صلح نوبل از آن دیکتاتورها و زندان برای آزادی‌خواهان
13:59 - 17 مرداد 1394
Unknown Author
عارف شیخ احمدی
بیشتر مردم کمابیش با مفهوم جایزە صلح نوبل آشنا هستند، چرا کە شب و روز از طریق رسانە‌های گوناگون اشخاصی بعنوان ظالم و ستمگر، سرکوبگر و آدمکش، قدرت طلب و حیله‌گر و در مقابل افرادی دیگر بە مثابە نیروی \"خیر در مقابل شر\" با عناوینی همچو مبارز، آزادیخواە، حق طلب، مدافع حقوق بشر و غیرە...، بە همگان معرفی می‌شوند.
جایزه \"صلح نوبل\" یکی از پنج جایزە‌ای است که توسط آلفرد نوبل صنعت‌گر و مخترع سوئدی وقف شده است. این جایزه برای اولین بار در سال ۱۹۰۱ اعطا شد. طبق وصیت وی، پنج جایزه به طور سالانه در رشته‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح به افرادی تعلق خواهد گرفت که بیشترین خدمت را به نوع \"بشر\" کرده باشند.
آقای نوبل در وصیت‌نامه خود گفته است که این جایزه باید \"به کسی داده شود که بهترین یا بیشترین کوشش را در راه برادری ملل، انحلال یا کاهش ارتش‌ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس‌های صلح کرده باشد\".
در کنار این جایزە معروف، اشخاص و موسسات گوناگون نیز، جوایز دیگری را برای موارد ویژه‌ای ابداع کردەاند، جایزە گرمی \"Grammy Awards\" در موسیقی، جایزه اسکار در صنعت فیلم‌سازی، جایزه بین‌المللی بنیاد الکساندر لانگر، جایزە بنیاد سوکارنو، جایزه دولت و بنیاد تاریخ زنده سوئد و غیرە...، چند نمونە از این جوایز مشهور در جهان امروز هستند.
اما شخصیت دیکتاتور کە بە مثابە یک فرمانروای مستبد و خودرأی، یک گروە، حزب یا زمام امور یک کشور را در دست می‌گیرد نیز انواع گوناگون دارد، اشخاصی مانند فراعنە مصر باستان، تزار روسیە، هیتلر، استالین، خمینی، صدام حسین، کیم جونگ اون و سایرین، بە سبب ارتکاب بە جنایات فراوان و داشتن صفات عجیب و غریب در زندگی عادی و سیاسی خود در تاریخ کهنە و معاصر نام آنها ثبت شدە است، هر کدام از این افراد در ادارە امور کشور خود متوسل بە روشهایی می‌شدند کە آینده گان از اعمال آنها نە تنها تنفر دارند، بلکە زندگی آنها را شرم آور هم می‌دانند، چرا کە بعضی گوشت آدم را می‌خوردند و برخی نیز عقل و ارادە انسانها را، معروف است کە جوزف تیتو تعجب می‌کند وقتی کە دیکتاتو رومانی- چاوشیسکو- به دیدارش می‌رود و یک نوع غذای دیگر را با خود می‌برد، چرا کە تیتو عاشق گوشت انسان بودە است!.
دیکتاتورها برای تخلیە غرایض خود دست بە هر عمل شنیعی می‌زنند و هیچ حد و مرز انسانی، سیاسی، مذهبی، جغرافیایی برایشان مهم نیست.
بنابراین عامە مردم اگر چە ترس از نابودی خود را توسط ابزار سرکوب دیکتاتورها پنهان نمی‌کنند، اما بعنوان ظالم و ستمگر آنان را وصف کردە و دنبال راە چارە و چراغ امیدی می‌گردند کە شخصی تحت لوای مبارز و آزادیخواە، رهبری یک قیام عمومی را بر ضد حکم دیکتاتور بدست گیرد و تمام طبقات جامعە را نجات دهد.
در این هنگام شخصیتی کە بعنوان نمایندە عموم ناراضیان و محبوب قلب‌های مردم وارد میدان می‌شود، با اعلام مبارزە و ستیز علیە دیکتاتور بعنوان آزادیخواە معروف گشتە و می‌کوشد از راه‌های گوناگون مبارزاتی، افسار زمامداری امور را بە شخصی عادل یا بە عامە مردم واگذار کند. شخصیت‌های تاریخی و اساطیری نظیر موسی علیە فرعون، کاوە آهنگر بر ضد ضحاک، و اشخاص دیگری نظیر مانی و مزدک، بابک خرمدین، ابومسلم خراسانی، ارنستو چه‌گوارا- پزشک، سیاست‌مدار و انقلابی- در آمریکای لاتین، روشنفکران و آزادی‌خواهان کنونی دربند در ایران از جملە خانم نرگس محمدی کە در محاکم ضد بشری آخوندهای حاکم در ایران چندین بار با اتهامات بی اساس بە زندان محکوم شدە و در تابستان سال جاری ١٣٩٤ اتهام همکاری با گروە تروریستی داعش را نیز به پرونده این شیر زن مبارز افزودەاند، نمونە‌های هر چند کم از این آزادی‌خواهان و مبارزان واقعی هستند.
علیرغم کوشش سازمانها و نهادهای حقوق‌بشر در سطح جهان، رژیم جمهوری اسلامی همچنان بر ادامە بازداشت خانم نرگس محمدی و دیگر دگراندیشان و آزادی‌خواهان در میان ملیت‌های ایرانی ادامە می‌دهد.
با کمال تعجب و در یک نقطە متضاد می‌بینیم کە موسسه بین‌المللی تحقیقات صلح استکهلم در کشور سوئد، محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران را به دلیل نقش آفرینی در انعقاد توافق هسته‌ای با قدرت‌های غربی، به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل سال ٢٠١٦ معرفی کردە است، گویا ایشان در بازدارندگی رژیم ایران در تولید سلاح هستەای نقش بسزایی ایفا کردەاند!.
رژیمی کە اگر قدرت‌های جهانی پردە وقایع و پندارهای اتمی را کنار بزنند، ده‌ها طرح ضد انسانی و دامگە خطرناک و خارج از انسانیت را برای تدوام حاکمیت مستبدانە خود و مانع تراشی برای اندیشە آزاد و دمکراسی در آستین خود آمادە کردە است.
پس باید از سازمان‌های کە بە قول خود صالح و ناصالح را از هم تشخیص می‌دهند و سبب اکثر مشکلات در پیادە کردن دمکراسی در کشورهای مختلف را می‌دانند و بە دیگران می‌شناسانند پرسید با کدامین موازین حقوقی و بین‌المللی باید وزیر خارجە کشوری کە بعد از کشور چین در ردیف دوم کشورهای مجری حکم اعدام قرار گرفتە، برایش پیشنهاد نامزدی برای دریافت یک جایزە جهانی آن هم \"صلح نوبل\" را مطرح می کنید؟ آیا این عمل در مغایرت با قواعد و ضوابط حقوق‌بشری ارگانهای شما نیست!
اما با وجود این مورد، همزمان در گوشە‌ای دیگر از این جهان پر از دیکتاتور و بی عدالتی، بنیاد سوکارنو در اندونزی در نظر دارد جایزه صلح خود را به کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی اهدا کند!
جایزە بە کسی کە دستور دادە تا سلاح‌های بیولوژیک را بر روی انسان‌آزمایش کنند، وزیر دفاع‌اش را با شلیک ضدهوایی اعدام می‌کند و هر روز بە توسعه پرشتاب زرادخانه اتمی خود ادامە می‌دهد.
تاکنون با وجود انتقادهای فراوان به این بنیاد به خاطر این اقدام غیر متعارف و نابەجا، مسئولین بنیاد سوکارنو همچنان این عمل خود را موجه می‌دانند!.
بنیاد سوکارنو در گذشته به افرادی چون مهاتما گاندی، رهبر صلح‌طلب هند، جایزە خود را اعطا می‌کرد اما گویی این روزها ورق برگشتە و باید دیکتاتورها بە جای آزادی‌خواهان و مبارزان واقعی در جایگاە گرفتن جایزە‌های معروف و جهانی واقع بشوند!!!.
نظر نویسنده بازتاب دیدگاه آژانس خبررسانی کُردپا نمی‌باشد.
بیشتر مردم کمابیش با مفهوم جایزە صلح نوبل آشنا هستند، چرا کە شب و روز از طریق رسانە‌های گوناگون اشخاصی بعنوان ظالم و ستمگر، سرکوبگر و آدمکش، قدرت طلب و حیله‌گر و در مقابل افرادی دیگر بە مثابە نیروی \"خیر در مقابل شر\" با عناوینی همچو مبارز، آزادیخواە، حق طلب، مدافع حقوق بشر و غیرە...، بە همگان معرفی می‌شوند.
جایزه \"صلح نوبل\" یکی از پنج جایزە‌ای است که توسط آلفرد نوبل صنعت‌گر و مخترع سوئدی وقف شده است. این جایزه برای اولین بار در سال ۱۹۰۱ اعطا شد. طبق وصیت وی، پنج جایزه به طور سالانه در رشته‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح به افرادی تعلق خواهد گرفت که بیشترین خدمت را به نوع \"بشر\" کرده باشند.
آقای نوبل در وصیت‌نامه خود گفته است که این جایزه باید \"به کسی داده شود که بهترین یا بیشترین کوشش را در راه برادری ملل، انحلال یا کاهش ارتش‌ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس‌های صلح کرده باشد\".
در کنار این جایزە معروف، اشخاص و موسسات گوناگون نیز، جوایز دیگری را برای موارد ویژه‌ای ابداع کردەاند، جایزە گرمی \"Grammy Awards\" در موسیقی، جایزه اسکار در صنعت فیلم‌سازی، جایزه بین‌المللی بنیاد الکساندر لانگر، جایزە بنیاد سوکارنو، جایزه دولت و بنیاد تاریخ زنده سوئد و غیرە...، چند نمونە از این جوایز مشهور در جهان امروز هستند.
اما شخصیت دیکتاتور کە بە مثابە یک فرمانروای مستبد و خودرأی، یک گروە، حزب یا زمام امور یک کشور را در دست می‌گیرد نیز انواع گوناگون دارد، اشخاصی مانند فراعنە مصر باستان، تزار روسیە، هیتلر، استالین، خمینی، صدام حسین، کیم جونگ اون و سایرین، بە سبب ارتکاب بە جنایات فراوان و داشتن صفات عجیب و غریب در زندگی عادی و سیاسی خود در تاریخ کهنە و معاصر نام آنها ثبت شدە است، هر کدام از این افراد در ادارە امور کشور خود متوسل بە روشهایی می‌شدند کە آینده گان از اعمال آنها نە تنها تنفر دارند، بلکە زندگی آنها را شرم آور هم می‌دانند، چرا کە بعضی گوشت آدم را می‌خوردند و برخی نیز عقل و ارادە انسانها را، معروف است کە جوزف تیتو تعجب می‌کند وقتی کە دیکتاتو رومانی- چاوشیسکو- به دیدارش می‌رود و یک نوع غذای دیگر را با خود می‌برد، چرا کە تیتو عاشق گوشت انسان بودە است!.
دیکتاتورها برای تخلیە غرایض خود دست بە هر عمل شنیعی می‌زنند و هیچ حد و مرز انسانی، سیاسی، مذهبی، جغرافیایی برایشان مهم نیست.
بنابراین عامە مردم اگر چە ترس از نابودی خود را توسط ابزار سرکوب دیکتاتورها پنهان نمی‌کنند، اما بعنوان ظالم و ستمگر آنان را وصف کردە و دنبال راە چارە و چراغ امیدی می‌گردند کە شخصی تحت لوای مبارز و آزادیخواە، رهبری یک قیام عمومی را بر ضد حکم دیکتاتور بدست گیرد و تمام طبقات جامعە را نجات دهد.
در این هنگام شخصیتی کە بعنوان نمایندە عموم ناراضیان و محبوب قلب‌های مردم وارد میدان می‌شود، با اعلام مبارزە و ستیز علیە دیکتاتور بعنوان آزادیخواە معروف گشتە و می‌کوشد از راه‌های گوناگون مبارزاتی، افسار زمامداری امور را بە شخصی عادل یا بە عامە مردم واگذار کند. شخصیت‌های تاریخی و اساطیری نظیر موسی علیە فرعون، کاوە آهنگر بر ضد ضحاک، و اشخاص دیگری نظیر مانی و مزدک، بابک خرمدین، ابومسلم خراسانی، ارنستو چه‌گوارا- پزشک، سیاست‌مدار و انقلابی- در آمریکای لاتین، روشنفکران و آزادی‌خواهان کنونی دربند در ایران از جملە خانم نرگس محمدی کە در محاکم ضد بشری آخوندهای حاکم در ایران چندین بار با اتهامات بی اساس بە زندان محکوم شدە و در تابستان سال جاری ١٣٩٤ اتهام همکاری با گروە تروریستی داعش را نیز به پرونده این شیر زن مبارز افزودەاند، نمونە‌های هر چند کم از این آزادی‌خواهان و مبارزان واقعی هستند.
علیرغم کوشش سازمانها و نهادهای حقوق‌بشر در سطح جهان، رژیم جمهوری اسلامی همچنان بر ادامە بازداشت خانم نرگس محمدی و دیگر دگراندیشان و آزادی‌خواهان در میان ملیت‌های ایرانی ادامە می‌دهد.
با کمال تعجب و در یک نقطە متضاد می‌بینیم کە موسسه بین‌المللی تحقیقات صلح استکهلم در کشور سوئد، محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران را به دلیل نقش آفرینی در انعقاد توافق هسته‌ای با قدرت‌های غربی، به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل سال ٢٠١٦ معرفی کردە است، گویا ایشان در بازدارندگی رژیم ایران در تولید سلاح هستەای نقش بسزایی ایفا کردەاند!.
رژیمی کە اگر قدرت‌های جهانی پردە وقایع و پندارهای اتمی را کنار بزنند، ده‌ها طرح ضد انسانی و دامگە خطرناک و خارج از انسانیت را برای تدوام حاکمیت مستبدانە خود و مانع تراشی برای اندیشە آزاد و دمکراسی در آستین خود آمادە کردە است.
پس باید از سازمان‌های کە بە قول خود صالح و ناصالح را از هم تشخیص می‌دهند و سبب اکثر مشکلات در پیادە کردن دمکراسی در کشورهای مختلف را می‌دانند و بە دیگران می‌شناسانند پرسید با کدامین موازین حقوقی و بین‌المللی باید وزیر خارجە کشوری کە بعد از کشور چین در ردیف دوم کشورهای مجری حکم اعدام قرار گرفتە، برایش پیشنهاد نامزدی برای دریافت یک جایزە جهانی آن هم \"صلح نوبل\" را مطرح می کنید؟ آیا این عمل در مغایرت با قواعد و ضوابط حقوق‌بشری ارگانهای شما نیست!
اما با وجود این مورد، همزمان در گوشە‌ای دیگر از این جهان پر از دیکتاتور و بی عدالتی، بنیاد سوکارنو در اندونزی در نظر دارد جایزه صلح خود را به کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی اهدا کند!
جایزە بە کسی کە دستور دادە تا سلاح‌های بیولوژیک را بر روی انسان‌آزمایش کنند، وزیر دفاع‌اش را با شلیک ضدهوایی اعدام می‌کند و هر روز بە توسعه پرشتاب زرادخانه اتمی خود ادامە می‌دهد.
تاکنون با وجود انتقادهای فراوان به این بنیاد به خاطر این اقدام غیر متعارف و نابەجا، مسئولین بنیاد سوکارنو همچنان این عمل خود را موجه می‌دانند!.
بنیاد سوکارنو در گذشته به افرادی چون مهاتما گاندی، رهبر صلح‌طلب هند، جایزە خود را اعطا می‌کرد اما گویی این روزها ورق برگشتە و باید دیکتاتورها بە جای آزادی‌خواهان و مبارزان واقعی در جایگاە گرفتن جایزە‌های معروف و جهانی واقع بشوند!!!.
نظر نویسنده بازتاب دیدگاه آژانس خبررسانی کُردپا نمی‌باشد.
