مسعود شمس‌نژاد، وکیل چهار زندانی سیاسی کُرد از درخواست اعاده دادرسی برای موکلینش خبر داد
مسعود شمس‌نژاد، وکیل چهار زندانی سیاسی کُرد، در صفحه ایکس خود نوشت؛ علیرغم تمامی محدودیتهای قانونی ناشی از عدم دسترسی به پرونده اتهامی موکلینش وفا آذربار، محسن مظلوم، محمد فرامرزی و پژمان فاتحی در تاریخ ۱۹ دی ۱۴۰۲ درخواست اعاده دادرسی آنها را به دیوان عالی کشور ارجاع داده است.
علیرغم تمامی محدودیتهای قانونی ناشی از عدم دسترسی به پرونده اتهامی موکلین #وفا_آذربار #محسن_مظلوم #محمد_فرامرزی #پژمان_فاتحی در تاریخ۱۴۰۲/۱۰/۱۹ درخواست اعاده دادرسی مستندا به بند"چ"ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری ثبت شد،به امید توقف اجرا مستندابه #تبصره_ماده_۴۷۸ قانون آ.د.کیفری
— masoud shamsnejad (@mshamsnejad) January 9, 2024
حکم اعدام محسن مظلوم، محمد فرامرزی، وفا آذربار و پژمان فاتحی، چهار زندانی سیاسی کُرد، با گذشت بیش از یک سال و نیم از بازداشت و ناپدیدسازی قهری در بی‌خبری مطلق صادر شده و پرونده جهت تایید حکم اعدام به دیوان عالی کشور ارجاع داده شده است.
به گفته یک منبع مطلع به کُردپا؛ خانواده این زندانیان سیاسی از طریق پیگیری‌های مکرر طی روزهای گذشته مطلع شده‌اند که حکم اعدام فرزندانشان صادر شده و پرونده جهت تایید احکام اعدام در شعبه ۳۹ (احتمالا) دیوان عالی کشور قرار دارد. همچنین نهادهای امنیتی از جمله وزارت اطلاعات به مراجع قضایی دیوان عالی دستور داده‌اند که احکام باید سریعا تایید و به مرحله اجرا برسند.
منبع آگاه کُردپا تایید کرد؛ این زندانیان دارای وکیل تسخیری هستند و تاکنون خانواده آنها نمی‌دانند این وکلا چه کسانی هستند و هیچگونه ارتباطی با خانواده‌ها نگرفته‌اند. از دیگر سو خانواده‌ها آقای «مسعود شمس‌نژاد» وکیل پایه یک دادگستری را به‌عنوان وکیل فرزندانشان به نهادهای قضایی معرفی کرده‌اند، اما آقای شمس‌نژاد در طول یک سال و نیم گذشته نتوانسته پرونده را مشاهده کند و هیچگونه پاسخی از نهادهای قضایی دریافت کند.
منبع کُردپا اذعان داشت؛ بی‌خبری مطلق خانواده این زندانیان سیاسی از پرونده فرزندانشان به حدی است که حتی نمی‌دانند پرونده در دیوان عالی کشور نهایی شده یا نه و تنها می‌دانند پرونده در یکی از شعبات این دیوان و احتمالا شعبه ۳۹ قرار دارد.
محسن مظلوم اهل مهاباد، هژیر (محمد) فرامرزی اهل دهگلان از توابع سنندج، وفا آذربار اهل بوکان و پژمان فاتحی اهل کامیاران، چهار عضو حزب کومله کردستان ایران در اول مرداد ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در روستای «ینگجه» از توابع منطقه صومای ارومیه بازداشت شدند. در مدت یکسال و نیم گذشته خانواده‌ها از محل نگهداری و سرنوشت فرزندانشان هیچگونه اطلاعی نداشته‌اند و این زندانیان در تمام این مدت از حق دسترسی به وکیل، تماس و ملاقات با خانواده محروم بوده‌اند.
جمهوری اسلامی دو بار و در ماه‌های مهر و آذر ١٤٠١ اقدام به پخش اعتراف اجباری از این زندانیان سیاسی کرده است. در این فیلم اعتراف اجباری جمهوری اسلامی مدعی شده آنها «قصد انفجار در یکی از کارخانه‌های هواپیماسازی اصفهان را داشته‌اند». اما حزب کومله کردستان ایران شدیدا و قویا این ادعا و اتهامات جمهوری اسلامی در مورد اعضای خود را رد کرد و آن را دستاویزی برای سرکوب هرچه بیشتر کردستان و مبارزات مردم خصوصا در برحه زمانی اعتراضات گسترده در کردستان و ایران دانست.
با توجه به سناریوسازی نهادهای امنیتی و بی‌خبری مطلق از سرنوشت این چهار زندانی سیاسی کُرد، خانواده این زندانیان بارها از نهادهای بین‌المللی و حقوق‌بشری خواستند به کمک فرزندانشان بشتابند تا از صدور احکام اعدام در امان باشند.
سازمان حقوق بشری کُردپا ضمن محکومیت شدید صدور حکم اعدام علیه این زندانیان سیاسی و نگرانی جدی در خصوص شدت گرفتن اجرای حکم آنها، تاکید می‌کند اتهامات وارده به این زندانیان سیاسی بدون حق دسترسی به دادرسی عادلانه و وکیل تعیینی در تضاد با تمام معیارهای حقوق بشری و حتی قوانین خود جمهوری اسلامی است. همچنین بازداشت خوددسرانه این افراد در بیش از یکساله و نیم گذشته را در زمره ناپدیدسازی قهری می‌داند.
پیشتر کُردپا اذعان کرده بود که باتوجه به‌اینکه از سرنوشت این افراد هیچی اطلاعی در دست نیست و خانواده‌ها در بی‌خبری مطلق از وضعیت فرزندانشان هستند و همچنین باتوجه به اطلاعیه‌های نهادهای امنیتی که حتی بدون درنظر گرفتن قوانین خود جمهوری اسلامی و قبل از دادرسی اتهام همکاری با «موساد» را به آنها منتسب کرده‌اند. سازمان حقوق بشری کُردپا اعلام داشت که آنها در مکانی نامشخص بدون حق دسترسی به وکیل و تماس با خانواده در معرض دادرسی ناعادلانه، اعترافات اجباری و ناپدیدسازی قهری قرار دارند.
