برگزاری مراسم باستانی سال نو کُردی در روستای پالنگان + عکس
13:15 - 6 اسفند 1393
آژانس کُردپا: مراسم جشن نوروز و سال نو کُردی از سوی شهروندان کُرد با رقص و پایکوبی و برافروختن آتش در روستای \"پالنگان\" شهرستان کامیاران برگزار گردید.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، روز سهشنبه پنجم اسفندماه، طبق آداب و سنت دیرین سالانه در اکثر مناطق کُردستان، مراسم سال ٢٧١٥ کُردی با شرکت چشمگیر شهروندان برگزار شد.
همزمان با برگزاری مراسم باستانی سال نو کُردی در روستای پالنگان، این روستای تاریخی کامیاران در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
همچنین شهروندان کُرد یارسان نیز در شهر \"دالاهو\" کرمانشاه، همه ساله در پنجم اسفندماه با زیارت از تکیه \"آسید براکه\" در روستای \"تویشامی\" از توابع شهر دالاهو، جشن سال نو کُردی را برگزار میکنند.
سال ٢٧١٥ کُردی مصادف است با سال ١٣٩٤ شمسی.
دولت مادها به رهبری دیاکو اول در هگمتانه (همدان امروزی) در ٢٧١٥ سال قبل تاسیس و تاریخ تاسیس دولت ماد به عنوان آغاز سال نو کُردی انتخاب گردیده است.
جلیل عباسی، اوستاشناس کُرد طی گفتگویی با آژانس کُردپا اعلام کرد: روشن نمودن آتش نوروز در روستاهای پالنگان، دیوزناو و چند روستای دیگر به دوران میترائیسم برمیگردد.
عباسی گفت: این سنت که قدمت آن به ماقبل تاریخ آیین زرتشتی برمیگردد، بیش از ٤ هزار سال پیشینه دارد و در چندین منطقه این سنت به همان سبک و سیاق باستانی خود حفظ شده است.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، روز سهشنبه پنجم اسفندماه، طبق آداب و سنت دیرین سالانه در اکثر مناطق کُردستان، مراسم سال ٢٧١٥ کُردی با شرکت چشمگیر شهروندان برگزار شد.
همزمان با برگزاری مراسم باستانی سال نو کُردی در روستای پالنگان، این روستای تاریخی کامیاران در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
همچنین شهروندان کُرد یارسان نیز در شهر \"دالاهو\" کرمانشاه، همه ساله در پنجم اسفندماه با زیارت از تکیه \"آسید براکه\" در روستای \"تویشامی\" از توابع شهر دالاهو، جشن سال نو کُردی را برگزار میکنند.
سال ٢٧١٥ کُردی مصادف است با سال ١٣٩٤ شمسی.
دولت مادها به رهبری دیاکو اول در هگمتانه (همدان امروزی) در ٢٧١٥ سال قبل تاسیس و تاریخ تاسیس دولت ماد به عنوان آغاز سال نو کُردی انتخاب گردیده است.
جلیل عباسی، اوستاشناس کُرد طی گفتگویی با آژانس کُردپا اعلام کرد: روشن نمودن آتش نوروز در روستاهای پالنگان، دیوزناو و چند روستای دیگر به دوران میترائیسم برمیگردد.
عباسی گفت: این سنت که قدمت آن به ماقبل تاریخ آیین زرتشتی برمیگردد، بیش از ٤ هزار سال پیشینه دارد و در چندین منطقه این سنت به همان سبک و سیاق باستانی خود حفظ شده است.