اشنویه؛ بازداشت خودسرانه و خشونت‌آمیز کامیار عقابی، فعال مدنی و محیط‌ زیستی

01:59 - 9 تیر 1404

روز یکشنبه، هشتم تیر ۱۴۰۴، کامیار (کمال) عقابی، شهروند کُرد اهل روستای «بالاگیر» از توابع اشنویه به‌صورت خشونت‌آميز و با یورش به منزل توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

به گفته یک منبع مطلع به کُردپا؛ ساعت ۲ بامداد روز یکشنبه هشتم تیر ۱۴۰۴، نیروهای امنیتی اداره اطلاعات اشنویه به منزل کامیار (کمال) عقابی در روستای «بالاگیر» از توابع اشنویه یورش برده و به‌صورت خشونت‌آميز او را بازداشت می‌کنند.

منبع آگاه کُردپا می‌گوید: حدود ۱۵ تن از نیروهای امنیتی و لباس‌شخصی که سوار بر سه ماشین بوده‌اند و نقاب بر صورت داشته‌اند، بدون ارائه حکم قضایی و با توسل به خشونت شدید، از طریق درب و پنجره به منزل این فعال محیط‌ زیستی یورش برده، وی را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کرده‌اند.

در پی این اقدام خشونت‌آمیز و فراقانونی نیروهای امنیتی اداره اطلاعات، مادر آقای عقابی که به بیماری تنگی نفس مبتلاست، به‌دلیل وخامت وضعیت جسمی‌اش به بیمارستان منتقل می‌شود.

کامیار (کمال) عقابی، یکی از اعضای شناخته‌شده انجمن زیست‌محیطی «ژینکۆ» می‌باشد و در سال‌های اخیر در زمینه حفاظت از رودخانه «گادر» فعالیت زیادی داشته است.

منبع مطلع کُردپا اشاره می‌کند که آقای عقابی سال ۱۴۰۳ نیز بازداشت می‌شود و در ادامه به چهار ماه حبس تعزیری محکوم می‌گردد.

کامیار (کمال) عقابی، ۳۳ ساله و متاهل است.

انجمن محیط ‌زیستی «ژینکۆ» از سال ۱۳۹۴ فعالیت خود را در اشنویه آغاز کرده است. این انجمن که ابتدا با نام کُردی «ژینکۆ» ثبت شده بود، در سال‌های گذشته به‌دلیل فشارها و سیاست‌های حکومت ناچار به تغییر نام رسمی خود به «کیله‌شین پویان سبز زاگرس اشنویه» شد. با این حال، همچنان در میان مردم با همان نام «ژینکۆ» شناخته می‌شود.

رودخانه «گادر» طی سال‌های اخیر به‌دلیل برداشت‌های بی‌رویه و غیراصولی شن و ماسه توسط کارخانه‌های ماسه‌شویی به‌شدت تخریب شده است. این برداشت‌ها که اغلب با مجوزهای قانونی و گاه به‌صورت غیرقانونی انجام می‌شود، بستر رودخانه را در برخی نقاط به دره‌ای عمیق تبدیل کرده و موجب خشک شدن چاه‌ها، از بین رفتن باغ‌ها، کاهش منابع آب زیرزمینی و افزایش گرد و خاک در منطقه شده است. با وجود اعتراض‌های گسترده مردم و فعالان محیط‌ زیست و راه‌اندازی پویش «نجات گادر»، برخورد مؤثری از سوی مسئولان صورت نگرفته است. ماده ۴۸ قانون توزیع عادلانه آب نیز به برداشت‌های مکرر به بهانه لایروبی مشروعیت داده و زمینه تخریب بیشتر را فراهم کرده است.