به مناسبت روز جهانی زن؛ بیانیه تشکل‌های زنان سنندج با شعار نه به اعدام، نه به زنکُشی و مبارزه علیه نابرابری و گرانی
امروز ۱۷ اسفند ۱۴۰۳ سە گروه و تشکل از فعالین زنان و مدنی در سنندج به مناسبت ۸ مارس همزمان با برگزاری مراسم و گرامیداشت روز جهانی زن، بیانیه‌ای منتشر کرده و خاطرنشان کردند؛ زنان کورد با مبارزاتشان علیه ستم و نابرابری، نقشی کلیدی در جنبش‌های آزادی‌خواهانه ایفا کرده‌اند و همچنان پیشتاز مبارزه برای آزادی و برابری هستند.
به گفته یک منبع مطلع به کُردپا؛ این بیانیه توسط سه تشکل و گروه از فعالین زنان و مدنی در سنندج با نام‌های «اتحاد زنان کردستان»، «فعالین حقوق زنان سنندج» و «فعالین مدنی زنان سنندج» منتشر شده است.
این سه تشکل با شعار «نه به اعدام، نه به قتل‌های ناموسی و مبارزه متحدانه علیه گرانی و نابرابری» به پیشواز روز جهانی زن رفته و بر ادامه مبارزه و مقاومت خود تاکید کرده‌اند.
همچنین اذعان داشته‌اند که مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان کُرد، ایستادگی در برابر سیاست‌های زنستیزانه و مبارزه علیه ستم‌های جنسیتی، ملی و طبقاتی، الگوی جدیدی از مقاومت و خودسازماندهی ارائه داده و به نماد جنبش‌های رهایی‌بخش در خاورمیانه تبدیل شده که نشان دهنده اهمیت آزادی زنان برای بنیان آزادی کل جامعه است.
در متن این بیانیه ضمن اشاره به مبارزات و دستاوردهای زنان که ۸ مارس را رقم زده؛ از سه جنبه به وضعیت کنونی زنان در ایران و کُردستان و دستاوردهای جنبش زنان پرداخته است:
۱_ سرکوب حکومتی و سیاست‌های زنستیزانه علیه زنان که خشونت را قانونمند جلوه داده، همچنین تبعيض و فشار مضاعف علیه زنان در حاشیه و اقلیت که وضعیت آنان را اسفناک کرده است.
۲_ مقاومت و مبارزه زنان در برابر حکومتی که از زن و ژن ژیان ئازادی میهراسد و تا زندان و صدور حکم اعدام علیه زنان پیش رفته، همچنین مبارزات چند جانبه زنان کُردستان که الگویی جدید و نمونه‌ای مترقی از مقاومت و مبارزه جنبش رهایی بخش زنان را در خاورمیانه ارائه داده است.
۳_ و در پایان بر ضرورت ادامه مبارزه جهت تحقق عدالت و آزادی برای آینده جنبش زنان تاکید شده است، چراکه جنبش زنان بازگشت به دوران نابرابری را ناممکن کرده و با عزم راسخ آرمان‌هایش را پیش می‌برد.
متن کامل بیانیه سه تشکل و گروه زنان در سنندج به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن(۲۰۲۵)؛
«هشت مارس یادآور مبارزات تاریخی زنان علیه ستم، نابرابری و استثمار است. این روز که ریشه در اعتراضات کارگران زن در قرن نوزدهم دارد، سرآغاز جنبش‌های گسترده‌ای شد که به دستاوردهای مهمی در زمینه حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی انجامید. از مبارزه برای حق رأی تا مقاومت در برابر نظام‌های مردسالار و خشونت‌های ساختارمند، زنان همواره در مسیر آزادی و برابری ایستادگی کرده‌اند و علیرغم تمامی موانع، از آرمان‌های خود دست نکشیده‌اند.
با این وجود در ایران نهاد قدرت، همواره با اعمال سیاست‌های زنستیزانه، تلاش کرده است تا زنان را از حقوق اساسی‌شان محروم کند. قوانین سرکوبگرانه‌ای همچون حجاب اجباری، کودک‌همسری، سرکوب آزادی‌های فردی و نقض حقوق باروری، ابزاری برای کنترل زنان و مشروعیت‌بخشی به سلطه‌ی مردسالارانه است. این سیاست‌ها نه‌تنها آزادی و اختیار زنان را محدود کرده، بلکه خشونت علیه آنان را در ابعاد گسترده‌ای قانونی و مشروع جلوه داده است. آمار فزاینده‌ی زن‌کشی، تجاوز، کودک‌آزاری و مجازات‌های شدید علیه زنان، نشان‌دهنده‌ی وضعیت اسفناک آنان در ایران است.
همچنین تبعیض در تخصیص منابع در چارچوب سیستم نابرابر نئولیبرال و بحران‌های اقتصادی بیشترین فشار را بر اقشار آسیب‌پذیر جامعه، به‌ویژه زنان حاشیه همچون زنان بلوچ، کورد، مهاجر و بخش اعظمی از زنان مشاغل غیررسمی وارد نموده است. در این شرایط، زنان همراستا با جنبش زنان در دیگر جنبش‌های اعتراضی همچون جنبش کارگران، بازنشستگان، معلمان و دانشجویان، همدل و همپا در مسیر مبارزه برای عدالت و برابری حضور داشته و به صدای آنان در برابر ستم‌های ساختاری، قدرتی مضاعف بخشیده‌اند.
زنان ایران در بند حکومتی هستند که از وجود زن به‌شدت میهراسد. این هراس از انقلاب ژینا و شعار پیشرو آن، «زن، زندگی، آزادی»، چنان فزونی یافته که حاکمیت اقدام به صدور احکام اعدام و زندان برای زنان مبارز کرده است. زنانی چون پخشان عزیزی، شریفە محمدی و وریشه مرادی، که حکومت سعی در خاموش کردن صدایشان داشت، به نمادی از مقاومت در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه بدل شده‌اند. این صداها نه تنها خاموش نشده، بلکه به فریادی جهانی علیه استبداد بدل گشته است.
در این میان، مبارزات زنان در کوردستان به عنوان یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های پیشرو از جنبش‌های رهایی‌بخش زنان، به نمادی از بلوغ و تکامل این جنبش‌ها در خاورمیانه تبدیل شده است. زنان کورد نه تنها علیه ستم‌های چندلایه‌ی جنسیتی، ملی و طبقاتی مبارزه کرده‌اند، بلکه با ایجاد ساختارهای مستقل و سازمان‌یافته، الگویی نوین از مقاومت، خودسازماندهی و مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه ارائه داده‌اند. در سنگرهای نبرد و در عرصه‌های اجتماعی و فکری، آنان با ایستادگی و جانفشانی، نقشی بی‌بدیل در پیشبرد آرمان‌های برابری و آزادی ایفا کرده‌اند. سازماندهی و مشارکت زنان در تمامی ابعاد سیاسی، اجتماعی، اثباتی بر این حقیقت است که آزادی زنان، بنیان آزادی کل جامعه است.
جنبش زنان مسیری بی‌بازگشت را پیموده است. آگاهی، سازماندهی و تجربه‌ی تاریخی این مبارزات، بازگشت به دوران نابرابری و ستم را ناممکن ساخته است. زنان در سراسر جهان و به‌ویژه در خاورمیانه، دیگر هرگز به گذشته‌ای که در آن صدایشان خاموش بود باز نخواهند گشت. این حرکت، نه تنها برای زنان، بلکه برای کل جوامع، تغییری بنیادین و غیرقابل بازگشت به همراه دارد. پیروزی در این مسیر، نه یک احتمال، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای تحقق عدالت و آزادی است.
ما اعلام می‌داریم که هشت مارس، روز جهانی زن، یادآور یک جنبش سیاسی و اجتماعی فراگیر است که زنان ایران به ویژه کوردستان، در راه تحقق آرمان‌هایشان با عزمی راسخ‌تر از گذشته تلاش می‌کنند. زنان و مردان در کنار هم
علیه انواع نابرابریها ایستادگی کرده و برای ساختن جهانی آزاد، برابر و عادلانه مبارزه می‌کنند.
بر این اساس امسال در روز جهانی زن، باید شعار نه به اعدام، نه به قتل های ناموسی و مبارزه متحدانه علیه گرانی و نابرابری سرلوحه مبارزاتمان باشد.»
