انفجار مین بر روی اعضای بدن کودکان مصدوم در روستای \"نشکاش\" از توابع مریوان نمایان‌تر می‌شود.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، یکی از دختران مصدوم در حادثه‌ی مین در روستا نشکاش به نام گَشین کریمی که حین انفجار یک پای خود را از ناحیه‌ی مچ از دست داده بود، اکنون در نتیجه آثار زیانبار این انفجار مهیب، یک چشم و گوش خود را نیز از دست داده است.
مادر این دختر ١٢ ساله‌ی کُرد در ارتباطی تلفنی درباره‌ی آخرین وضعیت جسمی و روحی گشبین به خبرنگار کُردپا گفت: متأسفانه بر اثر انفجار مین، گشین چشم و گوش چپش را از دست داده و پزشکان نسبت به درمان و علاج دخترم قطع امید کرده‌اند.
مادر گشین از معاینه و ویزیت چندین باره‌ی دخترش در مراکز درمانی مریوان و سنندج خبر داد و اظهار داشت: بنابه خواست خانواده، درصدد انتقال گشین به مراکز درمانی مجهز در تهران بودیم که با مخالفت پزشکان مواجه گردید و گفتند که امیدی به بهبودی دختر شما نمی‌باشد و این امر ناراحتی خانواده و گوشه‌گیری وی را درپی داشت.
![\"20317.jpg\"](\"{imagepath}/20317.jpg\")
پیشتر پروین ذبیحی، فعال حقوق زنان در مریوان گفته بود: \"به‌رغم قطع شدن پای راست گشین از ناحیه قوزک، پزشکی قانونی برای وی چهار درصد معلولیت در نظر گرفته است که به استناد این گزارش بنیاد جانبازان برای این دختر پرونده‌ای تشکیل نمی‌دهد و خانواده گشین به گزارش پزشکی قانونی اعتراض کرده‌اند و پرونده وی در دادگستری مریوان تحت بررسی دوباره قرار گرفته است\".
به گفته‌ی مادر گشین، محل وقوع حادثه انفجار مین تا منزل مسکونی آنها تنها ٤ متر فاصله دارد و علی‌رغم این انفجار و خسارت جانی و مالی ناشی از آن، اما تاکنون جهت نصب تابلو و حصار ایمنی اقدامی صورت نگرفته است.
وی افزود: بعد از انفجار مهرماه سال گذشته، مرکز مین‌زدایی کشور در محل حادثه آماده شدند و تعداد بیست مین را جمع‌آوری و اعلام کردند که در روزهای آینده برای جمع‌آوری دیگر مین‌های کاشته شده مراجعه خواهند نمود اما تاکنون بازنگشته‌اند و این امر نگرانی و اعتراض خانواده‌را درپی داشته است.
![\"20332.jpg\"](\"{imagepath}/20332.jpg\")
در انفجار مین روستای نشکاش، پسر عموی گشبین به نام خَبات کریمی ١٢ ساله فرزند ناصر از ناحیه چشم دچار آسیب جدی گشته و ترکش یکی از مین‌ها همچنان در کمر وی باقی مانده است و همچنین آلا روبینا، دوست گشبین نیز در خطر از دست دادن بینایی کامل می‌باشد و باید در یک سال آینده وی عمل جراحی کند.
متین رخش‌بهار، دیگر مجروح حادثه انفجار نیز از ناحیه پا به‌شدت آسیب دیده و به بیماری اعصاب و روان مبتلا شده و داروهای آرام‌بخش مصرف می‌کند.
مادر گشبین در پایان خاطرنشان کرد که حدود ١٥ سال قبل نیز حادثه مشابهی در نزدیکی پایگاه متروکه سپاه در روستای نشکاش به وقوع پیوست که کودک ٨ ساله‌ای به نام ریبوار خشنودی در دم جان سپرد و ٦ کودک خردسال دیگر به شدت مجروح گشتند و از آنزمان تاکنون مین‌های کاشته‌شده قربانی می‌گیرند.
عصر روز بیست و ششم مهرماه سال گذشته در روستای \"نشکاش\" از توابع شهرستان مریوان یک مین کاشته‌شده در پادگان متروکه‌ی سپاه منفجر و موجب زخمی‌شدن ٧ کودک ٨ تا ١٠ ساله شد.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، یکی از دختران مصدوم در حادثه‌ی مین در روستا نشکاش به نام گَشین کریمی که حین انفجار یک پای خود را از ناحیه‌ی مچ از دست داده بود، اکنون در نتیجه آثار زیانبار این انفجار مهیب، یک چشم و گوش خود را نیز از دست داده است.
مادر این دختر ١٢ ساله‌ی کُرد در ارتباطی تلفنی درباره‌ی آخرین وضعیت جسمی و روحی گشبین به خبرنگار کُردپا گفت: متأسفانه بر اثر انفجار مین، گشین چشم و گوش چپش را از دست داده و پزشکان نسبت به درمان و علاج دخترم قطع امید کرده‌اند.
مادر گشین از معاینه و ویزیت چندین باره‌ی دخترش در مراکز درمانی مریوان و سنندج خبر داد و اظهار داشت: بنابه خواست خانواده، درصدد انتقال گشین به مراکز درمانی مجهز در تهران بودیم که با مخالفت پزشکان مواجه گردید و گفتند که امیدی به بهبودی دختر شما نمی‌باشد و این امر ناراحتی خانواده و گوشه‌گیری وی را درپی داشت.
گَشین کریمی که حین انفجار یک پای خود را از ناحیه‌ی مچ از دست داده، اکنون در نتیجه آثار زیانبار این انفجار مهیب، یک چشم و گوش خود را نیز از دست داده است
خانم کریمی به این پرسش که نهادهای مرتبط حکومتی تاکنون چه اقداماتی در این زمینه انجام داده‌اند، پاسخ داد: طبق قرار قبلی، گشین را به عنوان \"جانباز\" تلقی کرده‌اند اما درصدد جانبازی او نامعلوم است و روز به روز آثار ناشی از انفجار بر روی بدن و روحیه‌ی دخترم نمایان‌تر می‌شود.پیشتر پروین ذبیحی، فعال حقوق زنان در مریوان گفته بود: \"به‌رغم قطع شدن پای راست گشین از ناحیه قوزک، پزشکی قانونی برای وی چهار درصد معلولیت در نظر گرفته است که به استناد این گزارش بنیاد جانبازان برای این دختر پرونده‌ای تشکیل نمی‌دهد و خانواده گشین به گزارش پزشکی قانونی اعتراض کرده‌اند و پرونده وی در دادگستری مریوان تحت بررسی دوباره قرار گرفته است\".
به گفته‌ی مادر گشین، محل وقوع حادثه انفجار مین تا منزل مسکونی آنها تنها ٤ متر فاصله دارد و علی‌رغم این انفجار و خسارت جانی و مالی ناشی از آن، اما تاکنون جهت نصب تابلو و حصار ایمنی اقدامی صورت نگرفته است.
وی افزود: بعد از انفجار مهرماه سال گذشته، مرکز مین‌زدایی کشور در محل حادثه آماده شدند و تعداد بیست مین را جمع‌آوری و اعلام کردند که در روزهای آینده برای جمع‌آوری دیگر مین‌های کاشته شده مراجعه خواهند نمود اما تاکنون بازنگشته‌اند و این امر نگرانی و اعتراض خانواده‌را درپی داشته است.
در انفجار مین روستای نشکاش، پسر عموی گشبین به نام خَبات کریمی ١٢ ساله فرزند ناصر از ناحیه چشم دچار آسیب جدی گشته و ترکش یکی از مین‌ها همچنان در کمر وی باقی مانده است و همچنین آلا روبینا، دوست گشبین نیز در خطر از دست دادن بینایی کامل می‌باشد و باید در یک سال آینده وی عمل جراحی کند.متین رخش‌بهار، دیگر مجروح حادثه انفجار نیز از ناحیه پا به‌شدت آسیب دیده و به بیماری اعصاب و روان مبتلا شده و داروهای آرام‌بخش مصرف می‌کند.
مادر گشبین در پایان خاطرنشان کرد که حدود ١٥ سال قبل نیز حادثه مشابهی در نزدیکی پایگاه متروکه سپاه در روستای نشکاش به وقوع پیوست که کودک ٨ ساله‌ای به نام ریبوار خشنودی در دم جان سپرد و ٦ کودک خردسال دیگر به شدت مجروح گشتند و از آنزمان تاکنون مین‌های کاشته‌شده قربانی می‌گیرند.
عصر روز بیست و ششم مهرماه سال گذشته در روستای \"نشکاش\" از توابع شهرستان مریوان یک مین کاشته‌شده در پادگان متروکه‌ی سپاه منفجر و موجب زخمی‌شدن ٧ کودک ٨ تا ١٠ ساله شد.
