سازمان ملل چهار زندانی سیاسی کُرد را به عنوان \"ناپدیدشده قهری\" به رسمیت شناخت
14:26 - 27 مرداد 1398
آژانس کُردپا: گزارش کارگروه تحقیق سازمان ملل درباره ناپدید شده‌های قهری یا ناخواسته منتشر و در آن چهار زندانی سیاسی کُرد به عنوان \"ناپدیدشده قهری\" به رسمیت شناخته شده‌اند.
کارگروه تحقیق سازمان ملل درباره ناپدید شده‌های قهری یا ناخواسته در گزارشی شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و فرزاد کمانگر را به عنوان ناپدیدشده قهری به رسمیت شناخت و در نامه‌ای به مقامات حکومت ایران خواستار روشن کردن سرنوشت آنان و محل دفن‌شان شد.
سازمان \"عدالت برای ایران\" در این‌باره اعلام کرده است: \"با به رسمیت شناخته‌شدن این چهار زندانی سیاسی به‌عنوان ناپدیدشده قهری، قوانین بین‌المللی دولت جمهوری اسلامی ایران را موظف می‌کند که حق خانواده‌های آنها را برای دانستن حقیقت درباره سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان ادا کند و مسئولان آن را تحت تعقیب قرار دهد. از نظر حقوق بین‌الملل، ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بین‌المللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشت‌اش به‌طور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چندین سال، مشمول مرور زمان نمی‌شود.\"
در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، مقامات حکومت ایران به خانواده‌های فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان خبر دادند که فرزندان‌شان را اعدام کرده‌اند. اما هیچگاه پیکر آنان به خانواده‌ها داده نشد و با گذشت بیش از ٩ سال هنوز محل دفن آنها مشخص نشده است.
کارگروه تحقیق سازمان ملل درباره ناپدید شده‌های قهری، کسی را که از سوی ماموران دولتی بازداشت و به طور فراقضایی اعدام شده است و پس از اعدام، مقامات رسمی درباره سرنوشت یا محل دفن او پنهانکاری می‌کنند و از به‌رسمیت‌شناختن این‌که این عمل را انجام داده‌اند، خودداری می‌ورزند مصداق سربه‌نیست‌شدگی (ناپدیدشدن قهری) می‌داند.
کارگروه تحقیق سازمان ملل درباره ناپدید شده‌های قهری یا ناخواسته در گزارشی شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و فرزاد کمانگر را به عنوان ناپدیدشده قهری به رسمیت شناخت و در نامه‌ای به مقامات حکومت ایران خواستار روشن کردن سرنوشت آنان و محل دفن‌شان شد.
سازمان \"عدالت برای ایران\" در این‌باره اعلام کرده است: \"با به رسمیت شناخته‌شدن این چهار زندانی سیاسی به‌عنوان ناپدیدشده قهری، قوانین بین‌المللی دولت جمهوری اسلامی ایران را موظف می‌کند که حق خانواده‌های آنها را برای دانستن حقیقت درباره سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان ادا کند و مسئولان آن را تحت تعقیب قرار دهد. از نظر حقوق بین‌الملل، ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بین‌المللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشت‌اش به‌طور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چندین سال، مشمول مرور زمان نمی‌شود.\"
در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، مقامات حکومت ایران به خانواده‌های فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان خبر دادند که فرزندان‌شان را اعدام کرده‌اند. اما هیچگاه پیکر آنان به خانواده‌ها داده نشد و با گذشت بیش از ٩ سال هنوز محل دفن آنها مشخص نشده است.
کارگروه تحقیق سازمان ملل درباره ناپدید شده‌های قهری، کسی را که از سوی ماموران دولتی بازداشت و به طور فراقضایی اعدام شده است و پس از اعدام، مقامات رسمی درباره سرنوشت یا محل دفن او پنهانکاری می‌کنند و از به‌رسمیت‌شناختن این‌که این عمل را انجام داده‌اند، خودداری می‌ورزند مصداق سربه‌نیست‌شدگی (ناپدیدشدن قهری) می‌داند.
