انگاره‌های جدیدی درباره مستوره اردلان ارائه گردید
19:46 - 29 بهمن 1394
آژانس کُردپا: ابعاد پنهانی از منش زن شاعر دربار امارت اردلان در یک سمینار علمی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، تنی چند از پژوهشگران کُرد در سنندج، زندگینامه مستوره اردلان را در یک همایش آکادمیک به بحث و گفتگو گذاشته و به شخصیت و آثار بجای مانده از ایشان پرتو افکنده شد.
در این همایش که روز گذشته در تالار مولوی دانشگاه کُردستان برگزار گردید، اساتید دانشگاه، تاریخ‌نویسان و نویسندگان ادبی سخنانی درباره جدیدترین دیدگاه‌ها در ارتباط با مستوره اردلان ایراد کردند.
نوید نقشبندی با نام بردن از این زن کُرد به عنوان \" شاعر روشنفکر\"، اعلام کرد: بعد از قرن ١٣ در اشعار مستوره، مرزهای دینی به مرزهای ملی تغییر پیدا می‌کند و از حقوق زن کُرد دفاع می‌کند.
این استاد دانشگاه کُردستان، دلیل موفقیت و رشد مستوره را در نداشتن \"شخصیت دوگانه\" ایشان جستجو کرد.
در ادامه‌ی بررسی‌ها، ماجد مردوخ‌روحانی به این نکته اشاره کرد که مستوره اردلان اولین زن تاریخ نویس و تنها زن رساله‌نویس دنیای اسلام به شمار می‌رود.
این پژوهشگر ادبیات کُردی درباره اشعار مستوره، گفت: او یکی از بزرگترین قصیده سرایان کل تاریخ ایران در معنا و مفهوم است.
![\"29568.jpg\"](\"{imagepath}/29568.jpg\")
مستوره سال ١٨٠٥ میلادی(١١٨٤ خورشیدی) در سنندج چشم به جهان گشود.
یکی دیگر از سخنرانان همایش عصر روز چهارشنبه گذشته، جمال احمدیاری بودند.
وی اظهار داشت: در تحقیقاتی که داشته‌ام به این نتیجه رسیده‌ام که خود خانواده مستوره اردلان اشعار او را از بین برده‌اند چون این شاعر در اشعار خود از عشق زمینی (همسرش) سخن گفته و در این خصوص اولین زن شاعر ایران زمین تا آن زمان است که درباره عشق زمینی شعر گفته است و بر این باورم که خانواده او مخالف این کار مستوره اردلان بوده‌اند و اشعار او را از بین برده‌اند.
برپایه تحقیقات انجام گرفته، مستوره ٢٠ هزار بیت سروده که تنها ٢ هزار بیت آنهم به صورت سینه به سینه و با تلاش زنده‌یاد یحیی معرفت جمع‌آوری شده‌اند.
عدنان برزنجی نیز به زوایای دیگر زندگی مستوره پرداخت و اظهار نمود: در سده هفده در اروپا که هیچ زنی به دلیل اینکه مردهایشان به آنان باور نداشتند نمی‌توانست کتابی بنویسد، در همان دوران در استان کردستان شخصیت بزرگی مانند مستوره اردلان شعر می‌گوید و کتاب می‌نویسد.
مدیر موسسه آموزش زبان کردی \"راژه\" در انتقادی عنوان کرد: مجسمه‌ای هم که از مستوره اردلان توسط هادی ضیاءالدینی هنرمند توانای کردستانی ساخته شده، در جایی از شهر سنندج قرار دارد که سالانه مسیر کمتر از صد نفر به آنجا می‌افتد.
نام تمام مستوره، ماهشرف خانم اردلان کردستانی می‌باشد که در ٢٢ سالگی با یکی از بستگانش به نام خسروخان ازدواج می‌کند.
همایش یادشده از سوی کانون فرهنگی و ادبی اهورا ترتیب داده شده بود و این مرکز هفته آینده با همکاری معاونت فرهنگی دانشگاه کردستان، همایش بزرگداشت زبان مادری برگزار می‌کند.
کانون فرهنگی، ادبی اهورا در خرداد سال ١٣٨٢ با هدف اشاعه و شناساندن فرهنگ و تمدن اورامانات با همکاری جمعی از دانشجویان تشکیل شد و همان سال فعالیتش را شروع کرد.
مستوره پس از فوت همسرش، دیگر ازدواج نکرد و به بعدها به سبب ستم قاجارها مجبور به کوچ از امارت اردلان و پناه بردن به امارت بابان در سلیمانیه می‌شود که در نهایت سال ١٢٢٤ خورشیدی در همین شهر چشم از جهان فروبست.
به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، تنی چند از پژوهشگران کُرد در سنندج، زندگینامه مستوره اردلان را در یک همایش آکادمیک به بحث و گفتگو گذاشته و به شخصیت و آثار بجای مانده از ایشان پرتو افکنده شد.
در این همایش که روز گذشته در تالار مولوی دانشگاه کُردستان برگزار گردید، اساتید دانشگاه، تاریخ‌نویسان و نویسندگان ادبی سخنانی درباره جدیدترین دیدگاه‌ها در ارتباط با مستوره اردلان ایراد کردند.
نوید نقشبندی با نام بردن از این زن کُرد به عنوان \" شاعر روشنفکر\"، اعلام کرد: بعد از قرن ١٣ در اشعار مستوره، مرزهای دینی به مرزهای ملی تغییر پیدا می‌کند و از حقوق زن کُرد دفاع می‌کند.
این استاد دانشگاه کُردستان، دلیل موفقیت و رشد مستوره را در نداشتن \"شخصیت دوگانه\" ایشان جستجو کرد.
در ادامه‌ی بررسی‌ها، ماجد مردوخ‌روحانی به این نکته اشاره کرد که مستوره اردلان اولین زن تاریخ نویس و تنها زن رساله‌نویس دنیای اسلام به شمار می‌رود.
این پژوهشگر ادبیات کُردی درباره اشعار مستوره، گفت: او یکی از بزرگترین قصیده سرایان کل تاریخ ایران در معنا و مفهوم است.
مستوره سال ١٨٠٥ میلادی(١١٨٤ خورشیدی) در سنندج چشم به جهان گشود.یکی دیگر از سخنرانان همایش عصر روز چهارشنبه گذشته، جمال احمدیاری بودند.
وی اظهار داشت: در تحقیقاتی که داشته‌ام به این نتیجه رسیده‌ام که خود خانواده مستوره اردلان اشعار او را از بین برده‌اند چون این شاعر در اشعار خود از عشق زمینی (همسرش) سخن گفته و در این خصوص اولین زن شاعر ایران زمین تا آن زمان است که درباره عشق زمینی شعر گفته است و بر این باورم که خانواده او مخالف این کار مستوره اردلان بوده‌اند و اشعار او را از بین برده‌اند.
برپایه تحقیقات انجام گرفته، مستوره ٢٠ هزار بیت سروده که تنها ٢ هزار بیت آنهم به صورت سینه به سینه و با تلاش زنده‌یاد یحیی معرفت جمع‌آوری شده‌اند.
عدنان برزنجی نیز به زوایای دیگر زندگی مستوره پرداخت و اظهار نمود: در سده هفده در اروپا که هیچ زنی به دلیل اینکه مردهایشان به آنان باور نداشتند نمی‌توانست کتابی بنویسد، در همان دوران در استان کردستان شخصیت بزرگی مانند مستوره اردلان شعر می‌گوید و کتاب می‌نویسد.
مدیر موسسه آموزش زبان کردی \"راژه\" در انتقادی عنوان کرد: مجسمه‌ای هم که از مستوره اردلان توسط هادی ضیاءالدینی هنرمند توانای کردستانی ساخته شده، در جایی از شهر سنندج قرار دارد که سالانه مسیر کمتر از صد نفر به آنجا می‌افتد.
نام تمام مستوره، ماهشرف خانم اردلان کردستانی می‌باشد که در ٢٢ سالگی با یکی از بستگانش به نام خسروخان ازدواج می‌کند.
همایش یادشده از سوی کانون فرهنگی و ادبی اهورا ترتیب داده شده بود و این مرکز هفته آینده با همکاری معاونت فرهنگی دانشگاه کردستان، همایش بزرگداشت زبان مادری برگزار می‌کند.
کانون فرهنگی، ادبی اهورا در خرداد سال ١٣٨٢ با هدف اشاعه و شناساندن فرهنگ و تمدن اورامانات با همکاری جمعی از دانشجویان تشکیل شد و همان سال فعالیتش را شروع کرد.
مستوره پس از فوت همسرش، دیگر ازدواج نکرد و به بعدها به سبب ستم قاجارها مجبور به کوچ از امارت اردلان و پناه بردن به امارت بابان در سلیمانیه می‌شود که در نهایت سال ١٢٢٤ خورشیدی در همین شهر چشم از جهان فروبست.
