بینایی از چشمان دختر نشکاشی گرفته شد
15:35 - 8 آبان 1393
آژانس کُردپا: یکی از دختران روستای نشکاش در مریوان که براثر برخورد ترکش مین به شدت مصدوم شده بود، بینایی یک چشم خود را از دست داد.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، در حالی که خانواده آلا روبینا ٦ ساله از فقر و تنگدستی رنج می‌برند و توانایی پرداخت هزینه عمل جراحی ندارند، دختر ٦ ساله‌شان بینایی چشم راست خود را از دست داده و عصب چشم وی براثر برخورد ترکش مین از بین رفته است.
حسین احمدی‌نیاز وکیل پرونده کودکان روستای نشکاش در صفحه شخصی فیس‌بوک خود نوشته است: روز گذشته پزشکان بیمارستان تهران پارس اعلام کردند که آلا بینایی یک چشم خود را از دست داده است.
![\"22939.jpg\"](\"{imagepath}/22939.jpg\")
از سوی دیگر، امروز پنج‌شنبه قرار است گشبین کریمی یکی دیگر از دختران روستای نشکاش که براثر انفجار مین از ناحیه پا دچار نقص عضو شده در بیمارستان \"نوری افشار\" تهران مورد عمل جراحی قرار می‌گیرد.
عدم تامین هزینه درمانی و عدم ارائه خدمات به کودکان قربانی مین در کُردستان
مدتی پیش حسین احمدی‌نیاز اعلام کرده بود: \"فرماندار مریوان تاکنون برای بهبود وضعیت معیشت این ٧ کودک روستای نشکاش تنها ٥ کیلو روغن و ٥ کیلو قند به آنان داده است\".
این وکیل کُرد طی گفتگویی با روزنامه \"شهروند\" گفته است: \"یکی از مشکلات این بچه‌ها وجود مدارس غیراستاندارد است. در کنار همه مشکلات اکنون این نگرانی وجود دارد که این بچه‌ها از ناحیه مدارس غیراستاندارد هم آسیب ببینند. کلاسی‌که کودکان نشکاش در آن درس می خوانند با یک بخاری نفتی بسیار قدیمی و غیراستاندارد گرم می شود. برای همین تقاضا داریم، نگذارید حادثه شین‌آباد برای این کودکان تکرار شود\".
وی افزود: \" ما می‌خواهیم که بلافاصله کمیسیون ماده ۲ برای این بچه‌ها تشکیل شود و فرآیند درمانی آنها جدی‌تر دنبال شود.\".
![\"22940.jpg\"](\"{imagepath}/22940.jpg\")
بهنام صادقی، فعال عرصه مین نسبت به محلی که دانا یوسفی در آن دچار انفجار مین شده در صفحه فیس‌بوک \" ایران بدون مین\" نوشته است: \"دانا در محلی دچار این حادثه شده که پیشتر پاکسازی شده بود\".
پیشتر مادر گشبین کریمی به خبرنگار کُردپا اعلام کرده بود: محل وقوع حادثه انفجار مین تا منزل مسکونی آنها تنها ٤ متر فاصله دارد و برهان کریمی پدر گشبین طی گفتگویی با روزنامه \"شهروند\" تاکید کرده است که این حادثه در کنار منزل مسکونی آنها روی داده است\".
مادر گشبین گفته بود: بعد از انفجار مهرماه سال گذشته، مرکز مین‌زدایی کشور در محل حادثه آماده شدند و تعداد بیست مین را جمع‌آوری و اعلام کردند که در روزهای آینده برای جمع‌آوری دیگر مین‌های کاشته شده مراجعه خواهند نمود اما تاکنون بازنگشته‌اند و این امر نگرانی و اعتراض خانواده‌را درپی داشته است.
براساس آمارها از سال ٦٢ تا سال ٨٩، نزدیک به ٤٩٠ نفر در شهر مریوان براثر انفجار مین کشته شده‌اند و یک‌هزار و ٥٣٠ نفر مصدوم و معلول شده‌اند و علی‌رغم ادعای نهادهای مرتبط نسبت به پاکسازی میادین مین، سالانه ده‌ها شهروند مدنی براثر انفجار مین کشته و زخمی می‌شوند.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، در حالی که خانواده آلا روبینا ٦ ساله از فقر و تنگدستی رنج می‌برند و توانایی پرداخت هزینه عمل جراحی ندارند، دختر ٦ ساله‌شان بینایی چشم راست خود را از دست داده و عصب چشم وی براثر برخورد ترکش مین از بین رفته است.
حسین احمدی‌نیاز وکیل پرونده کودکان روستای نشکاش در صفحه شخصی فیس‌بوک خود نوشته است: روز گذشته پزشکان بیمارستان تهران پارس اعلام کردند که آلا بینایی یک چشم خود را از دست داده است.
عصب چشم آلا روبینا براثر برخورد ترکش مین از بین رفته است
این وکیل کُرد در ادامه نوشته: خانواده آلا، خانواده‌ای فقیر و تنگدست می‌باشد و پدر آلا حتی یک‌هزار تومان در جیب ندارد.از سوی دیگر، امروز پنج‌شنبه قرار است گشبین کریمی یکی دیگر از دختران روستای نشکاش که براثر انفجار مین از ناحیه پا دچار نقص عضو شده در بیمارستان \"نوری افشار\" تهران مورد عمل جراحی قرار می‌گیرد.
عدم تامین هزینه درمانی و عدم ارائه خدمات به کودکان قربانی مین در کُردستان
مدتی پیش حسین احمدی‌نیاز اعلام کرده بود: \"فرماندار مریوان تاکنون برای بهبود وضعیت معیشت این ٧ کودک روستای نشکاش تنها ٥ کیلو روغن و ٥ کیلو قند به آنان داده است\".
این وکیل کُرد طی گفتگویی با روزنامه \"شهروند\" گفته است: \"یکی از مشکلات این بچه‌ها وجود مدارس غیراستاندارد است. در کنار همه مشکلات اکنون این نگرانی وجود دارد که این بچه‌ها از ناحیه مدارس غیراستاندارد هم آسیب ببینند. کلاسی‌که کودکان نشکاش در آن درس می خوانند با یک بخاری نفتی بسیار قدیمی و غیراستاندارد گرم می شود. برای همین تقاضا داریم، نگذارید حادثه شین‌آباد برای این کودکان تکرار شود\".
وی افزود: \" ما می‌خواهیم که بلافاصله کمیسیون ماده ۲ برای این بچه‌ها تشکیل شود و فرآیند درمانی آنها جدی‌تر دنبال شود.\".
دانا یوسفی
همزمان دانا یوسفی ١٢ ساله اهل شهرستان سرپل‌ذهاب در استان کرمانشاه که براثر انفجار مین یک پای خود را از دست داده، باگذشت یک‌سال از این حادثه، هیچ‌کدام از مسئولان و نهادهای مرتبط به وضعیت وی رسیدگی نکرده‌اند.بهنام صادقی، فعال عرصه مین نسبت به محلی که دانا یوسفی در آن دچار انفجار مین شده در صفحه فیس‌بوک \" ایران بدون مین\" نوشته است: \"دانا در محلی دچار این حادثه شده که پیشتر پاکسازی شده بود\".
پیشتر مادر گشبین کریمی به خبرنگار کُردپا اعلام کرده بود: محل وقوع حادثه انفجار مین تا منزل مسکونی آنها تنها ٤ متر فاصله دارد و برهان کریمی پدر گشبین طی گفتگویی با روزنامه \"شهروند\" تاکید کرده است که این حادثه در کنار منزل مسکونی آنها روی داده است\".
مادر گشبین گفته بود: بعد از انفجار مهرماه سال گذشته، مرکز مین‌زدایی کشور در محل حادثه آماده شدند و تعداد بیست مین را جمع‌آوری و اعلام کردند که در روزهای آینده برای جمع‌آوری دیگر مین‌های کاشته شده مراجعه خواهند نمود اما تاکنون بازنگشته‌اند و این امر نگرانی و اعتراض خانواده‌را درپی داشته است.
براساس آمارها از سال ٦٢ تا سال ٨٩، نزدیک به ٤٩٠ نفر در شهر مریوان براثر انفجار مین کشته شده‌اند و یک‌هزار و ٥٣٠ نفر مصدوم و معلول شده‌اند و علی‌رغم ادعای نهادهای مرتبط نسبت به پاکسازی میادین مین، سالانه ده‌ها شهروند مدنی براثر انفجار مین کشته و زخمی می‌شوند.
