محمد نظری خطاب به محسنی اژه‌ای: آیا راه دیگری غیر از اعتصاب غذا برای یک زندانی که دستش از همه جا کوتاه است، پیشنهاد می‌کنید؟
15:02 - 6 مرداد 1395
آژانس کُردپا: محمد نظری، یکی از باسابقه‌ترین زندانیان سیاسی کردستان نامه‌ای به محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه‌ی قضاییه‌ی جمهوری اسلامی نوشت.
محمد نظری، زندانی سیاسی کُرد اهل شاهین‌دژ نهم خردادماه ٧٣ از سوی مأموران امنیتی سپاه ابوذر شهر بوکان بازداشت گردیده و از حق هرگونه مرخصی قانونی محروم می‌باشد.
وی که یکی از باسابقه‌ترین زندانیان سیاسی کُردستان و ایران می‌باشد به اتهام \"هواداری و تبلیغ برای احزاب کُرد اپوزیسیون حکومت اسلامی ایران\"، بازداشت و در دادگاه بدون حضور وکیل و به ریاست قاضی جلیل‌زاده، رئیس دادگاه انقلاب ارومیه به اعدام محکوم شد.
حکم این شهروند کُرد سرانجام در سال ٧٨ با یک درجه تخفیف به زندان ابد کاهش یافت و از آن زمان تاکنون در زندان‌های ارومیه و رجایی‌شهر کرج محبوس و از هرگونه اعطای مرخصی محروم گشته است.
این زندانی سیاسی کُرد در شهریورماه ٩١ به نشانه‌ی اعتراض به دو دهه حبس در زندان‌های حکومت اسلامی ایران اقدام به دوختن لب‌های خود نمود و برای مدت ٤٠ روز نیز دست به اعتصاب غذا زد.
محمد نظری طی نامه‌ای به سخنگوی قوه قضاییه خواستار رسیدگی به وضعیت پرونده‌اش شده است.
متن این نامه درپی می‌آید:
نامه‌ای برای آقای محسنی اژه‌ای سخنگوی قوه قضاییه
آقای محسنی اژه‌ای؛
از اینکه اعتصاب غذا امری ناشایست است هیچ شکی در آن نیست و هیچ انسانی حق ندارد با توسل به آن به حق خود برسد. اما این مسئله در جامعه‌ای صدق می‌کند که مسئولین و صاحبان قدرت به قانون خودنوشته احترام گذاشته و اجازه حق‌کشی چه برای خود و چه برای دیگران را ندهند.
آقای محسنی اژه‌ای، اینجانب محمدنظری فرزند حمدالله در سال ۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران دستگیر و به اعدام محکوم شدم که بعد از گذشت ۵ سال این حکم به حبس ابد تقلیل یافت. در تاریخ دهم مهرماه سال ۹۱ به دستور خود شما و به امضای آقای مرتضوی معاون وقت دادستان کل کشور، پرونده‌ام مورد بررسی مجدد قرار گرفت و بعد از طی مراحل قانونی در سال ۹۲ دادگاه مهاباد و رئیس زندان رجایی شهر کرج با آزادی‌ام موافقت کردند.
ولی تاکنون هیچ اقدامی جهت آزادی من صورت نگرفته است و تمام نامه‌هایی که از سوی مراجع ذیصلاح به مسئولین قضایی نوشتم، بی‌پاسخ مانده است.
حال، اینجانب در اعتراض به اقدامات غیرقانونی و ناعادلانه بعضی از مسئولین که مانع اجرای صحیح قانون شده‌اند، تنها خواسته‌ام از شما که هیچ عمل غیرقانونی را تحمل نمی‌کنید، این است تا نسبت به اجرای قانون در مورد اینجانب اقدام نمایید و اعلام می‌کنم آیا اگر این نامه نیز نتوانست حق و حقوق مرا به من بازگرداند، راه دیگری غیر از اعتصاب غذا برای یک زندانی که دستش از همه جا کوتاه است پیشنهاد می‌کنید؟
محمد نظری فرزند حمدالله
زندان رجایی شهر
محمد نظری، زندانی سیاسی کُرد اهل شاهین‌دژ نهم خردادماه ٧٣ از سوی مأموران امنیتی سپاه ابوذر شهر بوکان بازداشت گردیده و از حق هرگونه مرخصی قانونی محروم می‌باشد.
وی که یکی از باسابقه‌ترین زندانیان سیاسی کُردستان و ایران می‌باشد به اتهام \"هواداری و تبلیغ برای احزاب کُرد اپوزیسیون حکومت اسلامی ایران\"، بازداشت و در دادگاه بدون حضور وکیل و به ریاست قاضی جلیل‌زاده، رئیس دادگاه انقلاب ارومیه به اعدام محکوم شد.
حکم این شهروند کُرد سرانجام در سال ٧٨ با یک درجه تخفیف به زندان ابد کاهش یافت و از آن زمان تاکنون در زندان‌های ارومیه و رجایی‌شهر کرج محبوس و از هرگونه اعطای مرخصی محروم گشته است.
این زندانی سیاسی کُرد در شهریورماه ٩١ به نشانه‌ی اعتراض به دو دهه حبس در زندان‌های حکومت اسلامی ایران اقدام به دوختن لب‌های خود نمود و برای مدت ٤٠ روز نیز دست به اعتصاب غذا زد.
محمد نظری طی نامه‌ای به سخنگوی قوه قضاییه خواستار رسیدگی به وضعیت پرونده‌اش شده است.
متن این نامه درپی می‌آید:
نامه‌ای برای آقای محسنی اژه‌ای سخنگوی قوه قضاییه
آقای محسنی اژه‌ای؛
از اینکه اعتصاب غذا امری ناشایست است هیچ شکی در آن نیست و هیچ انسانی حق ندارد با توسل به آن به حق خود برسد. اما این مسئله در جامعه‌ای صدق می‌کند که مسئولین و صاحبان قدرت به قانون خودنوشته احترام گذاشته و اجازه حق‌کشی چه برای خود و چه برای دیگران را ندهند.
آقای محسنی اژه‌ای، اینجانب محمدنظری فرزند حمدالله در سال ۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران دستگیر و به اعدام محکوم شدم که بعد از گذشت ۵ سال این حکم به حبس ابد تقلیل یافت. در تاریخ دهم مهرماه سال ۹۱ به دستور خود شما و به امضای آقای مرتضوی معاون وقت دادستان کل کشور، پرونده‌ام مورد بررسی مجدد قرار گرفت و بعد از طی مراحل قانونی در سال ۹۲ دادگاه مهاباد و رئیس زندان رجایی شهر کرج با آزادی‌ام موافقت کردند.
ولی تاکنون هیچ اقدامی جهت آزادی من صورت نگرفته است و تمام نامه‌هایی که از سوی مراجع ذیصلاح به مسئولین قضایی نوشتم، بی‌پاسخ مانده است.
حال، اینجانب در اعتراض به اقدامات غیرقانونی و ناعادلانه بعضی از مسئولین که مانع اجرای صحیح قانون شده‌اند، تنها خواسته‌ام از شما که هیچ عمل غیرقانونی را تحمل نمی‌کنید، این است تا نسبت به اجرای قانون در مورد اینجانب اقدام نمایید و اعلام می‌کنم آیا اگر این نامه نیز نتوانست حق و حقوق مرا به من بازگرداند، راه دیگری غیر از اعتصاب غذا برای یک زندانی که دستش از همه جا کوتاه است پیشنهاد می‌کنید؟
محمد نظری فرزند حمدالله
زندان رجایی شهر
